Weinig rust, zware missies én urenlange stafmomenten: Special Forces VIPS is net zoals je het op tv ziet – en misschien nog wel intenser. Rachel John (24) is the last girl standing en vertelt ons alles wat je thuis niet ziet.
Zo is een van haar zwaarste momenten in Kroatië niet uitgezonden. “Het was zó’n heftige scène.”
Rachel bingde de voorgaande seizoenen van het programma, maar vanaf de bank is het een andere ervaring. “Op tv lijkt het alsof het vooral de missies zijn, maar dat vond ik niet eens het zwaarste. Het intenste was alles er omheen. Je staat altijd aan en de staf, maar ook wij, gaan nooit uit onze rol. Ik deed niet mee om mezelf te leren kennen, maar om te ontdekken of ik dit überhaupt kan. Mijn doel was om te winnen als vrouw.”
Toch komt ze kwetsbare momenten tegen. Zo kan ze haar tranen niet bedwingen bij de staf, waar ze vertelt over haar opvoeding en haar gevoel niet genoeg te zijn. “Ik ben heel streng voor mezelf”, vertelt ze aan de telefoon. “Elke dag zei ik tegen mezelf: ik geef niet op. Als je een blessure krijgt, heb je geen keus, maar daarbuiten wilde ik echt niet opgeven. Ik klaagde nooit, ging gewoon door.”
Haar strijdlust komt naar boven bij het worstelen, maar dat heeft de serie niet gehaald omdat het té heftig was, denkt Rachel. Op dat moment is zij nog als enige vrouw over en moeten ze het tegen ‘de vier grootste mannen’ Timor Steffens, Kosso, Dylan Hoogerwerf en Matthijs Groenevelt opnemen. “Ik was aan het vechten voor mijn leven. Kosso zei dat ik me over moest geven, maar ik bleef schoppen. Het was echt de horror van een vrouw: je wordt meegedragen door vier mannen en bent machteloos. Ik moest huilen en gaf niet op, maar verloor wel.”
Een retraite naar Bali nodig om zichzelf te tegen te komen? Nee hoor, stuur Rachel maar op missie in Kroatië. “Tijdens het rennen keek ik om me heen en zag ik iedereen stuggelen. Het verraste me: eigenlijk ben ik best sterk. Als vrouw zijnde vergelijk je jezelf niet met mannen, want je sport niet tegen ze. Zij zijn in het algemeen sterker – althans, dat is wat wij leren. Het verbaasde me eigenlijk hoe goed ik met hen kon meedraaien.”
Maar echt niet alles gaat Rachel gemakkelijk af. “De grootste challenge? M’n tas georganiseerd houden met mijn ADHD. We moesten ‘m heel vaak opnieuw inpakken, uitpakken en organizen. De staf is zo vaak boos op mij geworden, want dan was ik weer afgeleid.” Op de eerste en tweede dag snapte ze sowieso nog maar weinig van het programma. “Heel gek, hoe minder slaap ik had, hoe scherper ik werd. Ik stond toen echt in survival mode.”
Met elf BN’ers – in de loop van de dagen steeds minder – een ‘slaapkamer’ (aka paar veldbedjes) delen, is voor Rachel ook geen probleem. “Je bent al blij met het kleine beetje slaap dat je krijgt. Het enige irritante was het gesnurk; Timor snurkt by far het hardst.” Ook worden ze midden in de nacht wakker gemaakt voor missies. “Dan is het geen programma, maar een echte special forces-training.”
Bekend of niet, privileges krijgen ze niet. Ze mogen alleen ondergoed, een tandenborstel én tandpasta mee. En vooruit: Rachel ook haar lenzen. “Onze kleding en schoenen waren altijd nat, verschrikkelijk. Je hebt geen douches. De andere deelnemers ruik je niet, want zelf stink je ook. Later zei de productie: jullie ruiken echt naar natte honden.”
Bij andere survivalprogramma’s zie je deelnemers nog weleens iets meesmokkelen – zo ontstond ooit de Mars-rel – maar hier is dat echt een no-go. “Ik wilde eigenlijk een blessurebal meenemen, maar durfde het niet. Je bent bang, want de staf is streng. Het kan ook niet: overal hangen camera’s.”
Het is voor ons nog de vraag tot hoever Rachel het heeft geschopt. Winst of niet, ze neemt sowieso waardevolle lessen mee naar Nederland. “Ik moet mezelf niet kleiner maken omdat ik vrouw ben en niet alles voor mezelf invullen.” Ze vindt het vet om zichzelf zo terug te zien. “Ik vertegenwoordig de vrouwen.”
In de vorige LINDA.meiden-special gingen we ook met Rachel in gesprek. Dat hele interview lees je hieronder.
Snelle: ‘Mijn brave imago irritant? Nee, superfijn om een prima kerel te zijn'
