Mama met smetvrees op vakantie: 'Ik lees verhalen over hotelspreien met minstens zeven verschillende soorten sperma erop'

13-07-2024 | Joan Makenbach

Twee multipakken vochtige Dettol-doekjes. Een fles wc-ontsmetter plus 50 stuks wegwerp toiletbrilhoezen. Boterhamzakjes voor de afstandsbediening. Badslippers voor mezelf, man en kind, om op de vloer te dragen. Chirurgische wegwerphandschoenen voor alles wat onderweg onbestemd geurt, kleurt of toont. En uiteraard een triljoen aan handsanitizers.

Nee, ik ga niet op jungletocht in de krochten van Brazilië, maar maak een roadtrip met mijn gezin langs de westkust van Amerika, waar we bovendien in keurige hotels, motels en Airbnb’s zullen slapen. Maar als je zoals ik, enigszins behept bent met smetvrees, dan voelt elke reis aan als survivalexpeditie.

Lichte dwang

Smetvrees klinkt heftig. Het is volgens de psychologie ook een obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) waarbij er dwanggedachten (obsessies) en dwanghandelingen (compulsies) ontstaan die te maken hebben met besmetting. Geobsedeerd wil ik mezelf niet noemen, maar voel wel een lichte dwang om dingen (objecten, mensen, mezelf, mijn kind) te ontdoen van viezigheid.

Al sinds mijn jeugd heb ik een afkeer voor alles wat smoezelig, plakkerig en onfris is. Waarschijnlijk ingegeven door een moeder die altijd poetste en liters bleekwater per week verbruikte, omdat dat zo lekker fris rook. Plus een oma die bij thuiskomst altijd direct haar schoenen in de gang afsopte en zichzelf badderde met handalcohol, want ‘de stad is smerig’. In mijn jeugd was het devies dat je van de grond moest kunnen eten. En dan niet letterlijk, omdat er zoveel kruimels lagen, maar figuurlijk, omdat het brandschoon was.

Thumbnail voor Ellens zoon heeft een dwangstoornis en smetvrees: 'Een glas met water vullen is lastig'

Ellens zoon heeft een dwangstoornis en smetvrees: 'Een glas met water vullen is lastig'Lees ook

Eigen standaard

Ook later, op mezelf, lukte het me alles spic en span volgens mijn eigen standaard te houden. Ik wentelde me in mijn schone bubbel en plande mijn bezoekjes zo dat ik eigenlijk alleen thuis naar het toilet hoefde. Ik plaste hoogstens op een vreemd toilet, maar de nummer twee graag op mijn eigen ontsmette wc-bril.

Een grote uitdaging werd het pas, toen ik moeder werd en een kind kreeg. Vanaf dat moment kom je als het om hygiëne gaat in een wereld terecht waarin je continu op de proef wordt gesteld. Mijn zoon Callum ging altijd in smetteloze kleding naar het kinderdagverblijf, maar kwam er vaak smoezelig van terug. Als ik met hem in de wagen wandelde en wildvreemden met hun vieze handen op mijn schone baby af zag stappen, wilde ik hen bijna gaan meppen.

Hoe ouder hij werd, des te meer bacteriën in zijn leven. Ballenbakken met daarin afgelebberde ballen en kleuterscholen met overal plakkend speelgoed, kindertoiletten waar over de bril heen werd geplast. Mijn omgeving wiste me met moeite te overtuigen dat het juist goed voor de weerstand zou zijn om mijn zoon daaraan gewoon bloot te stellen. Maar ’s avonds liet ik hem extra lang douchen, om alles weer schoon en fris te krijgen.

Thumbnail voor Ciska (22) heeft OCD: 'Dat ene leuke avondje heeft mijn leven voor een paar maanden verpest'

Ciska (22) heeft OCD: 'Dat ene leuke avondje heeft mijn leven voor een paar maanden verpest'Lees ook

Bedbugs en sperma

En nu fast forward zijn we tien jaar later en gaan we met ons gezin een roadtrip door Amerika maken waarbij we bijna elke nacht in een ander hotel of airbnb logeren. Dat wordt naast een hele fijne, mooie reis, ook een uitdaging om zonder noemenswaardig besmetting terug te komen. Ik lees verhalen over bedbugs die zich graag nestelen in matrassen, hotelspreien met minstens zeven verschillende soorten sperma (!) erop, vloerbedekking met vastgeroeste vlekken en tv-afstandsbedieningen die goorder zijn dan menig openbaar toilet.

Het zijn die momenten waarop ik met weemoed terugdenk aan de coronatijd. Zeker niet vanwege alle restricties, want die haatte ik zeer, maar wel vanwege alle liters ontsmettingsmiddel die overal werden uitgedeeld en waarmee hotelkamers, vliegtuigen en supermarktkarretjes uit voorzorg mee werden ontdaan van alle mogelijke corona/ ziektekiemen.

Thumbnail voor Hotelkamers volgens 'Radar' te vaak vies: 'Bedwantsen krioelden over het dekbed en over ons heen'

Hotelkamers volgens 'Radar' te vaak vies: 'Bedwantsen krioelden over het dekbed en over ons heen'Lees ook

Strijkijzers en blacklights

Wel fijn: de gedeelde smart. Mijn stiefdochter en haar vriend komen ons straks in Los Angeles opzoeken en ook zij gruwt van bacteriën en andere kriebelige beestjes. Zo stuurde ze me vorige week nog een TikTok-filmpje door met daarin tips hoe je bedbugs ontdekken kan, met zoiets simpels als een strijkijzer. Kwestie van twee minuten de punt van een strijkijzer op het onderlaken. Als er mijten in het bed zitten, komen die af op de warmte. Zag er echt afschuwelijk uit.

Zelf zag ik op internet mensen die standaard bij hun bezoek aan een hotelkamer blacklight gebruiken om de wc’s te inspecteren of die goed genoeg zijn schoongemaakt. Dat is zelfs voor mij een brug te ver. Ik wil ook nog een beetje kunnen genieten van de vakantie.

Eerste hulp bij viezigheid

Ik geloof eerder in het preventief wapenen tegen micro-organismen en ziektekiemen. Daarom ook heb ik de plaatselijke drogisterij leeg gekocht en man en kind ingeprent dat we vooral slippers dragen en dubieus uitziende spreien bij binnenkomst in een hoek gooien. Ik spray her en der met mijn ontsmettingsmiddelen, op de wc mogen we alleen op een papieren toiletbril zitten en we mijden zoveel mogelijk deurklinken en lichtknopjes. En mochten we tóch nog iets oplopen, dan heb ik genoeg Norit, Rennies en ORS mee om die te overleven.