In Wortelboer en Van Rossem gaat het over wonen. Emma Wortelboer laat haar Amsterdamse studentenwoning aan Maarten van Rossem zien. Hij schrikt van de rommel, maar ziet er ook wel iets in.
Emma rijdt met Maarten naar haar oude studentenwoning en zegt dat ze hem er wel een beetje op moet voorbereiden. “Is het een zooitje dan?”, vraagt hij nietsvermoedend.
Emma woonde in het oude ACTA-gebouw in Amsterdam. “Het was een tandheelkundigcentrum dat is omgebouwd tot studentenwoningen”, zegt ze. “Ik woonde met twintig op één gang.” Maarten kan zich er het een en ander bij voorstellen. “Mijn ervaring is dat studentenhuizen echt verschrikkelijk kunnen zijn. Een soort ruïne waar nog een dak op zit”, zegt hij. Emma herkent dat, maar vond het een fantastische plek om te wonen.
“Het ziet er lekker verwaarloosd uit”, zegt Maarten als ze uit de auto komen. Emma woonde op de zesde verdieping. Het is nog even spannend of de liften het doen, maar gelukkig kom er eentje aan. “Wat netjes is die ook”, zegt Maarten sarcastisch. Op de grond van de lift ligt allemaal afval. “Sjongejonge, kijk nou toch eens.” Emma herkent de geur meteen uit haar eigen studententijd. “Het ruikt hier ook exact hetzelfde. Het is echt smerig.”
Maarten en Emma zijn op de zesde verdieping aangekomen en lopen de gezamenlijke keuken in. “Ja, dit is wel… Je had het niet kunnen verzinnen, hè?”, brengt Maarten uit als hij de studenten ziet zitten. “Het is een unieke ruïne.” Hij ziet hoe de twintig mensen hun was moeten ophangen en vindt het knap dat ze zo’n troep hebben gemaakt. “Echt, ik vind het bewonderenswaardig.”
Toch denkt hij dat de 18-jarige Maarten er zonder enig probleem had kunnen wonen. “Ik vind het wel iets hebben eigenlijk.” Hij komt opeens op een idee. “Zou dit ook voor een bejaarde niet een aantrekkelijke propositie zijn?” Emma vraagt hem wat er dan veranderd zou moeten worden. “Nou, niks. Het grote voordeel van deze situatie is dat je niet zelf opnieuw rommel hoeft te maken.” De studenten moeten lachen.
Maarten ruikt nog even aan een asbak die er staat, ‘for old times sake’. “Dit ruikt vrij lekker eigenlijk”, geeft hij toe. “Het is ook wiet”, zegt Emma. Maarten moet lachen. “Het is wiet.”
Wortelboer en Van Rossem zijn toerist in eigen land: 'Ik sta hier door contractuele verplichtingen'
Wortelboer & Van Rossem terugkijken? Dat kan hier.
