Eerste schooldag

Vorige week maandag ging Emma voor het eerst naar school. Een moment waar Marjolein en haar man naar uit hebben gekeken, maar dat op de dag zelf ook moeilijk bleek. “Je moet je voorstellen dat Emma en ik bijna vierentwintig uur per dag samen waren toen ze actief behandeld werd. We hebben het afgelopen jaar zo intens met elkaar beleefd. Dan is het toch raar om haar ineens urenlang niét om je heen te hebben.”

Zwaaien voor het raam

“Emma mocht die ochtend zelf kiezen wat ze aan wilde, welk fruit ze meenam naar school, welk drinken. We brachten haar samen naar school. We hebben op het schoolplein nog even voor het raam staan zwaaien, terwijl zij in de klas zat, lachend. Ze had er erg naar uitgekeken. Toen moesten we echt gaan. Aan het eind van de straat heb ik wel even een traantje gelaten”, geeft Marjolein toe.

Lees ook
Emma’s eerste schooldag komt eraan: ‘De dag erna heeft ze haar chemo’

Winkelhoekje

In de middagpauze vertelde Emma enthousiast over haar eerste schooldag en wat ze allemaal gedaan had. “Ook volgens de juf gaat het heel goed”, zegt Marjolein. “Het liefst speelt ze in het winkelhoekje, daar zit ze zo vaak mogelijk. En ze doet mee met de andere kinderen. Ze moet bijvoorbeeld ook al haar stukjes fruit opeten, er wordt geen uitzondering voor haar gemaakt. Dat is goed, want we willen niet dat ze altijd als bijzonder behandeld wordt.”

Terug op zwemles

“Je ziet dat Emma ondanks haar ziekte hetzelfde is als de andere kinderen. Ze maakt gauw nieuwe vriendjes en draagt zonder aarzeling een versje voor tegenover de hele klas”, vertelt Marjolein. “Ze is ook net weer begonnen met zwemles, waar ze ook goed meekomt met de andere kinderen. We hebben overlegd met het zwembad of dat kon. In het eerste halfjaar van haar behandeling was dit niet mogelijk, omdat zwemmen te onhygiënisch zou zijn voor haar verslechterde weerstand. Wat dat betreft, gaat het nu zoveel beter.”

Maandag eerste schooldag, dinsdag chemo

En daar prijst Marjolein zich gelukkig mee. “Er zijn ook kinderen die geen hele dagen naar school kunnen. Die maar korte afstanden kunnen afleggen, rolstoelafhankelijk zijn.” Toch is Emma nog steeds ziek, en dat werd ook meteen in haar eerste schoolweek duidelijk – op de dinsdag na haar eerste dag moest ze naar Utrecht voor haar chemotherapie. “Een schril contrast met een dag eerder”, zegt Marjolein. “Gelukkig heeft ze het naar haar zin in het ziekenhuis, omdat het Prinses Máxima Centrum erg goed op zieke kinderen inspeelt. Zo wordt het een ‘uitje’ met papa en mama.”

Positieve instelling

Emma kreeg die dinsdag een beenmergpunctie en een lumbaalpunctie, waarbij er chemo in haar ruggenmerg wordt gespoten om te voorkomen dat de leukemie zich uitbreidt naar haar hersenvocht. “Dat is altijd schoon bevonden, gelukkig. Haar beenmerg is dat nu ook. Vroeger niet, want daar is de leukemie ontstaan en aangetroffen.” De nervositeit die Marjolein en haar man aanvankelijk ervoeren, is nu overgegaan in een soort gewenning, vertelt ze. “Alles verloopt voorspoedig, Emma heeft weinig bijwerkingen. Er is geen reden om nu aan te nemen dat de leukemie terugkomt. Als we dat niet voor ogen houden, is het niet leefbaar.”

Lees ook de voorgaande artikelen:

• Emma’s eerste schooldag komt eraan: ‘De dag erna heeft ze haar chemo’
• Moeder Emma: ‘Dat we op vakantie konden, was een jaar geleden ondenkbaar’
• Precies een jaar na haar diagnose mocht Emma naar Disneyland: ‘Naast vreugde ook tranen’
• Moeder Marjolein: ‘Emma heeft al meer haartjes dan toen ze in LINDA. stond’