Als je net bent bevallen wil je genieten van je roze wolk. Niet van een opdringerige buurman, een nare kraamverzorgster of ruziënde familieleden.
Van kraamtranen tot kraamvisite die nooit vertrekt, jullie ergste verhalen: ‘Na drie uur barstte ik in huilen uit’
Mevrouw Laptop
Daniëlle (31): “Op zondag 18 augustus 2024 ben ik bevallen van onze dochter Milou, zij is ons derde en laatste kind. Op maandag kregen we een schat van een kraamverzorgster. Ze betrok de grote broers Bram (toen 5) en Juda (21 maanden) echt bij het verzorgen van hun zusje. Na drie dagen nam zij afscheid en kregen we een nieuwe. Deze kraamverzorgster vroeg of er een stagiair mee mocht komen en dat vond ik prima. Maar wat ze deden? Geen idee. Mijn moeder sopte in huis en maakte mijn lunch. Het tweetal keek niet naar mij om. Wel zaten ze op schermen te turen. Bram noemde ze ‘Mevrouw Laptop’ of ‘Mevrouw Tablet.
De dag erna voerden ze wederom niets uit, toen heb ik ze maar vroeg weggestuurd, konden ze thuis verder internetten. Het liefst hoefde ik hen niet meer terug, maar op de laatste dag moest de baby gewogen worden. Er hing zo’n vijandige, nare sfeer, dat we die ochtend als gezin op mijn slaapkamer doorbrachten. Bij het afscheid zei de kraamverzorgster spottend: ‘Zo en nu kan de vlag uit’. Echt een bizarre reactie. Gelukkig heeft mijn man mij daarna een fijne verlenging gegeven van de kraamweek. Ik kreeg lekker ontbijt op bed en hij zorgde voor de rest.”
Lekker plakken
Birgit (39): “Na een keizersnede mocht ik op vrijdag naar huis. Op zondag kwamen mijn broer, schoonzus en twee nichtjes van 3 de baby bewonderen. Na de muisjesbeschuiten, hoopte ik dat ze weer zouden vertrekken. De meisjes waren mega druk. Maar nee hoor, ze bleven ‘gezellig plakken’. Na drie uur tevergeefs zuchten en seinen, barstte ik in zo’n huilbui uit, dat mijn vriend ze geschrokken de deur uit werkte.”
Papa met koudwatervrees
Froukje (30): “Mijn zusje Hinke had mij gevraagd haar te ondersteunen bij de bevalling. Ik woon een paar huizen verderop en werd gebeld toen ze persdrang had. Toen ik binnenkwam, ijsbeerde haar man Robin in de huiskamer. Niet veel later zetten de weeën echt door. Maar hoe we Robin ook riepen, hij kwam niet. Hij vond het allemaal te spannend en belde liever met zijn ouders dat hij elk moment vader zou worden. Uiteindelijk kreeg hij niets mee van de geboorte en knipte ik de navelstreng van mijn neefje door.”
‘Even’ cadeau kopen
Ingrid (42): “Onze zoon werd om 1,15 uur ‘s nachts geboren. Om 10 uur namen mijn schoonouders mijn man- die dus net vader geworden was-, mee om als cadeau een box te kopen. Ik was hem bijna de hele dag kwijt en wóest.”
Opdringerige buurman
Janne (33): “Na de geboorte van onze zoon Onne, stuurden we al onze buren gezamenlijk een uitnodiging voor een kraamfeest. Duidelijk met een datum erop voor drie weken later, omdat ik compleet in de kreukels lag met een totaalruptuur.
Een uur na die mail, stond de tachtigjarige buurman voor de deur. Met bloemen, een fles wijn en een gedicht (in dialect) voor onze zoon. Erg lief, maar ook vreemd. Mijn schoonouders waren nog niet eens op kraamvisite geweest.
De buurman manoeuvreerde zich langs de kraamhulp, vroeg om een glas cola en ging op de bank zitten. Mijn man keek verbaasd op: buurman? ‘Ja! Van harte.’
Omdat de buurman zich zo familiair opstelde, dacht de kraamhulp dat het goed was en bracht hem de cola en beschuit met muisjes. Ik lag op bed en kwam uit fatsoen – met pijn en moeite – naar de woonkamer. De buurman feliciteerde me en zei: ‘Ik kan zien dat je een zware bevalling had. Rust maar uit hoor, ik kijk wel Formule 1 op tv.’ Verbouwereerd stotterde ik: ‘Buurman, wij hebben zo een afspraak met de gynaecoloog.’ Dat vond hij geen enkel probleem, als wij hem de afstandsbediening gaven, hadden we geen last van hem. Dat was het moment dat de kraamhulp ingreep en zei: ‘Mijn dienst zit erop. Ik loop met u mee naar buiten’. Onze Onne wordt zondag 1, we hebben op het jaarlijkse kerstkaartje na, nooit meer iets van de buurman gezien of gehoord.”
10x jullie stiekeme schoolopdrachten: 'En 'wij' kregen een tien!'
Ruzie boven het ziekenhuisbed
Sophie (33): “Na de bevalling die ruim 72 uur had geduurd, lag ik bij te komen met mijn baby trots in mijn armen. Natuurlijk kwamen mijn ouders en schoonouders naar het ziekenhuis toe, om hun eerste kleindochter te bewonderen. Mijn ouders waren superlief; ontroerd, blij en dolgelukkig. Mijn schoonouders boos. Niet op mij, maar op elkaar. En dat lieten ze blijken ook. Met ieder aan een kant van het bed, vlogen de scherpe en gemene opmerkingen over en weer. Ik kon wel janken. Pas na een kwartier, greep mijn man in: ‘Nu ophouden, anders kunnen jullie vertrekken.’ De ijzige stilte die daarop volgde, was bijna nog erger.”
Poetsdoek
Julia (37): “Als je mij kent, weet je dat ik eerder stoer dan vrouwelijk ben. Ik rijd motor, werk in de bouw en mijn bijnaam is ‘Jules’. Hoe kom je er dan bij om mijn pasgeboren dochter een knalroze tulen tutjurk met ruches cadeau te geven? En dan niet eens door een vage kennis, maar mijn eigen schoonzus? Hoog in mijn hormonen kon ik er ook geen enkel bedankje voor opbrengen. Zelfs als poetsdoek is het ding niet bruikbaar.”
Net te laat
Joycelyn (29): “Mijn moeder en ik zijn superclose, zeker na het overlijden van papa drie jaar terug. Ik wilde haar per se bij mijn bevalling hebben. Vanaf week 38 belden we elke ochtend en avond voor een update, omdat ze ver weg woont. Uitgerekend op de avond dat mijn vliezen braken, nam ze niet op. Ook op mijn appje: ‘Mam, het is begonnen hoor’, kreeg ik geen reactie. Omdat ik druk was met wegpuffen van de weeën, bleef Sjoerd, mijn vriend, bellen. Uiteindelijk vond hij via via het nummer van haar buurvrouw die nog een kwartier heeft staan bonzen op de deur. Mijn moeder bleek in diepe slaap te zijn gevallen voor de tv, haar telefoon lag aan de oplader naast haar bed. Ze arriveerde net op het moment dat baby Guus al droog en schoon in mijn armen lag.”
Ondergedoken in een bubbel
Selma (36): “Van onze laatste baby hebben we bijna een week stiekem genoten. Samen met de oudste kinderen die we een paar dagen ‘ziek thuis hielden’ zijn we in een bubbel gegaan. Zelfs onze ouders en beste vrienden wisten niet van het bestaan van Sem af. Mijn man sloop het huis in en uit om de buren te ontlopen. Voor ons vijven zijn het dagen met een gouden randje geweest, al hebben we er veel kritiek op gehad.”
Non-stop kraamtranen
Kelly (26): “Dat je moet huilen na een bevalling en in de dagen erna, sneller een traantje wegpinkt, wist ik. Maar nergens had ik gelezen dat je echt van slag bent. Zeker twee maanden ben ik een emotionele dweil geweest. Als ik de minivingertjes van Suze zag schoot ik vol. Kreeg ik een rompertje met Mama er op of zei iemand hoe mooi mijn baby was: jánken. Maar zelfs bij een suffe supermarktreclame hield ik het niet droog. Ik ben nu weer zwanger en heb alvast dozen tissues aangeschaft.”
Help, de ouderapp gemist: 'Ik moest vol schaamte een taxibedrijf bellen om mijn dochter op te halen'
