Julie Emma is twee jaar geleden overleden aan een hersentumor. In Leven naast de dood staan haar ouders, familie en vriendinnen stil bij haar sterfdag. Haar ouders missen haar nog iedere dag.
Vriendinnen van Julie Emma halen herinneringen op. Ze zitten op haar kamer, die nog hetzelfde is als twee jaar geleden.
Op de overlijdensdag van Julie Emma komen haar ouders, vrienden, familie en andere nabestaanden samen bij haar graf. De regen komt met bakken uit de hemel. “Laat dit dan een grap zijn van Julie Emma, om de regen nu te laten zegevieren”, zegt haar vader Thomas tegen de groep. “We laten ons niet tegenhouden. Ik wil iedereen straks vragen om de bloemen die je meegenomen hebt hier achter te laten.”
Na de herdenking bij het graf gaan ze naar huis waar ze een glas heffen op het leven. Ook de vriendinnen van Julie Emma zijn erbij. “Wij vinden het heel fijn om regelmatig met de vriendinnen en hun ouders bij elkaar te zijn”, zegt Thomas. “Om over Julie Emma te kunnen praten, maar ook om hun te zien. Als je beste vriendin overlijdt er ineens niet meer is, wordt het plotseling heel groot en het leven is al zo ingewikkeld.”
“Ik mis haar nog heel vaak, want ze is wel echt een groot deel van mijn leven”, zegt Nina, een van de beste vriendinnen van Julie Emma. “Nu is ze er opeens niet meer.” De andere vriendin van Julie Emma, Lizzy, mist haar ook erg. “Ik denk wel vaak aan haar. Soms vind ik het moeilijk om erover te praten, maar wel fijn soms ook.” Nina heeft veel foto’s en filmpjes van Julie Emma die ze op een dag als vandaag bekijkt.
Simone en Paul dekken de tafel ook voor overleden zoon Wies (8): 'Wij leven met Wies'
“En ik hou een boekje bij. Een soort dagboekje voor haar, dan schrijf ik een soort brieven”, legt Nina uit. Dat doet ze ongeveer een keer per week. “Dan doe ik alsof ik tegen haar praat.” De twee vriendinnen gaan de kamer van Julie Emma in, die nog hetzelfde is als twee jaar geleden. Ze openen een koffer met spullen van toen Julie Emma ziek was.
“Dit is haar ziekenhuiskoffertje”, zegt Nina. “Hier zitten haar haren in. Voor de chemo moest ze het afscheren. En alle spulletjes die ze in het ziekenhuis had. Het voelt wel fijn om bij spullen te zijn waar zij ook aan heeft gezeten.” Lizzy knikt instemmend.
“Julie Emma was heel grappig en je kon gewoon je gevoelens en alles tegen haar zeggen. Want ze zou het niet doorvertellen”, herinnert Nina zich. “Ik mis het meest haar stem en gewoon hoe ze was. En alle grappige dingen die we samen meemaakten. En dat ze altijd voor je klaarstond.” Lizzy mist haar lach. “En dat ze zo gezellig was en geen schaamte had voor andere mensen. Dat ze gewoon deed wat ze wilde enzo.”
“Ze was heel nieuwsgierig en stout”, zegt Nina met een lach. “Dan gingen we altijd naar Albert Heijn en allemaal snoep kopen met haar moeders pinpas.” De vriendinnen kunnen eigenlijk niet geloven dat ze er niet meer is.
Kijk Leven naast de dood hier terug.
‘Loop niet weg na een plotseling overlijden’, zegt rouwbegeleider Hanneke: ‘Ga je angst aan’
