Na een positieve zwangerschapstest wil je het waarschijnlijk van de daken schreeuwen: er is een baby op komst. Toch luidt het sociaal geaccepteerde advies om tot na 12 weken te wachten.
We vertellen je waar dit termijn vandaan komt en waarom je ook zélf mag kiezen wanneer jij je zwangerschap bekendmaakt.
De eerste 12 weken van een zwangerschap zijn samen te vatten als het eerste trimester. Over het algemeen kiezen de meeste toekomstige ouders om hun zwangerschap tot ná het eerste trimester stil te houden.
Dit heeft te maken met het risico op miskramen in deze periode. Volgens Ouders van Nu is de kans op een miskraam in week 6 zo’n 22 procent, in week 8 nog maar 2 procent en richting de 12 weken daalt dat risico tot 0,6 procent.
Ook vindt er rond 12 weken een termijnecho plaats, waarop te zien is of de baby een kloppend hartje heeft. Als dat het geval is, neemt de kans op een miskraam ook af.
De zwangerschap wordt daarom vaak stil gehouden, om eerst verzekerd te zijn van goed nieuws. Toch blijft de kans op een miskraam of doodgeboorte altijd bestaan. Sterker nog: één op de tien zwangerschappen eindigt in een miskraam.
Toch zijn er genoeg vrouwen die deze ‘regel’ loslaten. Zo ook therapeut – en moeder – Gina Spierenburg. Ze geeft zwangerschapscursussen, begeleidt vrouwen bij zwangerschapsverlies en is er geen voorstander van om je zwangerschap “geheim te houden”.
“Het kan natuurlijk heel fijn zijn om het nog even voor jezelf te houden, om er samen met je partner extra van te genieten”, zegt Spierenburg. “Maar die 12 weken geven ook een soort schijnveiligheid. Hoewel de kans kleiner is, is het ook ná 12 weken nog mogelijk dat de zwangerschap in een miskraam eindigt.”
De therapeut wil vrouwen juist aanmoedigen hun zwangerschap te delen en erover te praten. “Op deze manier kun je ook je spanningen of eventuele angsten met anderen delen. Dat kan vervolgens weer voor opluchting zorgen en vooral ook voor herkenning. Ik merk in mijn werk dat vrouwen dat over het algemeen heel fijn vinden.”
Mocht er dan toch sprake zijn van een miskraam, dan kun je ook dat delen met je naasten. “Dit kan het makkelijker maken om steun te vragen en te ontvangen.”
Aan de andere kant kan dat ook een nadeel zijn. “Als je vroege zwangerschap bekend is en deze eindigt in een miskraam, dan móét je dat als het ware ook delen. Dat kan natuurlijk vervelend zijn. Zeker als je opmerkingen krijgt als ‘Gelukkig was je nog niet zo ver’. Dat is vaak heel pijnlijk, omdat het teniet doet aan wat jij voelt.”
Toch blijft de 12 weken termijn enkel een leidraad. De therapeut benadrukt daarom ook dat het vooral een hele persoonlijke keuze is wanneer je je zwangerschap bekendmaakt. “Uiteindelijk moet je natuurlijk vooral doen wat voor jou goed voelt.”
Tahyna hield videodagboek tijdens haar tweede miskraam: 'De term klinkt alsof het mijn fout is'
