Normaal gesproken krijgt niets het humeur van kasteelvrouwe Emmy eronder, maar met de tegenslagen van afgelopen tijd lijkt zelfs zij er doorheen te zitten. En dat terwijl ze net een weekje vakantie heeft gehad.
“Motivatie: nul, kopjes koffie: tien, glaasjes wijn: twintig”, vat ze moedeloos haar gemoedstoestand samen.
“Het gaat gewoon even niet”, belt ze hoog in haar emotie man Rutger op als de zoveelste tegenslag zich voordoet. Het dak blijkt nu een nóg groter hoofdpijndossier voor de kasteelvrouwe. Naast asbest hebben termieten er een flink feestje gehouden, met als resultaat een gatenkaas van hout.
Alsof dat nog niet genoeg is, storten enorme regenwolken zich uit boven het chateau. Emmy komt na de welverdiende vakantie van een koude (en vooral natte) kermis thuis; het gatenkaasdak is niet bepaald waterdicht. Door het hele kasteel liggen stukken plafond te verdrinken in plasjes op de grond.
De eindeloze stroom aan regen en tegenslagen lijkt zelfs de altijd positieve Emmy eronder te krijgen. “Het is hopeloos. Ik lach wel, maar kan echt huilen van ellende”, zegt ze ten einde raad. “Ik doe net alsof ik vrolijk ben, maar het is gewoon niet zo.”
Rutger weet niet hoe hij haar kan opvrolijken, maar hij hoeft het niet eens te proberen: “Je kunt me niet opbeuren, het is wat het is”, laat Emmy gefrustreerd weten. “Moet ik vrolijk worden omdat het dak lekt? Nee, daar word ik niet vrolijk van.” Het laat de twee in een impasse: “Ze zit er een beetje doorheen”, besluit Rutger.
De kasteelvrouwe wordt “er moedeloos van”, maar ziet zelfs te midden van alle termieten geen reden haar avontuur te staken. “Wat is het alternatief? In een suf huisje in Nederland zitten? Dat ga ik echt niet doen.”
'Help, mijn man is kasteelklusser': Emmy geeft Rutgers zelfversierde entreebord 'nieuwe bestemming'
Het fragment terugkijken? Dat kan hier.
