In Chateau Meiland: La Dolce Vita heeft de familie Meiland de sleutel gekregen van hun nieuwe vakantiehuis in Italië. De woning is 300 jaar oud en stond 45 jaar leeg.
Het is dus hoogtijd voor een grote schoonmaak.
Tussen Kunst & Kitsch
De familie Meiland zou de familie Meiland niet zijn als er niet wordt gespeurd naar verborgen schatten. “Ik denk dat dit de heer des huizes is”, zegt Maxime Meiland. Ze heeft een oude foto in haar hand. “Een hele knappe man”, constateert ze. Daar zijn moeder Erica en zus Montana het mee eens, dus wordt de foto bewaard. “Ik ben wel aan het kijken, want dit huis staat natuurlijk al 45 jaar leeg dus het zou zomaar kunnen zijn dat we een mooi juweel vinden.”
En dan vindt ze een wel heerlijk persoonlijk item. “Wat is dit? Een gebit!”, gilt Maxime. Erica komt meteen kijken. “Gadverdarrie!” Ook vader Martien wordt erbij geroepen. “Pap, kijk een gebit!” Hij reageert verrast: “Dat vind ik wel leuk. Daarmee kunnen we misschien wel naar Tussen Kunst & Kitch“, grapt hij. “Wat raar dat ze dat hier bewaarden.”
Kritische keuring
Alle spullen worden aan een kritische keuring onderworpen en niks dat goed is wordt weggegooid. Zo is er een stofzuiger buiten gezet en daar is Erica het niet mee eens: “Dat ga je toch niet weggooien? Eerst testen! Ja, hoor, breng maar terug. Ik wil geen dingen weggooien die van grote waarde zijn.” Martien zucht, maar geeft zich gewonnen.
Boeken en stapels papieren worden doorgebladerd en lades leeggedronken. “Laat maar niet aan mama zien, anders wil ze het houden”, zegt Martien tegen Maxime. Hij houdt een set met stempels omhoog. “Eer, wil je nog stempels?” Ze reageert: “Ja leuk! Wat staat erop? Dat vind ik wel leuk, daar heeft iemand jarenlang mee gewerkt.” Martien rolt met zijn ogen: “Ja, en?”
Chateau Meiland: La Dolce Vita
Daarna beoordelen Montana en Martien een grote houten servieskast. Ze zijn het er over eens dat die weg kan. “We zeggen niks tegen mama”, zegt Martien. “Oh moet zij dat eerst nog zien?”, vraagt ze. “Nee joh, kom op!” Maar Montana is niet meer zo zeker van haar zaak. “Weet je het zeker? Ik wil geen boze mama over me heen. Oh daar is ze, wacht even.” Martien houdt zijn hart vast, maar gelukkig: ook van Erica mag de servieskast weg.