Elise (32) is huisarts én actief op social media. Daardoor ervaart ze zowel online als offline vaak dat mensen vooroordelen hebben over haar werk. ‘Het voelt soms alsof mensen je niet serieus nemen, terwijl je lang hebt gestudeerd.’
In een gesprek met LINDA.meiden vertelt Elise (@DokterElise_) over hoe ze omgaat met die vooroordelen, waar ze grenzen stelt en waarom ze alsnog dol is op haar vak.
“Dat ik dokter wilde worden wist ik al jong, maar huisarts kwam pas later. Ik heb lang op de spoedeisende hulp gewerkt en vond de adrenaline die dat met zich meebracht geweldig. Alleen gingen de wisselende werktijden, en dan vooral de nachtdiensten, me steeds meer tegenstaan.”
“De huisartsgeneeskunde sprak me aan. Het leek me bijzonder om bij alle leeftijden en alle soorten klachten te helpen. Je staat echt van wieg tot sterfbed naast mensen. Ik begon aan de huisartsopleiding. Die duurt drie jaar, maar dan loop je al mee in de praktijk. Sinds mei ben ik officieel huisarts.”
“Dat je het verschil kan maken voordat iemand echt ziek wordt. Op de spoed zag ik vaak mensen pas als het echt slecht ging. Dan hebben ze al een hartaanval of beroerte gehad, bijvoorbeeld. Nu kan ik eerder ingrijpen, zoals bij een hoge bloeddruk. Daarnaast is de band met patiënten bijzonder. Je stuurt een kaartje bij een geboorte en soms zijn huisartsen zelfs aanwezig bij een begrafenis. Dat maakt het vak heel persoonlijk.”
“Klopt. Dat is aan de ene kant heel leuk, maar er komen ook veel dingen bij kijken waarbij je denkt: wat ga ik hiermee doen? Heel veel dingen zijn niet te vatten in een richtlijn. Als je in het ziekenhuis staat en iemand heeft een beroerte, dan weet je precies wat je moet doen.”
“Als huisarts ben je veel meer bezig met een volledig beeld schetsen van iemand. Wat is iemands medische geschiedenis, wat speelt er in de familie en hoe leeft iemand nu. We baseren ons medisch advies deels op gevoel en onze jarenlange ervaring, al zijn er natuurlijk ook richtlijnen waar we ons aan houden.”
De tekst gaat verder na de TikTok.
@dokterelise_met de groeten van dokter Go0gLe 👋🏽♬ origineel geluid – DokterElise_
“Ja, ik hoor mensen vaak zeggen dat we alleen maar paracetamol voorschrijven en niks doen. En dat we niemand willen doorsturen. Vooral online hoor je dat veel. In de spreekkamer merk je eerder frustratie over onze afwachtende houding. Terwijl we dat juist doen, omdat we zorgvuldig afwegen wat nodig is en wat niet.”
“Ik probeer altijd naar mensen te luisteren als zo’n situatie zich voordoet. Stel iemand komt met hoofdpijn en is bang voor een hersentumor, dan weet ik dat die kans heel klein is. Toch moet ik iemand serieus nemen. Soms vraag je een onderzoek aan, terwijl je weet dat de kans klein is dat er iets wordt ontdekt. Dan doe ik dat vooral om iemand gerust te stellen. Maar het blijft lastig, omdat ons zorgsysteem al overbelast is. We willen ook niet te veel onnodige doorverwijzingen doen.”
Zitten TikTok-diagnoses psychologen in de weg? 'Kan ook de start van iemands proces zijn'
“Dat is heel moeilijk. Veel mensen hebben tegenwoordig al online onderzoek gedaan naar hun eigen klachten. Als iemand overtuigd is van wat ze op Google of ChatGPT hebben gelezen, maar jij iets anders denkt, dan kom je in een soort discussie terecht.”
“Soms voelt het alsof je kennis dan wordt weggewuifd, terwijl je bijna tien jaar voor deze baan hebt gestudeerd. Het helpt mij dan om voor mezelf een grens te trekken. De huisarts is geen supermarkt waar je kunt krijgen wat je wilt. Wij hebben een poortwachtersfunctie in de zorg. Als ik merk dat mensen te eisend worden of hun stem gaat verheffen, dan kap ik een gesprek weleens af. Dan bel ik later terug om nog eens rustig te bespreken wat mogelijk is.”
“Ja, ik denk dat iedere huisarts zich hier weleens zorgen om maakt. Je ziet twintig mensen per dag met allemaal verschillende klachten, waarbij er heel soms iets ernstigs speelt. De kans is dus best groot dat je een keer een verkeerde inschatting maakt in je carrière. Gelukkig heb ik zelf nog nooit meegemaakt dat ik iets ernstigs over het hoofd zag.”
“Mijn regel is: kan ik vanavond goed slapen met het beleid dat ik heb ingezet? Als ik ook maar twijfel, dan doe ik extra onderzoek of overleg met het ziekenhuis. Ik probeer altijd mijn onderbuikgevoel serieus te nemen. Liever één keer te veel insturen dan spijt hebben dat ik iets heb gemist.”
“Dat wij altijd het beste voor hebben met de patiënt. In tien jaar tijd heb ik nog nooit een arts ontmoet die dacht: laat ik niks doen. We werken in een systeem dat heel druk en veeleisend is. Wederzijds respect is daarin zo belangrijk. Weet dat we echt luisteren, meedenken en altijd handelen vanuit goede intenties.”
Iris (26) werkt als arts: 'Ingegroeide teennagels en vetbulten, ik vind ze heel leuk'
