Als Merel Somers (22) nét verhuisd is, een nieuwe baan heeft en aan een minor begint, ontdekt ze dat ze zwanger is. Ze heeft de droom om ooit moeder te worden, maar zit nu nog niet in de positie waarin dit mogelijk is. Daarom kiest ze voor een abortus.
In een interview met LINDA.meiden deelt Merel haar verhaal. “Ik was bang dat mensen mij egoïstisch vonden.”
Merel is twaalf dagen over tijd, maar de alarmbellen gaan nog niet meteen af. “Ik begon aan een nieuwe baan en er gebeurde veel tegelijkertijd, dus ik had stress. Mijn vriend en ik dachten dat de ongesteldheid daarom misschien uitbleef. Ik haalde vier zwangerschapstesten bij de Action, maar die waren allemaal hartstikke negatief.”
Een paar dagen gaan voorbij. “Ik dacht: hoe ben ik niet zwanger? Mijn cyclus is altijd regelmatig.” Ze gebruikt geen anticonceptie, omdat haar ADHD en die hormonen ‘geen beste vriendinnen zijn’. “Toen ben ik een dure test gaan halen; daar stond toch echt ‘plus drie weken’. Oei, dit is niet de bedoeling, dacht ik. Als je filmpjes van testreviews ziet op TikTok, zie je bij mensen enthousiasme, gejuich en gehuil. Bij mij was het eigenlijk meteen: fuck.”
Merel belt meteen haar vriend op. “Ik zei dat het serieus was en hij vroeg meteen wat er aan de hand was”, vertelt ze. De twee hebben het in hun relatie van twee jaar al een paar keer gehad over wat ze zouden doen in deze situatie. “Over zo’n twee jaar zouden we het willen. Alleen dat het zo snel zou zijn… Voor het gesprek hadden we al vastgesteld dat het nu nog niet ons moment is. Zo studeer ik nog en woon ik op kamers.”
Toch is het anders als het daadwerkelijk ook gebeurt. “Als je met de persoon van wie je houdt een positieve test ziet, denk je twee keer na. Wat als we het toch wel doen? Fuck die twee jaar. Ik wist dondersgoed dat dit niet het moment voor mij was, maar toch stelde ik het maken van de keuze twee weken uit.”
“Er viel een last van mijn schouders af”, vertelt Merel over het moment dat ze toch de knoop doorhakt en kiest voor abortus. Gelukkig steunt haar vriend haar in het hele proces. “Het klinkt gek, maar ik werd juist verliefder op hem omdat je er samen doorheen gaat. Er gieren honderdduizend hormonen door je lichaam en ik vroeg hem om zich ook uit te spreken over de situatie en zijn emoties daarbij. Sindsdien ging het alleen maar beter.”
De abortusbehandeling plant ze door haar drukke agenda vier weken daarna. Maar na anderhalve week dacht ik: ik trek het helemaal niet. Ik werd gek van de hormonen, misselijk van elke hap die ik nam en kon niks binnenhouden. Ik was echt een draak. Dat wilde ik zo niet langer, dus haalde ik de afspraak naar voren.”
Hoewel haar voorkeur uitgaat naar een behandeling onder narcose, blijkt op de dag zelf alleen plaatselijke verdoving mogelijk. “Mijn allergrootste angst was dat je daarbij een soort stofzuigergeluid zou horen en dat dit traumatiserend zou zijn. Voor de behandeling had ik gevraagd of ik mijn koptelefoon mocht meenemen, dat mocht gelukkig. Uiteindelijk had ik die niet nodig, want het viel heel erg mee.”
Ook de sfeer in de kliniek, waar haar vriend mee naartoe ging, viel haar alles mee. “Je loopt door een woonwijk en hebt het gevoel dat iedereen naar je kijkt en weet dat je het groeiend leventje gaat laten weghalen. Dat is natuurlijk niet zo, want je loopt door een wijk. Eenmaal binnen was het een heel huiselijke stijl, leuk ingericht en er werkten alleen vrouwen. In plaats van witte pakken droegen ze roze, om te laten zien: je bent met alleen maar vrouwen en het is goed.”
Na de behandeling voelt Merel zich een stuk beter. De emoties van die dag vindt ze moeilijk om te beschrijven. “We zijn even gaan lunchen in de stad, naar huis gegaan en toen heb ik op de bank gelegen”, blikt Merel terug. “Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet of ik het verwerkt heb. Als ik nu op social media zie dat mensen zwanger zijn of een kindje krijgen, heb ik soms wel een stemmetje in mijn hoofd dat zegt: ‘Dit had jij kunnen zijn’ of een schuldgevoel aanpraat. Maar bij hen weet je natuurlijk ook niet of hun positie ideaal is.”
Merel besluit haar verhaal online te delen. “Soms is het fijn om iemands ervaring te horen, van: zo kan het ook. Ik wil anderen houvast geven.” Op haar video heeft ze alleen maar lieve reacties gehad, ook van meiden die zich hierdoor minder alleen voelen. “Dat was voor mij een bevestiging dat realistisch en eerlijk zijn heel goed werkt”, vertelt Merel.
Haar grootste angst was dat mensen haar egoïstisch zouden vinden. “De vriendin met wie ik belde zei: wanneer je kiest om een zwangerschap af te breken omdat je weet dat je niet in de juiste positie zit om een kindje op te voeden, kies je juist voor het kindje. Je wil het alles geven en dat is in dit geval nog niet mogelijk. Het betekent niet dat je egoïstisch bent.”
Anna van Borre maakt podcast na eigen abortus: 'Ik deed de test op de wc van de après-ski'
