Als haar yogadocent haar vertelt over zijn ervaringen met stilteretraites, is Demi Mulder (24) verkocht. Zij wil ook ervaren hoe het is om tien dagen in stilte door te brengen. Daarom reist ze alleen af naar India.
Demi vertelt aan LINDA.meiden hoe alles er in India aan toeging en welke inzichten ze aan de ervaring heeft overgehouden.
Voorafgaand aan haar reis heeft Demi het vaker met haar yogadocent over de stilteretraites. “Hij vertelde dat hij tien jaar geleden in een moeilijke periode van zijn leven zat en dat hij tijdens de retraite allemaal inzichten had gekregen. Wat hem het meest was bijgebleven is dat hij zich niet zoveel zorgen moest maken over alles. Dat vond ik een mooi idee. Ik was zelf steeds meer bezig met meditatie, dus zijn verhaal inspireerde me om het ook een kans te geven.”
Demi besluit dat ze de stilteretraite bij dezelfde organisatie wil doen als haar yogadocent. “De organisatie heet Dhamma en heeft wereldwijd retraites waar je je voor kunt opgeven. Ook eentje in Nederland. Toch wilde ik graag naar India. De oprichter van de organisatie komt daar vandaan, en ik wilde daarbij in de buurt zijn.”
Van tevoren leest Demi zichzelf in over de ervaring. “Ik had onder meer alvast naar het rooster gekeken. Daarop stond dat we iedere dag om vier uur ’s ochtends moesten opstaan, dat we iedere dag tien uur zouden mediteren en dat er tussendoor steeds pauzes waren. Ik had dus wel een beetje een idee van de dagindeling, maar ik wist totaal niet wat het persoonlijk met me zou doen.”
Om zich echt volledig op zichzelf te kunnen focussen, gaat Demi bewust alleen naar de retraite. “Ik denk dat je er dan het meeste uithaalt. Anders ga je je toch onbewust met de ander bezighouden.”
Tekst gaat verder na de foto.
Nadia (25) woont in Indonesië: 'Ging voor een minor, nu heb ik een gezin'
Als Demi aankomt op de locatie, krijgt ze alle regels te horen. “De basis was dat het volledig stil moest zijn, behalve als je een vraag had of echt wat steun wilde. Dan mocht je wel met een docent of een assistent praten. Naast de dagelijkse meditaties kregen we aan het einde van iedere dag een film te zien. Daarin vertelde de oprichter van de organisatie wat je die dag precies had gedaan, hoe je je kon voelen en wat je de volgende dag ging doen.”
Aan het einde van dag nul – de dag waarop Demi aankomt – moet ze haar telefoon inleveren. “Na de eerste nacht slapen op m’n stenen bed, begon dan officieel de retraite. Op dag tien kregen we onze telefoon weer terug en mochten we praten. Dat was fijn, want dan kon je alvast even wennen aan het sociale contact met anderen, zonder dat je meteen de drukke wereld in moest.”
Tekst gaat verder na de foto.
In totaal doen er zeventig mensen mee aan de retraite. “Ik was de enige buitenlander”, vertelt Demi. “Toch voelde ik me verbonden met de andere mensen die meededen. Tijdens de meditaties zaten we altijd naast dezelfde mensen. Het is niet echt de bedoeling dat je elkaar aankijkt, maar dat gebeurde soms onbewust wel even. Ik zat bijvoorbeeld naast een meisje en toen ik moest huilen, moest zij ook huilen.”
Na afloop van de retraite bespreekt Demi haar ervaringen met de anderen. “Toen bleek dat we allemaal precies door hetzelfde heen gingen qua emoties. Het meisje dat tegelijkertijd met mij moest huilen, vertelde me dat ze het gevoel had dat we vriendinnen waren geworden – en dat gevoel had ik ook heel erg. Uiteindelijk bood ze me een slaapplek aan bij haar thuis. Ze heeft me toen een week lang meegenomen naar allerlei leuke plekken in haar regio.”
Arunya Guillot verhuisde naar Noorwegen voor de liefde: 'Langeafstandsrelatie werkte niet'
De eerste drie dagen van de retraite heeft Demi het heel zwaar. “Omdat ik de enige buitenlander was, voelde ik me in eerste instantie heel anders dan de rest. Ik miste m’n moeder heel erg en voelde me eenzaam. Ik heb ontzettend veel gehuild en ben een paar keer naar de docent en assistent gestapt om te vragen of het normaal was wat ik voelde.”
Ondanks de lieve, steunende woorden van de begeleiders, besluit Demi dat ze de derde dag vroegtijdig wil stoppen. “De docent gaf aan dat het helemaal oké was als ik de volgende dag naar huis ging, maar dat ik ’s avonds langs kon komen als ik me had bedacht. Aan het einde van de dag werd in een film precies omschreven wat ik die dag had gevoeld. Dat overtuigde me om het in ieder geval nog één dag aan te kijken. Vanaf dag vier ging het toen een stuk beter.”
Omdat Demi niet met anderen mag praten, begint ze af en toe tegen zichzelf te praten als ze een rondje in de tuin loopt. “Ik denk niet dat het de bedoeling was, maar ze zijn je niet voortdurend aan het controleren. Daarnaast had ik ook pen en papier mee. Sommige dagen heb ik wat opgeschreven – dat waren dingen waar ik op dat moment mee zat, die ik later eventueel met familie wilde bespreken.”
Toch was het tijdens de meditaties ook niet volledig stil, deelt Demi. “Ik kwam er al snel achter dat Indiërs andere manieren hebben dan Nederlanders. Als zij een boer of scheet voelen opkomen, laten ze ‘m gewoon gaan – en hetzelfde geldt voor luidkeels kuchen en niezen.”
Kaj Gorgels over ayahuasca-treatment: 'Alle trauma's komen aan de oppervlakte'
Al met al is Demi blij dat ze de tien dagen helemaal heeft kunnen afronden. “De ervaring heeft me ontzettend veel gebracht. Voorafgaand aan de retraite had ik bijvoorbeeld altijd een onrustig gevoel en vaak last van spanningen zonder dat ik wist waar dat door kwam. Dat is nu een stuk minder geworden. Daarnaast vraagt zo’n retraite heel veel discipline van jezelf. Het is een fijn idee dat ik nu weet dat ik meer aankan dan ik van tevoren dacht.”
Ook heeft Demi geleerd dat ze meer in het nu wil leven. “De tien dagen in stilte hebben me laten beseffen dat je alleen het nu hebt. Het heeft geen zin om je zorgen te maken over je toekomst of je verleden. En alles gaat voorbij; het maakt niet uit hoe slecht je je voelt, je gaat je op een gegeven moment weer beter voelen. Als ik nu op TikTok scrol bedenk ik me soms: wat ben ik nu eigenlijk aan het doen? Ik hoef niet altijd prikkels te ontvangen. Ik kan ook gewoon even stil zijn en niets doen.”
Of Demi het nog een keer zou doen? “Ja, ik denk het wel. Maar niet binnenkort. Ik heb het idee dat ik er voor nu alles uit heb gehaald wat ik eruit wilde halen. Als ik in de toekomst nog een keer voor een belangrijke levensvraag kom te staan, zou ik het wel weer overwegen. Ik kan het ook zeker aan anderen aanraden, maar weet wel dat het mentaal heel pittig is. Als je van jezelf weet dat het mentaal niet zo goed gaat, zou ik het niet snel aan je tippen.”
Ook Demi’s moeder is geïnspireerd geraakt door de verhalen van haar dochter. “Zij zit er nu ook aan te denken om het een kans te geven”, vertelt Demi. “Misschien dat ik me dan kan aanmelden als begeleider, want het lijkt me in dat geval wel mooi om het samen mee te maken.”
Sanne (28) werd verliefd en emigreerde naar Bonaire: 'Beste keuze van mijn leven'
