Ruud van Gorp zet zich in voor mensen die mee willen doen in de samenleving, maar die kans niet krijgen. Met zijn stichting Ruud’s Rugzak geeft hij ze de mogelijkheid om te leren en groeien op hun eigen tempo.
“We weigeren te denken in doelgroepen, we werken met mensen”, zegt Ruud in een interview met LINDA.
Een lange tijd werkt Ruud in de zorgsector, waar hij tegen veel misstanden aanloopt. “Ik zag dat sommige mensen werden afgeschreven terwijl ze écht wel wat kunnen. Ze hebben alleen een stuk langer de tijd nodig om iets te leren, maar daar is deze maatschappij niet voor gemaakt. Ik dacht: jongens, waar zijn we mee bezig? Dit kan allemaal veel beter.”
Daarom richt Ruud in 2009 zijn eigen stichting en opleidingscentrum op. “Wie je ook bent, wat je doel ook is, iedereen krijgt bij Ruud’s Rugzak de mogelijkheid om te leren en te groeien. Soms begint dit bij het begin; leren samenwerken, vertrouwen krijgen in jezelf en anderen, angsten overwinnen, klantgericht zijn en zo nog meer.” Ook kunnen mensen zich bij de stichting verder ontwikkelen. “We leren vakgerichte vaardigheden aan, zoals werken in de techniek of horeca. Het belangrijkste is dat onze mensen een goed gevoel hebben over wie ze zijn en wat ze kunnen.”
Opnieuw duizenden gezinnen verrast met een zomerse verrassing van de LINDA.foundation
Het hoofddoel van Ruud’s Rugzak? “Dat de stichting niet meer nodig is, want dat zou betekenen dat we iets goeds hebben gedaan. Dan zouden alle mensen die hier nu komen ergens een plek hebben gevonden waar ze aan de slag kunnen. Wij worden dan overbodig. Dat zou natuurlijk fantastisch zijn”, aldus Ruud.
Het gaat volgens de oprichter namelijk niet om zijn stichting of hem. “Wij zijn een middel in het grotere geheel. In Nederland leven ongeveer één miljoen mensen tussen wal en schip. Het lukt ze niet op eigen kracht volwaardig deel te nemen aan de maatschappij“, licht hij toe. “We denken in Nederland constant in hokjes en als je dus niet in een bepaald hokje past, word je al snel afgeschreven. Dat vind ik echt te bizar voor woorden.”
Tijd die mensen niet krijgen in de maatschappij, krijgen ze wel bij de stichting. “Als we geen tijd hebben, dan maken we tijd. Dat is de basis van alles: tijd en aandacht; luisteren”, vertelt de oprichter. “Ik maak bewust tijd om met mensen een praatje te maken. Dat zijn vaak de kwetsbaarste mensen of de mensen die door hun gedrag opvallen en niet begrepen worden. Ook zij moeten zich gezien en gehoord voelen.”
Naast aandacht, krijgen de mensen hier ook les in hoe ze met elkaar omgaan op de werkvloer. “Als we binnenkomen groeten we elkaar, tijdens de lunch zitten we niet op onze telefoon en praten we gewoon met elkaar. Dat zijn allemaal dingen die in het dagelijkse werkleven heel normaal zijn. Voor sommigen is dat werkleven haalbaar en dan moeten ze wel weten wat de normen en waarden zijn.”
Een deel van de mensen die bij Ruud’s Rugzak terechtkomen, zijn opgegroeid in armoede. “Zij hebben al vanaf hun geboorte minder goede kansen dan mensen uit welgestelde gezinnen. Er is namelijk geen geld beschikbaar om je als kind te kunnen ontwikkelen. Dat is superoneerlijk.” Toch zijn er ook mensen die wel die kansen hadden, maar alsnog moeite hebben om mee te doen aan de samenleving. “Iedereen is bij ons welkom.”
Youri groeide op in armoede en kwam op zestienjarige leeftijd bij Ruud’s Rugzak terecht. “Hij kwam hier megaonzeker binnen, er zat hem van alles tegen. Die jongen was nog nooit op vakantie geweest, zelfs niet in Nederland. Toen hij mij vertelde dat hij nog nooit de zee had gezien, zijn we samen naar Noord-Holland gereden met de motor en heb ik hem de zee laten zien.” Op 21-jarige leeftijd ging Youri voor het eerst op vakantie met de stichting. “Dat was een bijzondere ervaring voor ons beiden.”
Bij Ruud’s Rugzak ontdekte Youri zijn passie voor techniek en hij bouwt nu zelf motoren. Daardoor is zijn zelfvertrouwen helemaal hersteld. “Hij heeft iets gevonden wat-ie goed kan en waar hij zijn passie in kwijt kan. Over een jaar heeft hij de stichting niet meer nodig en kan hij zelfstandig aan het werk in de maatschappij. Ja, daar krijg ik echt kippenvel van”, vertelt Ruud.
Toch gebeurt het ook wel eens dat er geen match is tussen de mensen en de stichting. Zo vertelt Ruud: “In vijftien procent van de gevallen lukt het niet. Als het thuis bijvoorbeeld niet goed zit, dan wordt binnen één uur alles afgebroken wat wij in acht uur hebben opgebouwd. Dan is het gewoon onmogelijk om mensen iets aan te leren.”
'In deze grenzeloze maatschappij leven te veel mensen vanuit het hoofd'
85 procent van de mensen vindt wél een plek binnen Ruuds stichting. “Het is heel mooi om te zien als mensen hier tot hun recht komen. Daar kan ik elke dag door geraakt worden. Ze doen elke dag zo hard hun best. Ja, dan kijk ik echt met tranen in mijn ogen toe.”
Zo ook bij Reael. Op jonge leeftijd vluchtte hij uit Indonesië naar Nederland en daarna is hij nooit meer in zijn vaderland geweest. “Hij werkte veertig jaar lang in loondienst tot hij een TIA kreeg. Zijn WW-uitkering liep af, waardoor hij in de bijstand terechtkwam”, vertelt Ruud lichtelijk geëmotioneerd. “Toen moest hij ineens naar de Voedselbank, omdat hij niet meer normaal kon leven van zo’n uitkering. Ik kan daar echt heel boos om worden. Iemand heeft altijd gewerkt en klaargestaan voor de maatschappij, dan overkomt hem iets en kijken we niet meer naar hem om.”
Om Reael een hart onder de riem te steken, regelde Ruud een wel heel bijzondere verrassing voor hem. “Tijdens het kerstdiner volgende week ga ik hem vertellen dat we volgend jaar twee weken naar Indonesië gaan.”
Volgens de oprichter leven we in Nederland te veel langs elkaar heen. “We hebben een intensieve samenwerking met onderwijs, zowel bijzonder als regulier, nodig. In de meeste gevallen worden jongeren hier pas aangemeld als het al een paar jaar te laat is. Juist op scholen kunnen ze al snel zien als het niet goed gaat en dat direct aankaarten.” Door een mogelijke samenwerking aan te gaan, is er volgens Ruud een grotere kans voor een betere toekomst voor iedereen.
“Als mensen hier weggaan, wil ik dat ze weten hoe we in de samenleving met elkaar omgaan. Hier hebben zij geleerd elkaar met respect te behandelen. Ik hoop dat dit later ook terug te zien is in hun gedrag buiten de stichting. Wees lief voor elkaar en doe eens wat voor een ander. Dan wordt de wereld een zoveel mooiere plek.”
Het verhaal van stichting Ruud’s Rugzak maakt deel uit van de campagne ‘Lief zit in ons’ van het Oranje Fonds. Met deze campagne laat het Oranje Fonds zien dat er veel mensen zijn zoals Ruud: mensen die zich met hart en ziel inzetten voor anderen. Benieuwd naar andere initiatieven? Je leest ze hier.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Melinda (43) is mantelzorger van haar gezin: 'Voelt als een orkaan die niet te stoppen is'
Milou Nagelhout is redactiestagiair bij LINDA.nl. Haar journalisitieke passie ligt bij het schrijven van achtergrondverhalen en over maatschappelijke thema’s. Verder is ze dol op reizen en sporten.
