Al meer dan twintig jaar onderzoekt de Belgische forensisch pathaloog Werner Jacobs hoe mensen aan hun einde zijn gekomen. ‘HUMO’ interviewde hem over zijn werk.
Schedels openzagen, in lichamen snijden en de stank van lijken proberen te negeren. Het werk van een forensisch pathaloog staat voor veel mensen niet bepaald bovenaan hun wensenlijstje. Hoewel hij behoorlijk ondersteboven was toen hij als scholier zijn eerste dode zag – “mijn maag draaide bijna om” – doet het zien van een lijk Jacobs nu absoluut niets meer.
Emoties uitschakelen
Ook niet als er een kind is omgekomen. “Zeker bij kinderen moet je in staat zijn je emoties tijdelijk uit te schakelen. Als je dat niet kunt, is gerechtelijke geneeskunde niets voor jou.” Maar niet alleen emotioneel is het zwaar vak, ook lichamelijk vergt het nogal wat. “Het is fysiek zwaar werk. Het moeilijkst is dikwijls om de dode uit te kleden als het lichaam opgezwollen is door ontbinding. Vaak knippen we de kledij in stukken.”
Jacobs werkte in België aan een aantal spraakmakende zaken mee en vertelt daarover. Ook doet hij uit de doeken hoe hij de lijkengeur negeert, wat hij allemaal op z’n snijtafel ziet en waarom zijn werk soms ook gevaarlijk is.
Waarom we naar betaalde stukken linken? Blendle leest écht alle Nederlandse kranten en tijdschriften, en speurt voor ons naar de mooiste en spraakmakende artikelen. Dit is een korte, gratis samenvatting, zodat jij het belangrijkste nieuws meepakt. Als je geïnteresseerd bent in het volledige verhaal, klik dan door. Dat kost een paar dubbeltjes, maar je krijgt gegarandeerd een prachtig stuk (en je steunt de journalistiek).