Julie nam wraak op huisbaas met frituurolie: Was pesterijen beu

Julie (38) nam wraak op huisbaas met frituurolie: 'Ik was zijn pesterijen kotsbeu'

10-07-2023 | Ellen Hensbergen

Heb jij ooit een verschrikkelijke streek geleverd bij een goede vriend(in)? Was jij vroeger de nachtmerrie van je ouders en leraren? Of heb jij ooit de relatie met een ex-lief niet zo netjes afgehandeld?

In de rubriek ‘Niet trots op‘ delen vrouwen de dingen waar ze achteraf tóch een beetje spijt van hebben. Vandaag de beurt aan Julie (38): zij nam wraak op een verschrikkelijke huisbaas met onder andere frituurolie.

Nare huisbaas

“Ik huurde voor langere termijn een huis in Spanje. Via via kende ik de huisbaas. Het was een grote woning met fijne tuin, voor het gezellige prijsje van 700 euro in de maand. Dit kon ik niet laten schieten, ook al waren mijn vrienden geen fan van de nieuwe situatie. De huisbaas was namelijk niet de fijnste vent: hij sprak me vaak denigrerend toe en verscheen te pas en te onpas bij het huis, zonder aankondiging. Maar ik wilde het huis zó graag dat ik de bezwaren wegwuifde: het zou vast loslopen.

Je raadt het al: dat gebeurde niet. En het huis bleek, bij nadere inspectie, een vervallen bende. De airco’s waren beschimmeld, de koelkast kapot en alle andere meubels en apparaten vies en vettig. Ik begon aan een gigantische poetsbeurt en dwong af dat dit gebeurde op zijn kosten – er was echt sprake van nalatigheid in het onderhoud. Daarna plaatste ik de meeste meubels onderin de kelder, en verving ze met eigen, nieuwe aankopen. Zo werd het toch nog leefbaar.”

Thumbnail voor 'Soms denk ik, waar eindigt dit?', en tóch wil Dani (38) haar affaire niet kwijt

'Soms denk ik, waar eindigt dit?', en tóch wil Dani (38) haar affaire niet kwijtLees ook

Pesterijen

“Terwijl ik voor een van die meubelshoptrips door de IKEA struinde, gaf mijn huisbaas zichzelf weer ongevraagd toegang tot mijn woning. Hij nam van alles foto’s en zette mijn dochter en honden buiten, zonder reden. Toen ik terugkwam, was ik natuurlijk witheet en liet ik de politie komen. Hij probeerde hen wijs te maken dat ik achterliep in mijn betalingen, maar ik had tegenbewijs.

Toen ging hij me op een andere manier dwarszitten. Mij zwartmaken bij de buren, stalkgedrag… heel naar allemaal. Ik besloot de sloten te veranderen. Dat hielp in ieder geval tegen het ongevraagd binnendringen. Maar hij bleef me lastigvallen met allerlei klachten per mail, terwijl hij zelf nauwelijks onderhoud pleegde als ik even weg was. Daarnaast liet hij zijn honden poepen in mijn tuin. De pesterijen gingen echt alle perken te buiten en hadden ook impact op mijn mentale gesteldheid: ik trok al dat gedoe gewoon niet meer.”

Femkes vriend ging vreemd, zij nam wraak in zijn huis: 'Ik vond mezelf echt heel grappig'Lees ook

Wraak

“Ik was het gebrek aan privacy en dreigementen kotsbeu en zinde op wraak. Tijdens een korte trip naar Nederland bedacht ik een plan: ik zou al mijn nieuwe meubels en renovaties stiekem inladen in een busje, zonder dat hij het doorhad. Zo kon ik met de noorderzon vertrekken, zonder extra gedoe. Toch wilde ik hem nog wel met wat problemen achterlaten, dus haalde ik alle deuren van de keukenkastjes af en gooide ik die weg in verschillende containers, verspreid door het dorp. Onmogelijk terug te vinden dus. Ik spoot purschuim in de buitenunits van de airco’s en goot frituurolie over de vloeren, door het hele huis. Diezelfde avond reed ik terug naar huis, met al mijn spullen achterin. Succes met schoonmaken, hè.

Ik heb me verlaagd tot zijn niveau, daar ben ik niet per se trots op, maar ergens voelde het ontzettend goed om hem terug te pakken. Van zijn pesterijen en gestalk heb ik nog lang last gehad, ik heb me zelfs aangemeld voor een therapietraject. Een ding weet ik zeker: ik kom daar nooit meer terug.”

Oproep

Ook iets gedaan waar je achteraf niet zo trots op bent, net als een van deze vrouwen? Mail je naam, leeftijd en een samenvatting van jouw verhaal naar ellen.hensbergen@linda.nl en misschien vind je jouw verhaal straks terug op LINDA.nl. Geen zorgen, dit plaatsen we anoniem.