Veel mensen pakken ‘m er als eerste bij als de LINDA. op de mat ploft: het editorial van Linda de Mol. Onze favorieten delen we graag nog een keer met je op LINDA.nl.
Dit editorial komt uit LINDA.MODE 4 (2011).
'De bewaker keek verbijsterd naar ons': Linda deelt kijkje achter de schermen bij 'Gooische Vrouwen'-opnames
Kijkje achter de schermen Gooische Vrouwen
Voor de eerste Gooische Vrouwen-film hebben we een aantal dagen gefilmd in Parijs. En dat was met afstand het allerleukste dat ik ooit gedaan heb op werkgebied. Draaidagen van elf uur, een hotelkamer naast de veel lawaai makende lift en zo klein dat je koffer niet naast het bed op de grond paste… het mocht de pret allemaal niet drukken. Het was stralend weer en ik was in Parijs met mijn favoriete collega’s. Op de tweede dag stond een scène gepland waarin we moesten shoppen in de befaamde Rue du Faubourg Saint-Honoré. Heel rot ja, zo’n baan. Het Franse productieteam stond ons op te wachten met slecht nieuws. Ondanks een aanvraag in Brussel kregen we geen toestemming om te draaien in de Chanel-winkel. Ze wisten van niks en de verkopers durfden het niet aan. Ook bij de andere winkels (Givenchy, Hermès) vingen we bot.
Nou zagen we er ook op zijn zachtst gezegd merkwaardig uit. Anouk in een soort bohemien hippiegewaad, Roelien in een broekrok met bootschoenen, Cheryl (ik dus) in een bloemenjurk met een kilo haar op d’r hoofd en Yari, de ‘stylist’ was Andy Warhol, compleet met zilveren pruik, Bretons T-shirt en een plastic stokbrood dat met een Chanel-achtige ketting tot handtas was omgetoverd. En ze worden vast gestoord van al die filmploegen die daar willen filmen, maar we hadden nu wel een probleem. De dag ervoor had Cheryl namelijk de hele dag met een tasje van de Chanel-winkel rondgelopen en vandaag moesten die aankopen gefilmd worden.
Linda winkelt graag anoniem: 'Met lingerie shoppen in Berlijn ging dat hopeloos mis'
Denken in oplossingen
Voor de deur van de winkel stond inmiddels een beveiliger die angstvallig in de gaten hield of we niet stiekem toch binnenkwamen. Het idee om naar binnen te stappen en iets in bar slecht Frans te zeggen als: En Hollande je suis vraiment très fameuse et Chanel no 19 est mon parfum et j’ai acheté plus de 40 litres dans ma vie et Chanel est un adverteur important dans LINDA., et LINDA c’est moi, liet ik toch maar varen. Nogal gênant als ze je dan toch weer naar buiten sturen. Maar goed, wat nu?
Ineens bedacht ik me dat buiten filmen natuurlijk altijd mag en bij Chanel hebben ze een klein portiekje. Misschien konden we over straat wandelen, met zijn vijven het portiekje inlopen, daar het inmiddels klaargezette Chaneltasje oppakken en dan met zijn vijven met de ‘aankopen’ weer het portiekje uit, net alsof we er binnen waren geweest. En daar stond ik, tussen de andere vier geplet tegen de glazen deur van een winkel waar ik normaal gesproken heus wel binnenkom. De bewaker keek verbijsterd naar het rare groepje mensen dat tegen elkaar aangedrukt grote make-upafdrukken op de schuifdeur achterliet en hardop tot tien telde en vervolgens met het Chanel-tasje het portiek weer uitliep. Toch leuk om te weten als je naar de eerste Gooische Vrouwen film kijkt.
Eten is haar drug, schrijft Linda: 'Ik word wakker en denk: wat zal ik eens eten vandaag?'
