Bingewatchen, Maike kan het niet en ze heeft een tijdlijn vol jubelende mensen die het wel kunnen. De bioscoop kan ze dan wél weer waarderen.
Iedereen kan het, in een moordend tempo films, docu’s en series verorberen. Tot ze vol zitten en echt niet meer willen. Dan stoppen ze. Geen probleem. Want het geruststellende is: eenmaal weer hongerig naar een serie, plof je gewoon lekker neer.
Dit lonkende perspectief wacht mij als de zeven dwergen het huis uit zijn. In 2028, of zo. Dan ga ik op bingewatching, ook al is het dan niet meer in de mode. Dan doe ik het drie jaar lang non-stop en stort ik de socialkanalen van die tijd helemaal vol met al m’n bevindingen. Het belooft een ongekend geobsedeerde inhaalslag te worden. Ik kan niet wachten. Was het maar zover, want man man wat is er veel moois. Het gaat nu vrijwel allemaal aan mijn drukke neus voorbij. Van FOMO (fear of missing out) is al lang geen sprake meer. Ik weet inmiddels dat ik het keihard aan het missen ben. Grotendeels.
Lees ook
Donkere dagen, maar niet in de bios: deze fijne films komen er dit najaar aan
Afgelopen weekend had ik een troostdag en mijn honger was groot. Ik lustte wel weer wat moois en nestelde me, met vriendin en al, in een Utrechtse bioscoop. Een regenachtige zondag lang stonden we uit voor de wereld en aan voor de Nederlandse film. Een ongekende luxe. Het enige dat ontbrak was de dresscode joggingbroek en dikke sokken. Verder hoor je mij niet klagen, want met vier speciaal geselecteerde films op het programma zaten wij geramd op het rode pluche. We zagen Eyes On The Road, een korte film van zeventien minuten. Dan verwacht je toch blootgesteld te worden aan een hoop experimentele onbegrijpelijkheid, maar dat viel alles mee.
Het was een goed kwartier. Ook zagen we Puck en Hans, een documentaire die voor mij bevestigde dat bescheidenheid en succes naast elkaar kunnen bestaan. Dat originele denkers vaak alleen staan en soms omarmd worden door een groot publiek. En dat dat ze niets uitmaakt omdat ze toch wel hun eigen koers varen. Een inspirerend uur.
Lees ook
Help! Onze columnist Maike heeft een hobby: Prinsjesdag
Dan de twee speelfilms die we kregen voorgeschoteld. Instinct: veelbelovend, groots en enorm gehyped. En Kapsalon Romy: onbekender, kleiner en pretentieloos. Deze zagen we als eerst. Achteraf bezien hadden we het daar gewoon bij moeten laten, want mooier dan dit kon het niet worden. Dat was gelijk duidelijk. Maar met de mascara nog op onze knieën doken we toch weer de zaal in, waar we de gehypte film netjes maar fronsend uit zaten. Verrassend.
Lees ook
Halina en Carice over hun eerste film: ‘Er is een leven na ‘Game of Thrones”
Maike Jeuken (47) is freelance journalist en fotograaf.
Samen met Rob runt ze een samengesteld gezin met zeven kinderen.
Voor LINDA.nl schrijft ze over wat haar opvalt in het nieuws.
Instagram: @maikejeuken
