Na bijna twintig jaar dienst wordt ZZP-pakketbezorger Kees Vlasveld (52) er door PostNL uitgeknikkerd. Kees had daardoor enorm veel stress: ‘Ik viel wel tien tot vijftien kilo af.’ Maar met een handtekeningenactie zorgt de buurt ervoor dat Kees toch weer bij PostNL aan de slag kan.
Kees: “Als ik straks geen zelfstandige meer ben, krijg ik meer tijd met mijn kinderen”.
Kees was enorm verdrietig toen hij ineens bij PostNL weg moest. Met twee man bracht hij pakketten rond in Voorschoten. Maar toen zij ineens een andere baan vonden, werd Kees noodgedwongen zelfstandige. Omdat PostNL al jaren niet meer met zelfstandigen werkt, zegde het bedrijf het contract met Kees op.
“Dat maakte me verdrietig. Je hebt een band opgebouwd met de mensen in Voorschoten. En dan moet je weg. Dat is niet wat je wilt. En dan maak je toch een praatje met de mensen en dan horen ze dit. En dan zegt Miranda uit de buurt: ‘Maar dat kan toch niet. Ik ga een petitie starten.’ Ik zei nog dat ik niet wist of dat wel zin had. Maar ze ging meteen aan de slag en het liep als een malle. Dat deed PostNL achter de oren krabben en realiseren wat ze eigenlijk wegdeden.”
Die band met de Voorschotenaren is na al die jaren zo gegroeid. “Het is ook dat extra stukje service dat ik bied. Ik vind het leuk, ik maak graag een praatje met ze en dat wordt gewaardeerd. Die feedback krijg ik ook. En na twintig jaar krijg je een band met de mensen.”
De petitie gaat als een vuurtje door het dorp, met als resultaat dat 1300 mensen hun handtekening zetten. “Ik mocht daardoor weer op gesprek komen bij PostNL.” Kees moest sowieso al op gesprek komen om tot een oplossing te komen. Maar waar er eerst vooral obstakels waren, zoals zijn loon en de bus, waren die dingen niet meer onoverkomelijk. “Nu kon alles in een keer wel. Ik kom in vaste dienst en ze nemen mijn bus over. Want in loondienst kon ik die bus niet blijven betalen. En dat is ook de bus waarmee ik straks mijn route weer gaan doen.”
Dat Kees toch bij PostNL kan blijven werken, geeft hem vooral veel rust. “Toen ik hoorde dat ik weg moest ben ik wel tien tot vijftien kilo afgevallen van de stress. Ik sliep ook enorm slecht. Het had zo’n impact. En nu krijg ik weer een beetje rust in mijn oude donder.”
Kees heeft drie kinderen die hij na zijn scheiding in het weekend ziet. “Het had ook impact op hen. Ongewild neem je het mee naar huis. Maar als zelfstandige wilde ik ook mijn zaak redden en daardoor werkte ik wel zes dagen in de week. Dat maakte me er niet leuker op.”
Met zijn nieuwe contract in loondienst gaat hij vanaf februari 38 uur werken. “Dan zie ik mijn kinderen straks ook weer meer. En dat doet veel met mij.” Kees heeft weer vertrouwen in de toekomst. “Ik heb als oudere straks iets meer zekerheid en daar heb ik voor gekozen. Alle reacties op de petitie doen mij ook enorm goed. De tranen rolden over mijn wangen dat je zo geliefd bent in het dorp. Iedereen feliciteert me. Ik heb nu een glimlach van oor tot oor.”
En zelfs als Kees niet bij PostNL terug kon komen, waren er al twee andere kapers op de kust die de kwaliteiten van de pakketbezorger dankzij de petitie ook wel konden waarderen. Maar Kees blijft ’trouw aan zijn klantje’. “PostNL heeft me goed behandeld en daarvoor ging ik overstag. Het is goed zo.”
PostNL maakt mager afscheidscadeau voor Hermien (69) toch nog goed
