Heel hard gehuild

Wanneer Joyce hoort dat ze de ziekte van Huntington heeft, een erfelijke, ongeneeslijke hersenziekte, stort haar wereld in. “Ik was een echte workaholic. Ik heb heel hard gehuild toen ik de diagnose kreeg. En toen was ik 40 en zat ik thuis.” Omdat familieleden van Joyce de ziekte ook hebben, weet ze maar al te goed hoe heftig het ziektebeeld verloopt.

‘Ik stop met mijn leven over vijf jaar’

Joyce wil het heft in eigen handen nemen. “Mijn angsten waren zo groot voor wat komen ging”, vertelt ze. “Ik besluit: ik ga nog vijf jaar mijn leven leiden zoals ik wil en op mijn 45ste stop ik met mijn leven.” Joyce gaat weeskinderen in Suriname helpen en richt een foundation op waarmee ze weeshuizen voor ze bouwt.

Lees ook
Kijkers diep onder de indruk van docu over Veda, die niet meer wil leven

Mooiste jaren van je leven

Als Corné, een vriend die ze al langer kent, naar Suriname komt om te helpen, slaat de vonk tussen hen over. Joyce vertelt hem van haar plan en dat ze daar niet vanaf kan wijken. “Ik ben banger voor wat komen gaat dan voor de dood.” Maar Corné weet haar over te halen de euthanasie uit te stellen. “Ik zei tegen haar: als je ons een kans geeft en je stapt van de planning af dan ga ik je de mooiste jaren van je leven geven. En daar zijn we druk mee bezig.”

‘Ik verlies mezelf’

Hoewel Joyce en Corné samen intens gelukkig zijn, gaat Joyce ondertussen wel achteruit. “De Huntington wordt steeds erger en dus moet ik ook stoppen met m’n werk voor de weeskinderen. Ik verlies mezelf een beetje nu en dat is kut.” De optie euthanasie houdt Joyce nog steeds open voor als ze echt te ziek wordt. En dat is voor haar man Corné iets wat hij begrijpt, maar ook ontzettend moeilijk vindt: “Ze is al een stapje verder gegaan voor ons, dus ik zal het accepteren en respecteren. Hoe verdrietig ook.”

Kijk de hele aflevering van Leven, Dood, Liefde hier terug.