Einde laconieke houding

Maar ook ik ken geen armoede, in mijn jeugd ontbrak het me aan niets. Ik zou zelfs wel willen stellen dat we tamelijk welvarend waren. Dat zorgt ervoor dat ik geld zag als iets dat er is. Soms misschien wat minder dan normaal, maar dan komt het wel weer bij me terug.

'De mate waarin we ons levensgeluk laten afhangen van een partner lijkt onuitroeibaar'Lees ook

Een paar jaar geleden kwam er een einde aan die laconieke houding. Door zaken die te ver strekken om nu allemaal op te sommen had ik opeens geen geld meer, en kwam er ook niets binnen. Bij mijn vader was de boel inmiddels ook wel opgedroogd dus dat vangnet was weg. Voor het eerst ervoer ik echte geldstress. Die nog steeds vrij relatief was, want ik woonde in een koophuis en dacht: ik verkoop de boel, dat lost alles op. Tijdelijk, en dan zou ik geen huis meer hebben, maar van de acute zorgen was ik verlost.

Geldstress

Eveneens door zaken die te ver strekken om nu allemaal op te sommen trok het bij, kwam het goed, op eigen kracht, en lukte het me om de geldstromen weer op gang te krijgen. Maar sinds die periode weet ik hoe het is om geldstress te hebben. Om daar maandenlang niet door te kunnen slapen, paniekerig door het huis te lopen terwijl ik de wasmachine en koelkast vroeg om álsjeblieft niet nu kapot te gaan. Een nieuwe kon ik nu niet betalen (dat deed die eerste natuurlijk wel, en maandenlang fietste ik met grote shoppers vol wasgoed naar vrienden en mijn vader om hun wasmachines te lenen).

Het heeft er ook voor gezorgd dat ik een lichte obsessie met financiën heb. En dat ik het vreemd vind dat we daar zo weinig over praten met elkaar. Ik weet van geen enkele van mijn vrienden hoeveel ze verdienen, hoe hun financiële verhaal eruit ziet. Hoeveel ze sparen, wat hun maandlasten zijn, hoe ze hun vakanties betalen en hoe ze hun huizen verbouwen. Waarom eigenlijk niet?

Zorgeloos bestaan

Er is één vriendin met wie ik die zaken trouwens wel bespreek. We zijn allebei freelancer en er was een keer dat we samen onze btw-aangifte deden. Wat zij aan btw moest betalen, was mijn gehele omzet van dat kwartaal. Sindsdien is zij mijn voorbeeld. Als ik zelf een keer een heel grote factuur mag versturen stuur ik daar een screenshot van naar haar. Dat doe ik verder nooit, naar niemand, het zou niet in me opkomen.

Afijn, we kwamen erop in Kroegpraat omdat ik in een enorme verbouwing zit. En uitlegde hoe ik dat financierde en hoe ik überhaupt aan mijn koophuis kom. Het voelde wat vreemd om dat allemaal maar online te delen met duizenden vreemden, maar zo gaf ik dan in ieder geval zelf het goede voorbeeld. Want geld hebben zorgt misschien niet voor een zorgeloos bestaan, bepaalde zorgen kan het wel degelijk bij je wegnemen. En dat merk je pas zodra je het niet (meer) hebt.

Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

'Zal ik dan toch voor invriezen gaan? Ik ben bijna 37 en de slotfase van mijn keuzevrijheid komt in zicht'Lees ook