Aafke Romeijn (33) is schrijver, muzikant, vlogger, fervent Twitteraar én schrijft wekelijks een column voor LINDA.nl. Deze week: het coronavirus en alle ophef die daaruit volgt.
Afgelopen week was ik vakantie aan het vieren in Duitsland, toen bleek dat op twintig kilometer afstand van ons vakantiehuisje de eerste corona-uitbraak was geconstateerd.
Tientallen zieken in één klein dorp. Prima moment voor de geijkte “nu komt het wel heel dichtbij” -paniekaanval, zou je denken. En inderdaad: tot mijn eigen afgrijzen merkte ik dat ik best een beetje nerveus werd van dit nieuws. Want nog diezelfde dag kreeg ik van drie opdrachtgevers én de opvang van mijn dochter lange mails met de boodschap: blijf uit onze buurt als je op corona-territorium bent geweest. Wat nu? Zouden we de grens nog wel over mogen? Moest ik al optredens gaan afgelasten? HELP!
Lees ook:
Carol over Duffy, Weinstein en misbruik in haar eigen kringen
Ik vind het behoorlijk irritant wanneer ik merk dat ik me laat meeslepen in paniek die door de massa en de media wordt aangejaagd. Dus ik probeer kalm te blijven en alle updates en nieuwsberichten genuanceerd in een context te plaatsen. Het wordt me al snel duidelijk dat ik me niet zo’n zorgen hoef te maken over vroegtijdig sterven: mocht ik het virus krijgen, dan zal ik waarschijnlijk een licht griepje ervaren. Prima. Hoewel ik me legendarisch hard kan aanstellen als ik drie keer moet hoesten, denk ik dat ik dit wel zal overleven.
Wat maakt het coronavirus dan volksvijand nummer 1? Is het dodelijker dan normale griep? Of besmettelijker? Tussen de regels door lees ik over de grootste angst van overheden: afname van economische groei. Chinese fabrieken liggen stil, en op het Nederlandse journaal zie ik een uitgebreid item over een winkelier die bang is dat zijn bestelde kerstballen “pas in oktober” zullen arriveren. Je moet er niet aan denken! De meest alarmistische nieuwsberichten gaan niet over het aantal coronadoden, maar over de beurzen die als een slappe soufflé in elkaar donderen door alle massahysterie.
Lees ook
Aafke ergert zich in het OV: ‘Alsof mensen niet doorhebben dat iedereen meeluistert’
De Volkskrant gaat nog verder mee in het neoliberale frame rondom corona. Corona, zo legt de krant geruststellend uit, “oogst” vooral de al verzwakten. En al doet ze dat wreed en zonder genade, dat is een geluk bij een ongeluk.” Want ja: dat vooral mensen sterven die al een verzwakt immuunsysteem hebben (zoals astmapatiënten en ouderen), daarvoor mogen we het virus op onze blote knietjes danken. Gelukkig wordt de beroepsbevolking gespaard, zodat de economie kan blijven draaien! Wie in de ogen van de neoliberalen niks zinnigs (lees: geld) heeft bij te dragen aan de maatschappij, die mag gerust door een griepje naar het hiernamaals geholpen worden.
Het is om cynisch van te worden. De ernst van een ziektegolf wordt niet beschouwd in termen van menselijk leed, maar in termen van economische teruggang. Zo doet dat klotevirus toch nog één ding goed: het glashelder blootleggen van de onmenselijking van ons systeem.
