Frivool

Maar goed, daar was het Zeinab natuurlijk niet om te doen. Janny merkte ook terecht op dat haar niet te versmaden Paasbrood een welkome introductie was in een kookcultuur waar we weinig vanaf weten. Het broodje zag er ook heel frivool en gezellig uit en je moest er ook nog twee van weggeven om vrijgevigheid te illustreren.

Extra duifje

Geheel toevallig, maar zeer toepasselijk toverde Enzo een aanrecht verderop een vredesbrood uit de oven. Drie onherkenbaar uitziende duiven die ook niet helemaal een lekker kleurtje hadden gekregen en door de vervanging van spijs met appelmoes veel te veel vocht bevatten waardoor het een nogal vast geheel was geworden. Ga dat toch maar grif uitdelen, dacht ik. En geef een extra duifje, want extreem noodzakelijk, aan de Russen.

Pollonium

Marieke kwam met een traditioneel welbekend Paasbrood aanzetten dat we kennen uit elke winkel die iets wil verdienen rond de Paasdagen. Welbekend dus al snel een beetje saai. Je kon er niets slechts over zeggen, of nou ja, het spijs kon wel een half eitje extra gebruiken en dat was het dan ook wel. En Tom, och die Tom kwam met een prachtig gedraaide Babka. Eentje die je zo boven de bank kunt hangen, een kunstwerk om dagen naar te gluren en steeds een hapje van te nemen. Stuur daar ook maar wat exemplaren van naar het Kremlin, Tom. Tip: Roer er gerust een beetje pollonium doorheen. Noem hem ‘Paaskoekje van eigen deeg’.

‘HIj wordt al dikker’

De technische opdracht hing helemaal af van ‘advocaat’, dat gele goedje dat met de komende generaties vanzelf uit de schappen zal verdwijnen. Marieke was eigenlijk zo’n beetje de enige die wist hoe het gemaakt moest worden. Au bain-marie, eieren met suiker, brandewijn, roeren tot handverlamming op 62 graden. ‘Hij wordt al dikker,’ zei ze met roodaangelopen hoofd. De anderen hadden geen idee, maar kregen toch advies van haar. Je merkte dat ze met tegenzin de juiste antwoorden op de vragen van Zeinab gaf en met veel plezier Enzo een handje hielp. Dat was zo’n lieverd en och die stond toch al in de finale, merkte ze op.

Techniek of geluk

Maar Enzo zette met die tips desalniettemin een flut advocaattaartje op tafel. Die van Marieke was niet veel beter. Geschift zelfs. Stille kracht Tom hield zich ondertussen overal buiten, had geen advies nodig en zette een heel behoorlijk taartje in elkaar. Opvallend was dat Zeinab er hier met de winst vandoor ging, terwijl ze het gele goedje van ieders oma nog nooit had geproefd, want ze dronk geen alcohol. Pure techniek dus. Of nou ja, geluk. Maar dat is soms hetzelfde.

Liquid lunch

In de laatste ronde bewees ze eens te meer hoe goed ze is. Een carrotcake met mango en passievruchtvulling, een prachtig nest erop en een ei waar hazen uitkwamen. Een taart die naar ik vermoed, niet aan te slepen zal zijn in Wassenaar en omstreken. Gewoon omdat hij er zo chique en royaal uitzag. Leuk om naar te kijken tijdens de liquid Paaslunch.

Oefening baart kunst

Tom toverde saaie roomkaas om in een minder saaie roomkaas door er veel zest van citrus aan toe te voegen. En appel. Zijn taart smaakte zalig en was de bevestiging dat oefening kunst baarde, zo merkte Robèrt op. Mariekes taart, een toren aan hazelnootschuim, room en chocola in de vorm van een ei zag er dan weer minder saai uit. Maar ja, elke winkel die wat met Pasen wil verdienen, heeft zo’n schuimtaart in de schappen staan. Zo maakte haar creatie toch weer weinig indruk.

Binnenmutsjes

Enzo maakte een Siciliaanse Cassata, een traditionele Paastaart, maar dan wel veganistisch. Het zag er prachtig uit tot hij er gekonfijte vruchtjes op ging doen. Gekonfijte vruchtjes zijn voor mij hetzelfde als mannen met veel haar die binnen een mutsjes dragen: too much. Maar goed, de Sicilianen schijnen dat helemaal je van het te vinden omdat het de enige overgebleven vruchten van de winter zijn. Ach, het zij hem vergeven. Janny klaagde echter over de smaken die niet goed samen zouden gaan.

Dikke homp

Nadat Tom de meesterbakker werd, hield ik even m’n hart vast. Zou Enzo, die deze aflevering ook nog eens uit de kast kwam met een dikke homp, naar huis moeten gaan? Of zou zijn neiging om de dingen anders aan te pakken, zijn streberigheid om met nieuwe verrassende technieken een prachttaart te maken, hem toch een plekje in de finale kunnen opleveren? Het antwoord was ‘ja’. Marieke kon een troostadvocaatje nemen en daarna haar kookgerei gaan pakken. Mag het thema volgende week dan ‘Oekraïne’ zijn?

Bekijk de aflevering hier terug.

Ivo van Woerden is journalist en schrijver. Voor Linda.nl blogt hij over kijkcijferknallers als Boer Zoekt Vrouw, Heel Holland Bakt en Wie is de Mol?

Lees ookHeel Holland Bakt: ‘De billen van m’n tante’

Lees ookHeel Holland Bakt: 'Dikker dan dit wordt hij niet, schat'