De driehoeksverhouding in tienerdrama The Summer I Turned Pretty houdt het hele internet deze zomer in zijn greep – inclusief volwassenen. Waarom blijven puberperikelen velen van ons een leven lang boeien?
Dit artikel is bedoeld voor iedere hardwerkende volwassene die zich afvraagt waarom ze met net iéts te veel overtuiging Team Conrad is.
Let op: dit artikel bevat spoilers over de afleveringen van The Summer I Turned Pretty tot nu toe.
‘Zo maken ze ze tegenwoordig niet meer’ – je hebt het jezelf vast weleens horen zeggen. Vooral wanneer het over series, films, boeken en muziek uit je tienertijd gaat. Nooit voelt wat je kijkt, luistert en leest zo belangrijk en allesomvattend als wanneer je zestien bent. Ook ik wijs nog altijd naar de jaren negentig en zeroes voor de beste tiener-tv. Van Lizzie McGuire (alles met Hilary Duff in de hoofdrol, eigenlijk) tot cult-klassiekers zoals 10 Things I Hate About You, Clueless, Mean Girls én – belangrijk – The Princess Diaries.
In die jaren kroop ik na het eten snel op de bank voor Saved By The Bell: een serie die al voor mijn geboorte was begonnen maar eindeloos herhaald werd. Ik investeerde mijn schamele spaarcenten in dvd-boxen van verveelde, rijke tieners in Californië (The OC) of een net wat te hechte moeder en dochter in een raar dorp (Gilmore Girls). Tienerseries gaven me de kans om grenzeloos te dromen over het mysterieuze later. Het later waarin ik net als Rory Gilmore zou studeren aan Yale en vol zelfvertrouwen door New York zou struinen zoals de veel te volwassen tieners in Gossip Girl.
Ja, dat waren nog eens tijden. Inmiddels ben ik 33 en zou je denken dat ik al dat tiener-geleuter wel heb losgelaten. Niets is minder waar. De afgelopen jaren zag ik hoe Otis en Maeve hun klasgenoten lieten betalen voor seksuele voorlichting in Sex Education, en hoe de vier leukste tieners van Netflix staande bleven in hun ruige buurt in Los Angeles (On My Block). Misschien zijn de series van nu nog wel beter dan de series van toen, maar waar ik vroeger mijmerde over de toekomst, denk ik nu vooral aan mijn jongere ik.
Ik hoor het Gen Z al denken: jij bent gewoon zo’n millennial die weigert volwassen te worden. Misschien, maar veel vrienden en collega’s blijken ook nog steeds naar tienerdrama’s te kijken: hoe oud ze ook zijn. Momenteel is The Summer I Turned Pretty enorm populair: een Prime-serie over de driehoeksverhouding tussen twee broers (Conrad en Jeremiah) en hun jeugdvriendin Belly. Een strandhuis in New England, zongebruinde tieners die in Range Rovers en Jeeps rijden en sympathieke én problematische ouders die het ook allemaal niet weten: deze serie is alles wat een mens wil.
Op de redactie kunnen we er niet over ophouden en ook op social media barst het van de memes en fan-video’s. En nee, die worden zeker niet alleen gemaakt door tieners en twintigers. “Als 30-jarige vrouw ga ik The Summer I Turned Pretty kijken met mijn ochtendkoffie, als iedereen dat oké vindt”, luidt slechts één van de vele TikTok-video’s van de ‘oudere’ kijker. Dertig-, veertig- én vijftigplussers grappen over hun obsessie met dit tienerdrama en vragen zich af waarom ze zó overtuigd Team Conrad of Jeremiah zijn.
@radha_and_mrdarcy #teamconrad #tsitp ♬ CAN’T STOP THE FEELING! (from DreamWorks Animation’s “TROLLS”) – Justin Timberlake
Waarom vind ik tienerdrama’s nog net zo verslavend als toen ik zestien was? Ik richt me met deze absoluut noodzakelijke vraag tot Cynthia Cabañas, postdoctoraal onderzoeker mediapsychologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam. “We gebruiken media om aan de chaos van onze dagelijkse levens te ontsnappen”, begint ze. “Als volwassene is het leven nu eenmaal ingewikkeld: we hebben stress op ons werk en allerlei andere verantwoordelijkheden. De dilemma’s uit een tienerserie zijn intens, maar tegelijkertijd ook overzichtelijk. Dat kan een rustgevend effect hebben.”
Ook gaat het – natuurlijk – over nostalgie, legt Cabañas uit. Door een serie zoals The Summer I Turned Pretty voelen volwassenen zich weer even de onbezonnen, vrije tieners van toen. Een dat kan heel comfortabel zijn. Cabañas: “Als je op kantoor zit in de zomer, kan deze serie je mee terugnemen naar de lange zomers van vroeger.” Het soort zomers waarin je zelf als tiener dagenlang aan een meer lag, een matige bijbaan had of voor de eerste keer verliefd werd.
Ben jij één van de volwassenen die The Summer I Turned Pretty nog niet heeft gezien? Kijk hieronder de trailer van het laatste seizoen.
Er is ook een neurobiologische reden waarom we juist coming of age-drama’s zo aanlokkelijk blijven vinden. Alles wat we in onze tienertijd beleven, is emotioneel zeer intens, legt Cabañas uit. Niet alleen omdat we letterlijk aan het uitvogelen zijn wie we worden, maar ook voor het brein. “Onze prefrontale cortex is zich nog aan het ontwikkelen en onze amygdala (kleine, amandelvormige structuren in de hersenen die een grote rol spelen bij het verwerken van emoties, herinneringen en beslissingen, red.) is zeer actief.”
De herinneringen uit die tijd en onze early twenties zijn daarom sterker verankerd in ons brein dan die van andere jaren. Daar is zelfs een naam voor: de reminiscence bump. “Ook als we veertig, vijftig of zestig zijn, weten we daarom nog goed wat er in onze tienerjaren gebeurde en hoe we ons daarbij voelden. Als we dat gereflecteerd zien in een tv-serie, blijft het dus makkelijk om ons daarmee te identificeren – ook als we allang geen tiener meer zijn.”
Ideaal voor wie de hitte van buiten wil ontvluchten: dit zijn dé kijktips van dit moment
Je kunt The Summer I Turned Pretty niet bingen: Prime zet (ja, net als vroeger) wekelijks één nieuwe aflevering online. De social mediahype is dus al de hele zomer gaande en dat zal tot de laatste aflevering op 17 september wel zo blijven. Fans maken fanatieke video’s waarin ze verklaren waarom ze Team Conrad of Team Jeremiah zijn, en analyseren elke scène alsof het een moordzaak betreft. Want wie gaat – en bovenal: moet – Belly kiezen?
Cabañas vindt het niet zo gek dat ook volwassenen met veel overtuiging voor één van de broers kiezen. “Via onze herinneringen kunnen we ons nog steeds met de personages identificeren, of in ieder geval met delen van hen. Hun persoonlijkheden en acties staan voor mijlpalen, momenten en keuzes uit onze eigen levens.” Als je met volle overtuiging voor een broer kiest en daar misschien zelfs wel een hele argumentatiestructuur omheen bouwt, kruip je zo weer even in de huid van de tiener of twintiger die je ooit was.
Als we Jeremiah’s driftbui vanwege een “two-tier dark chocolate cake with a raspberry coulis filling and a mirror glaze on top” belachelijk maken, gaat het dus waarschijnlijk niet over Belly’s levensgeluk, maar om wat wij zelf in ons leven hebben meegemaakt. In de reacties onder fan-video’s zie je hoe mensen soms letterlijk hun eigen keuzes op de show projecteren. Zo schrijft iemand dat ze op haar twintigste met ‘een Jeremiah’ getrouwd is, en dat ze dat nóóit had moeten doen. Nu ze alweer jaren met ‘een Conrad’ woont, is alles beter. En anderen hebben juist weer het tegenovergestelde meegemaakt.
@katiefenstermacher #greenscreen #thesummeriturnedpretty #season3 #momsover40 #fyp #teamconrad #cousinsbeach ♬ original sound – the summer i turned pretty
Daarnaast zijn de grote keuzes en veranderingen na je dertigste natuurlijk ook niet ineens afgelopen. “We gaan continu door allerlei levenstransities heen”, zegt Cabañas. “Dat zie je in The Summer I Turned Pretty ook bij de moeders. Hun vriendschap wordt heel mooi weergegeven – daar zit een hoop diepgang in. Net als hun verdriet en de rouw wanneer Susannah (een van de moeders, red.) ongeneeslijk ziek blijkt te zijn. Ik moet zeggen dat ik zelf eigenlijk bijna meer geïnteresseerd was in hun relatie en ontwikkeling dan in die van hun kinderen. De makers hebben dat heel goed gedaan.”
In de meest verslavende tienerdrama’s is dan ook vaak een grote rol weggelegd voor de ouders: denk aan Gossip Girl, Gilmore Girls en The OC. Daarnaast behandelen deze shows ook zeer serieuze onderwerpen: van verslaving tot familietrauma, en van grensoverschrijdend gedrag tot mentale gezondheid. In The Summer I Turned Pretty gaan alle personages heel verschillend om met hun verdriet als de moeder van de broers sterft.
Cabañas: “Vooral Conrad maakt daarin een grote ontwikkeling door. Eerst is hij een donker, mysterieus personage dat nooit zegt wat hij voelt en zich sterker voordoet dan hij is. En in het nieuwe seizoen praat hij meer over wat hij voelt, wordt hij steeds meer open. Ook zijn broer is eigenlijk heel gesloten, maar verbloemt dat juist door heel vrolijk en opgewekt te zijn. Zo zie je hoe twee mensen heel verschillend met het verlies van hun moeder omgaan.”
Waarom lezen zo goed is voor de ontwikkeling van het tienerbrein
‘In mijn tijd’ waren bijna alle hoofdpersonen in tienerseries wit, slank en heteroseksueel. Diversiteit zag je meestal alleen in de bijrollen en dan vaak als een stereotype. The Summer I Turned Pretty is gebaseerd op een trilogie geschreven door de Koreaans-Amerikaanse Jenny Han, ook de maker en co-showrunner van de serie. Bij de eerste editie van die boeken (2009) stond nog een wit meisje op de cover, maar in de serie speelt Lola Tung (een actrice met een gemixte, deels Chinese achtergrond) de rol van Belly.
‘Vroeger’ kon slechts een enkeling zich écht met hoofdpersonages in dit soort series identificeren, nu zijn dat er steeds meer. De verhaallijnen en personages reflecteren hoe de maatschappij met de tijd is veranderd. “Als je op latere leeftijd coming of age-verhalen kijkt, zie je hoe de sociale issues die in jouw tienertijd nog bevochten moesten worden, er voor de nieuwe generatie heel anders uitzien”, zegt Cabañas. “Denk aan gender, seksualiteit, culturele identiteit, mentale gezondheid… Jeremiah hoeft in de serie niet uit de kast te komen, zijn biseksualiteit is een heel gewoon gegeven. Voor de oudere kijker kan het heel krachtig zijn om te zien hoe ver we zijn gekomen.”
Een ander voorbeeld is de lieve serie Heartstopper, waarin queer liefde, geluk en acceptatie onder scholieren heel gewoon is. Online zie je veel oudere kijkers zeggen dat de serie veel voor hen betekent omdat positieve queer rolmodellen en verhalen in hun tienertijd nog nauwelijks bestonden. Cabañas: “Ik denk dat we dit soort ‘feel good’ queer-verhalen heel lang misten. Natuurlijk is er ook conflict in Heartstopper, maar de manier waarop de personages geportretteerd worden is totaal veranderd en positief.”
Kijk hieronder de trailer van het eerste seizoen van Heartstopper.
Sommige volwassenen claimen dat The Summer I Turned Pretty zich zelfs specifiek op de millennial-kijker richt, bijvoorbeeld via de muziek. Zo was in een recente aflevering Heartbeats van José González te horen. Dit nummer werd ook gebruikt in een cruciale scène van One Tree Hill (2003-2012). Veel dertigers en veertigers weten nog precies hoe de driehoeksverhouding tussen Peyton, Lucas en Brooke destijds van het scherm spatte. En zo zijn er in de serie meer opvallende millennial-muziekkeuzes te vinden. Van Dilemma van Kelly Rowland en Nelly en Complicated van Avril Lavigne (beide 2002) tot de Taylor Swift klassieker The Way I Loved You uit 2008.
Voor Gen Z’ers zitten de personages ook opvallend weinig op hun telefoon en social media speelt slechts een kleine rol. “Het doet je denken aan een ‘simpelere tijd’ waarin we alleen nog sms hadden”, zegt Cabañas. “Ik denk dat veel mensen moe zijn van de hoeveelheid schermtijd en dat ze verlangen naar meer directe, ouderwetse manieren van communicatie. De personages bellen bijvoorbeeld ook veel, terwijl de tieners van nu dat juist heel weinig doen. Ik denk zeker dat de makers zich bewust zijn van die nostalgie.”
Gaat die interesse in tienerdrama’s ooit voorbij, of zit ik als 80-jarige nog steeds vol interesse te kijken? Cabañas: “Ik denk dat we naar dit soort verhalen blijven verlangen, hoe oud we ook zijn. Zolang we ons maar op bepaalde vlakken met de personages kunnen identificeren of het een intergenerationeel gesprek opent over de veranderingen binnen de maatschappij, zit het goed. En een driehoeksverhouding, dat blijven we denk ik altijd wel interessant vinden.” Gelukkig maar – op naar de volgende aflevering.
Over erotische fictie hoef je niet meer geheimzinnig te doen: 'Fantasie is de vibrator van de geest'
