Veel kleur, verschillende gezichten en maatschappelijke verhalen: Sioejengs werk is meteen te herkennen. Ze is illustrator en haalt inspiratie uit de verschillende werelden om haar heen.
In een interview met LINDA.meiden vertelt illustrator Sioejeng Tsao over de verhalen achter haar illustraties.
Sioejengs creativiteit vloeit door haar illustraties heen. Als aanschouwer vertelt ze je een verhaal en laat ze je nadenken over haar realiteit. Ze beschrijft haar werk dan ook als een stem voor gemarginaliseerde groeperingen in de maatschappij. “Wanneer je mijn werk ziet, is het een zoektocht naar verschillende kleuren. Op het eerste gezicht lijkt het misschien ook wel een beetje comic stijl. Wat mijn werk echt is, is een stem en realiteit voor mensen die niet altijd gerepresenteerd worden. Een groep waar ik mij tot identificeer als gekleurde queer vrouw.”
Representatie is iets wat ze erg belangrijk vindt en wat je ook constant terugziet in haar werk. “Elk individu heeft een andere realiteit, maar dat geldt ook zo voor iedere (sub)cultuur. Ik vind het ontzettend interessant om in die andere belevingswereld te duiken en daar andere geluiden te horen. Daardoor raak ik geraakt en wil ik ook weer een bijdrage leveren aan bijvoorbeeld verandering of dat die groep zich gehoord voelt.”
Een goed voorbeeld hiervan is een relatie die Sioejeng met een transman heeft gehad. Er was heel veel liefde tussen hen, maar ze kreeg ook te maken met zijn struggles zoals genderdysforie of het gevoel hebben dat hij niet geliefd was. “Ik raakte daar erg geïnspireerd van en maakte een illustratie met de titel ‘You are loved’. Ik raak sowieso erg geïnspireerd van de verhalen om mij heen.”
Tekst loopt door onder de post.
Dit bericht op Instagram bekijken
Toen ze net begon met illustreren, maakte ze eigenlijk heel ander werk. Ze bevond zich toen in een totaal andere staat en gebruikte haar werk vooral als uitlaatklep voor haar verdriet. “Ik voelde een paar jaar geleden heel veel boosheid en onbegrip, wat voortkwam uit het onrecht dat ik om me heen zag, maar ook de gebeurtenissen in mijn persoonlijke leven. Zo tekende ik over gewelddadige maar ook toxische relaties waar ik in zat, of het negatieve zelfbeeld dat ik in die tijd had. Zo maakte ik heel veel witte lichamen die maatje 34 hadden. Ik was heel erg verwesterd in het schoonheidsideaal dat ik had.”
Iets wat ook compleet anders was aan haar eerdere werk was het kleurgebruik. “Ik tekende toen vaak in zwart en wit. Maar uiteindelijk kwam ik tot het besluit dat ondanks een onderwerp zwaar benaderd wordt, het beeld niet depressief hoeft te zijn. Mijn werk kan juist de aandacht krijgen die het verdient, doordat het zo kleurrijk is.”
Met die gedachtengang veranderden haar illustraties in het geheel: van kleur tot onderwerpen. “Dingen gaan niet eerlijk en daar heb je vrij weinig invloed op, omdat het een systeem is wat al generaties lang meegaat. Die frustraties heb ik nu omgezet in creativiteit. De afgelopen jaren ben ik meer naar het collectief gaan kijken en is mijn werk ook intersectioneel. Ik houd me bezig met discriminatie naar mensen met een beperking, racisme, queer rechten en vrouwenrechten. En ook daar heb je weer allemaal gradaties in. Ik probeer met mijn werk te vechten voor gerechtigheid.”
Bang voor reacties daarop is ze dan ook nooit geweest. “Ik teken letterlijk wat er in de wereld leeft, dus eigenlijk vind ik mijn werk helemaal niet activistisch. Het is de realiteit, dus waarom zien we dat ook niet altijd terug in de media of machtsposities? We leven in een wereld waar alles buiten de witte hetero blik ineens controversieel of activistisch is. Mijn werk staat echt voor waar ik in geloof en waar ik voor sta. Ik ben weleens bang voor negatieve reacties, maar ik zou nooit mijn angst of de meningen van anderen laten overheersen, omdat ik het zie als een soort missie.”
Tekst loopt door onder de post.
Dit bericht op Instagram bekijken
Toch was niet iedereen altijd zo enthousiast over haar werk als illustrator en ze heeft daarom in het begin juist het veilige pad bewandeld. Ze had een goede baan als grafische vormgever en werkte fulltime, maar merkte dat het haar heel erg ongelukkig maakte. Op een gegeven moment koos ze voor zichzelf. “Ik dacht altijd dat ik een bepaald stappenplan moest volgen om ergens te komen. Ik denk dat dat veel jongeren ook wordt geleerd.”
Sioejeng kwam er achter dat ze haar leven ook kon leiden op een manier die voor haar werkte. Ze creëerde haar eigen stijl en vond haar plek als illustrator. “In het begin had ik niet verwacht dat ik groot zou worden met mijn werk, omdat veel mensen wantrouwend waren of er geen toekomst in zagen. Elke keer dat ik hoorde dat het niet zou lukken, gaf het me de energie om harder te werken. Daarom is het heel belangrijk om bij jezelf te blijven en in jezelf te geloven.”
Make-up artist Sophia Sinot (23): 'Ik dacht dat Zara Larsson het nooit zou dragen'
