Veel mensen pakken ‘m er als eerste bij als de LINDA. op de mat ploft: het editorial van Linda de Mol. Onze favorieten delen we graag nog een keer met je op LINDA.nl.
Dit editorial komt uit LINDA.175 ‘ETEN IS HET NIEUWE ROKEN’.
Eten is haar drug, schrijft Linda: 'Ik word wakker en denk: wat zal ik eens eten vandaag?'
‘Eten is mijn drug’
“Eten is mijn drug. Ik eet als ik moe ben, of juist uitgerust. Ik eet als ik stress heb, of even wil ontspannen. Ik eet als ik ergens de pest over in heb, of ergens trots op ben. Ik eet als troost, maar ook om iets te vieren. Ik eet op feestdagen extra feestelijk, op koude dagen stevige pot en op zomerdagen van de barbecue. Ik lok mijn uitgevlogen kinderen naar huis met homemade pasta’s, kook Japans als ik mijn vriend gelukkig wil maken en risotto als ik mezelf wil verwennen. Ik word wakker en denk: wat zal ik eens eten vandaag? En ga naar bed met de gedachte dat ik morgen gezellig ga dineren bij die fijne Thai.
In een therapiesessie zou het niet moeilijk zijn om uit te vogelen waar mijn drang naar lekker eten vandaan komt. Als kind ben ik jaren ziek geweest en moest ik heel veel penicilline slikken, wat me permanent licht misselijk maakte. Dan heb je dus nooit trek en staat voedsel je na een paar happen al tegen. Gevolg: ik was zó eng mager dat er meewarig naar me werd gekeken. Mijn moeder was wanhopig. Kookte apart voor mij, beloofde me van alles als ik mijn bordje leeg at, maar tevergeefs. Tot een slimme arts me op mijn negende opereerde en me in één klap gezond maakte. Ik begon te proeven en vond alles ineens heerlijk.”
Linda de Mol: 'Fashionista's, mag ik alsjeblieft zélf bepalen wat ik must have of niet?'
Eetverslaafd
“Bij ons thuis was bepaald niet veel geld, maar op één ding werd nooit beknibbeld en dat was eten. Mijn vader maakte op zondag een uitgebreid ontbijt, mijn moeder bereidde zalige nasi met kipsateetjes en we gingen vaak naar een restaurant. Samen eten was het belangrijkste deel van de dag en een huis waar niet makkelijk een paar mensen konden aanschuiven, was ongastvrij. Mijn moeder was van het type dat – als je net je bord had vol geschept – al riep: ‘Er is nog meer, hè.’
Daar waar ik de opmerking ‘drink jij geen wijntje, wat ongezellig’ ronduit belachelijk vind, moet ik eerlijk toegeven dat ik mensen die zeggen dat ze soms ‘vergeten te eten’ niet snel tot mijn vrienden zou rekenen. Best wel eetverslaafd, dus. Iets wat op tv duidelijk zichtbaar is helaas. Maar ach – dacht ik altijd – ik rook niet, ik drink niet, ik snuif, spuit of blow niet, hoe erg kan het zijn?”
Ongezond
“Van alle verslavingen die er zijn, is eten toch wel met afstand de minst ongezonde, zolang je niet in de categorie zwaar obees belandt. Dacht ik. Maar ik kan tegenwoordig geen krant meer openslaan, geen nieuwssite meer openen of de koppen schreeuwen me toe: rood vlees kankerverwekkend, geraffineerde suikers levensgevaarlijk, kweekzalm niet te vertrouwen en bewerkte vleesproducten zoals bacon en ham veroorzaken darmkanker. Te veel geraffineerde koolhydraten vergroten de kans op borstkanker. Aspartaam in light frisdranken is heel erg slecht voor je. Magnetronpopcorn: nooit kopen. Blauwe M&M’s zijn gevaarlijk voor de gezondheid. Bespoten fruit: bloedlink. Tomaten uit blik: niet doen. De lijst is echt eindeloos.
Ik doe inmiddels heus mijn best door een stuk minder, én biologisch vlees te eten, mijn suikerconsumptie in de gaten te houden en kant-en-klaarproducten te mijden. Maar de verslaafde in mij denkt: nooit meer een pasta carbonara met witte pasta en echte spekjes? Nooit meer een goeie pizza pepperoni? Een vriend die gestopt was met vlees eten, zei dat-ie van de week zijn zoveelste vegetarische recept stond te maken. ‘Er stond: schraap de binnenkant van de courgette eruit, prak er een beetje feta door en stop het weer in de courgette. Sta ik verdomme serieus een courgette op te vullen met courgette? Ik werd me toch een partij chagrijnig.’ Eten is het nieuwe roken, je leest het overal. Ik zou er bijna van gaan roken.”
Zin in nóg een editorial van Linda de Mol? Lees dan hier over haar zenuwslopende debuut op de Duitse tv (“Ik gaf bijna over”), haar mening over fashionista’s en Linda’s nogal klunzige karakter.
Deze column is geschreven uit persoonlijke ervaring en bevat geen voedingsadvies. Wil je weten of iets goed voor je is? Het Voedingscentrum kan je hier meer over vertellen.
Linda de chaotische megakluns: 'Stond ik naar de buren te gillen in mijn nachthemd en lelijke berensloffen'
