In Pointer praat Anna Gimbrère met Steffi Arnoldussen-Verhasselt over haar afhankelijkheid van de pijnstiller oxycodon. Tijdens haar zwangerschap moest zij dit door blijven slikken, waardoor haar dochter ‘verslaafd’ ter wereld kwam.
Met het meisje is uiteindelijk alles goed gekomen.
Na een knieoperatie kreeg Steffi oxycodon voorgeschreven. Inmiddels slikt ze de zware pijnstiller al vijf jaar, zomaar stoppen gaat niet. “Ik begon met vijf milligram, tweemaal daags. Op een gegeven moment bouw je dat langzaam op, omdat je lichaam eraan gaat wennen.” Haar huisarts zei wel dat het middel verslavend was. “Maar op dat moment is dat middel het enige wat helpt.”
Het was en is voor Steffi het enige wat de kniepijn zodanig onderdrukte, dat ze weer kon functioneren. “Na ongeveer anderhalve maand komt die pijn er weer doorheen. Dan ga je de huisarts weer bellen en dan verhoogt hij het weer.” Op die manier ging de dosis alsmaar omhoog en werd Steffi meer en meer afhankelijk van de pijnstiller. “Je merkt dat je ook meer in jezelf zit. Je bent een soort zombie.”
“Ik ben zwanger geweest en dat is allemaal in een soort roes gegaan”, zegt Steffi. Voor haar gevoel had ze daar veel meer uit kunnen halen. “Ik mocht het niet stoppen. Ik heb wel geprobeerd het zo ver mogelijk af te bouwen.” Ze vond het heftig en na de geboorte heeft haar dochter er last van gehad. “Die was eigenlijk ook ‘verslaafd’ aan de oxycodon, en heeft daar ook wel wat afkickverschijnselen van gehad.”
Stoppen met oxycodon is te veel een eenzame strijd
Steffi schiet vol. “Dat raakt me ook.” Ze vindt dat eigenlijk erger dan haar eigen afhankelijkheid van de pijnstiller. “Het is mijn probleem en dan zie je je kind zo, dat is niet fijn.” Gelukkig is het helemaal goedgekomen met haar dochter. “De zorg voor haar was super, maar het was gewoon even lastig. Dan voel je je een soort van schuldig als moeder.”
Steffi zag dat haar dochter de dupe was van haar medicijnen. “Ik had het graag anders gezien. Je ziet dan zo’n klein meisje liggen, zegt ze terwijl ze haar tranen wegveegt. “Dat is niet wat je als moeder wilt.”
Alleenstaande moeder in 'Pointer' over woning voor meervoudig gehandicapte zoon: 'Er is helemaal niets voor hem'
