Afgelopen weken vriest het flink, maar er kan lang niet overal worden geschaatst op natuurijs. Jammer, vindt Tiara (23). Toch laat ze zich niet weerhouden van het rijden van de Elfstedentocht.
Ze pakt daarvoor ‘gewoon’ haar rolschaatsen uit de kast.
Passie voor rolschaatsen
Als klein meisje heeft Tiara al een passie voor schaatsen en rolschaatsen. Wanneer het gevroren heeft, staat ze graag op het ijs. “Maar ik vind het ook heerlijk op skates en rolschaatsen. Inmiddels heb ik een hele vriendengroep opgebouwd en delen we een Whatsappgroep, zodat we altijd met zijn allen kunnen rolschaatsen. Het is echt mijn grootste hobby.”
Als ze op het weerbericht hoort dat het gaat vriezen, gaat het bij Tiara dan ook meteen kriebelen. Dat het niet koud genoeg wordt voor natuurijs, stelt haar teleur. “Het is echt mijn droom om ooit de Elfstedentocht te schaatsen, maar ik denk dat dat niet snel zal gebeuren. Daarom stuurde ik een appje in de groep en vroeg ik wie de Elfstedentocht op rolschaatsen uit wilde rijden.”
Aanmelden
Al snel weet Tiara een groepje van vijf man bij elkaar te trommelen. Samen melden ze zich aan voor de Winterfiets Elfstedentocht op 14 januari en treffen ze voorbereidingen. Belangrijk detail is de volgauto die achter ze aanrijdt met skate-onderdelen, mocht er iets stuk gaan. “Het voelde echt alsof er een droom uitkwam. Ik vond het leuk dat het zo snel geregeld was. We waren de enige skaters tussen al die fietsende mensen, dat had ik eigenlijk niet verwacht. Na wat googelen kwam ik er zelfs achter dat wij waarschijnlijk de eersten zijn geweest die dit ooit gedaan hebben.”
Van tevoren traint de groep nauwelijks. Maar omdat ze al bijna dagelijks skaten, vertrouwen ze erop dat het wel goedkomt. “Normaal ben ik altijd op de skatebaan te vinden, zodat ik trucjes kan oefenen. Nu heb ik wel wat meer door de natuur geskeelerd. Ik ben niet vaker op pad gegaan dan normaal en heb één keer écht met de hele groep getraind. Dat was een week voor vertrek. We zijn er heel naïef ingegaan.”
En dan is het zover: op een voor anderen doodnormale zondag gaat de wekker bij Tiara al om vier uur ’s nachts. Vol gezonde spanning maakt ze zich klaar, zodat ze om zes uur van start kan. “Ik vond het heel spannend, maar had er zoveel zin in. De eerste kilometers waren heerlijk. We hadden wind mee en het asfalt gleed fijn weg. Het leek net alsof ik vloog, dat was fijn. Het doel was om voor tien uur in de avond binnen te komen bij het eindpunt.”
Met 210 kilometer op de planning probeert Tiara zichzelf te bemoedigen. Bij ieder dorp beloont ze zichzelf daarom met een korte pauze. Dan kan ze wat eten en drinken, en plassen. “Maar we wilden niet te lang in een dorpje blijven, omdat we het graag binnen de tijd wilden halen. Daarbij was het koud buiten en we waren bang dat onze spieren zouden verzuren. Dan zou het nog moeilijker voor ons zijn om door te gaan.”
Laatste kilometers
Ondanks een goede start merkt Tiara onderweg dat het steeds lastiger wordt. Aangezien haar vrienden op skates zijn, is het voor haar moeilijk om ze bij te houden. Ook wordt het asfalt steeds hobbeliger. “Mijn benen waren helemaal verzuurd en mijn lichaam heeft meerdere keren aangegeven dat het eigenlijk niet meer wilde. Dan stopte ik even, nam wat te drinken en ging weer door. Ik wist dat ik het hoe dan ook wilde halen en deed daar ook alles voor.”
Wanneer de groep aan de laatste tachtig kilometer wil beginnen, worden ze aangesproken. Als ze op tijd bij het eindpunt willen zijn, zullen ze een kortere route moeten nemen. Daar ziet Tiara helemaal niet zitten. “Wij wilden het natuurlijk gewoon afmaken zoals het hoorde. Gelukkig konden we de mensen overtuigen om toch verder te mogen gaan. Dat hadden we te danken aan onze volgauto, anders was het veel te gevaarlijk geweest.”
Half één ’s nachts komt Tiara met verzuurde benen aan op het eindpunt. Toch voelt ze vooral de overwinning en is ze dolgelukkig dat ze het gehaald heeft. “We hebben er in totaal achttien uur over gedaan. Het was best pittig, maar het is het zo waard als je dan eindelijk over die finishlijn gaat.”
Op social media zijn er veel mensen die haar steunen, feliciteren en niet kunnen geloven dat Tiara dit gedaan heeft. “Van tevoren had ik al op Instagram gedeeld dat ik mee zou doen. Dat was voor mij een stok achter de deur. Nu krijg ik veel felicitaties binnen en dat doet me ontzettend goed.”
Spierpijn
Na de lange tocht heeft Tiara een aantal dagen last van spierpijn en verzuurde benen. Nog steeds merkt ze dat het een zware dag was. “Maar dat houdt me niet tegen om weer het skatepark in te duiken, hoor.”
Volgend jaar ziet ze zichzelf wel voor een tweede keer meedoen aan de Elfstedentocht. Haar doel? Haar eigen record verbreken. “Ik weet niet of dat dat mogelijk is, want ik weet hoe hard ik heb gerolschaatst. Maar ik wil het zeker nog een tweede kans geven en hard trainen om mijn eigen record tóch te verbreken.”