Vandaag, op 7 november, kwam het verdrietige bericht naar buiten dat Viola Holt op 76-jarige leeftijd is overleden. De voormalig presentatrice en tv-persoonlijkheid stierf donderdagavond in haar woonplaats Muiderberg.
In 2015 spraken journalist Marcel Langedijk en Eddy Zoëy met Viola voor hun boek Eeuwige Roem. Om stil te staan bij het overlijden van Viola, delen we bijzondere stukken uit dit interview.
In het gesprek met Marcel en Eddy blikt Viola terug op haar carrière en op het moment dat ze voor het eerst op televisie kwam. “Het ging mij makkelijk af, tv maken. Zet mij voor een camera en ik draai. Ik zie alles. Ik weet dat ik dit kan”, aldus Viola. Maar, zo deelde ze zelf ook, ze hoefde zelf helemaal niet op beeld in eerste instantie.
“Ik wilde regisseuse worden. Ik kreeg het televisievak met de paplepel ingegoten van mijn vader, sportcommentator Ad van Emmenes. Ik wist precies wat papa deed en ging ook altijd mee naar de wedstrijden. Ik heb de mooiste wedstrijden gezien. Weet je dat mijn eerste erotische ervaring ook op het voetbalveld was? Al die mannen met hoeden, die sigaren, die grauwe jassen, dat geschreeuw. Ik vond dat seksueel aantrekkelijk, de kracht die daar achter zat.
En toen wilde Johan Cruijff ook nog eens met me uit. Mijn vader was helemaal lyrisch. Die haalde zelfs slagroomtaart in huis als Johan langs kwam. We zijn in zijn sportwagen op pad gegaan, Johan en ik. Naar Scheveningen. We zijn niet verder gekomen dan het Amsterdamse bos… Een week later ontmoette hij zijn vrouw, Danny. Het had toch niks kunnen worden. Hij was een echt ‘voetballertje’, mijn moeder een lady, een klassieke pianiste. Dat lag allemaal niet zo simpel.”
Oud-presentatrice Viola Holt op 76-jarige leeftijd overleden
Uiteindelijk kwam Viola, via de Avro, NOS en Playboy bij RTL terecht. “Het moment dat Ruud Hendriks mij kwam vragen voor een nieuwe zender, RTL Véronique, had ik al een half leven achter de rug. Veel banen, in de Playboy gestaan, in de reclame gezeten, in de bijstand. Ik mocht van Ruud TV Romantica presenteren. Moest ik in een kelder zitten en seksueel getinte verhalen aanhoren. Ik wilde het wel doen, maar alleen als ik er een serieus programma bij kreeg. Dat werd uiteindelijk De 5 Uur Show. Dat heb ik tien jaar lang gedaan.”
Een half uur voor het einde van de laatste aflevering hoorde Viola pas dat het niet meer door zou gaan, zo laat ze weten in het interview. “Ik was heel boos. Ik dacht: dit is het einde, het absolute einde. Maar wat bleek: het leven gaat door.”
“Trots wil ik het niet noemen, maar met De 5 Uur Show ben ik het meest tevreden. Mijn mooiste interviews waren die met Willem Oltmans en Theo van Gogh. Mooie, eerlijke gesprekken.”
“De enige voorwaarde om te overleven in de tv-wereld: wees jezelf. Daarom heb ik zoveel waardering voor mensen die het zo lang uithouden in het vak. Het doet toch wat met je, het verandert toch enigszins je persoonlijkheid. Je moet sterk in je schoenen staan om niet te gaan zweven.
Ik ben nooit ontspoord, nooit. Maar vergis je niet, ik heb bijna alles een keer geprobeerd. Ook xtc. Ik heb mezelf, alleen thuis, staan kussen in de spiegel. Daarna dacht ik: dat hoef ik niet meer. Maar ik heb het allemaal geprobeerd. Behalve heroïne.”
Zo reageren collega's en tv-persoonlijkheden op het overlijden van Viola Holt: 'Komt als een mokerslag'
In het gesprek deelt Viola dat voor haar de deur naar de tv-wereld volledig dicht is. “Op een gegeven moment is het klaar. Op een duikplank gaan staan en je een gescheurde lip springen, why? Ik wil ook nieuwe mensen zien op televisie. Let’s move on.
Het is niet erg om passé te zijn. Er is zoveel meer ruimte in mijn hoofd. Ik ben nanny van zes kinderen van zes tot negen jaar oud. Ik zag ik ergens een advertentie hangen: ‘Nanny gezocht.’ Dat leek me wel wat, dus belde ik op. Ik doe dat nu drie jaar. Verder schrijf ik gedichten, ik lees, ik schilder en leer romanschrijven.”
“Of ik binnen ben, financieel? Niet echt, maar ik sta ook niet buiten [lacht.] Ik heb genoeg om van te leven. Ik heb niet veel nodig. Als je ouder wordt, heb je steeds minder nodig, dat zei Adèle Bloemendaal ooit tegen me. Ze had gelijk, de schat. Ik rijd in een Smart, zo een met een open dakje. Ik heb een man met een goede baan en ik geef niet veel geld uit. In de oude tijd smeet ik met geld. Ik had een huis van zeven ton, een sportauto, het kon niet op. Ik heb ervan genoten, maar het zijn bijzaken. Mijn gezondheid, mijn kinderen, mijn kleinkind, daar gaat het om.”
“Het niet meer op tv zijn, ik kan me voorstellen dat het voor sommige collega’s als een leegte aanvoelt. Ze missen de aandacht, de warmte, de cadeautjes. Het is een zwart gat. Zeker als je wat ouder bent, zoals met Henny Huisman, komt daar ook de angst bij dat je niks meer kunt. Angst voor de dood, zelfs dat. Je moet altijd onthouden dat mensen je toch wel vergeten. Succes is vluchtig, het is lucht. Maar als ik morgen iets fout doe, valt de hele wereld over me heen.
Je moet actief blijven. Dingen blijven doen. Ik word dement, anders, dat merk ik nu al. Ik weet alles van vroeger, maar niet meer wat ik gisteren gegeten heb. Het gaat hard.”
“Ik heb een zalig leven gehad. Jongens, luister, als ik morgen dood zou gaan: dat mag. Ik vind het niet erg om dood te gaan. Ik geloof in het leven daarna. Voor nu zit ik nog goed in m’n vel, ben blij dat ik nog helder ben. Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb, wat ik heb meegemaakt in mijn leven. En als het klaar is, is het klaar.
Mijn crematie staat al helemaal vast. Ik ga op hooibalen het Gooimeer in. Ik wil in linnen witte doeken gewikkeld worden, gedompeld in benzine. Dan het meer op en dan moet een boogschutter met vuurpijl me in brand schieten. En dan: weg. Ik hoef geen steen, ik wil herinnerd worden in de harten van mijn kinderen en dierbaren. Ik ben benieuwd naar het leven na de dood.”
Het hele gesprek met Viola lees je in het boek ‘Eeuwige Roem’ van Marcel Langedijk en Eddy Zoëy.
Viola Holt deelde kort voor overlijden nog geluksmomenten: 'Wat een fijne dag'
