Kerst met een samengesteld gezin

“Ons gezin telt vier kinderen. Ik heb een zoon uit een eerdere relatie, Boaz, die de helft van de tijd bij ons is. Mick heeft dochters Dewy en Romy, ook in co-ouderschap. Zij zijn allemaal om de week bij hun andere ouders. En dan hebben we Nolan, onze dreumes van anderhalf die natuurlijk fulltime bij ons is. Maar met feestdagen gaat alles anders. Dan worden alle agenda’s naast elkaar neergelegd en begint het grote onderhandelen.

Toen ik zwanger was van onze kleine, dacht ik naïef: met een baby wordt het makkelijker. Eén gezamenlijk kind maakt alles overzichtelijker. Maar het werd juist ingewikkelder, want daardoor ook de wens van onszelf groter om echt een dag met alle gezinsleden bij elkaar te zijn.”

Het grote kerstschema-overleg

“Om alles op tijd te regelen begin ik al in september met ‘het grote kerstschema-overleg’. Hiervoor gebruik ik een flip-over van mijn werk en schrijf 24, 25, 26 december in dikke rode letters. Onder die data trek ik lijnen, schrijf namen in verschillende kleuren en noteer blokken als ‘middag’, ‘diner’ en ‘moment tussendoor’. Het ziet eruit alsof ik een jaarplanning maak voor een middelgroot bedrijf, maar ik vind het fijn werken. Overzicht geeft lucht.

Daarna volgt meestal een bericht in dat wat elk samengesteld gezin kent: de exen-groepchat. We gaan gelukkig inmiddels met iedereen redelijk normaal om, maar dat wil niet zeggen dat iedereen even flexibel is.

Ik begin standaard met een vrolijk berichtje met wat kerstboomsmileys en de titel: even kerst afstemmen. Binnen tien seconden heb ik drie meldingen terug en één zweetaanval. Mijn ex, vader van Boaz riep vorig jaar: ‘Ik wil tweede kerstdag, kunnen we daarna meteen op wintersport.’ Ook hij heeft een nieuwe vrouw met nieuw gezin. Micks ex volgde vrijwel erna: ‘Ik wil de meiden op eerste kerstdag en eigenlijk ook al kerstavond, want dat is traditie bij ons.’
Ai. Dat werd lastig. Traditie is sowieso een gevoelige woordkeuze. Dat betekent in samengestelde-taal namelijk vaak: we willen iets houden dat ooit werkte, maar niemand weet nog voor wie. Dus in zulke discussies probeert Mick er de ‘eerlijk delen, dus om-en-om’- kaart te spelen en wordt het een soort onderhandelingsspel. Er wordt gepolst, gedeeld, gesmeekt en soms een beetje gechanteerd met oudejaarsavond als inzet. Ik schrijf alles mee op mijn flip-over; met blauw voor ‘nog niet zeker’ en groen voor ‘afgestemd’.”

Dit zijn de reacties van jullie kroost op de komst van een broertje of zusje: 'Deze hoef ik niet'Lees ook

Opa’s en oma’s

“Als alles enigszins naar wens met alle papa’s en mama’s is geregeld, komt probleem twee om de hoek: de opa’s en oma’s. Ook hierin vinken we het vinkje ‘modern’ aan. We hebben er namelijk acht. Vier kanten per kind: mijn ouders en Micks vader en zijn vrouw. De ouders van mijn ex en de moeder en vriend van de ex van Mick.

Elke set grootouders met hun eigen verwachtingen, vaste gebruiken en zogenaamd grappig bedoelde, ietwat dreigende appjes als: ‘Vergeet niet dat wij ook graag de kinderen willen zien’. Als het enigszins te plannen valt, bezoeken we hen in de dagen rondom kerst, wie afvalt, krijgt een bezoekje in januari. Met oliebollen in plaats van kerstkransjes. Het gaat om elkaar zien, niet om de datum.”

Gratis dagen

“Maar goed, dit jaar kwam het geluksmoment: kerst valt in onze ouderschapsweek én we hebben dus zomaar twee gratis dagen erbij: zaterdag 27 en zondag 28 december. We besloten: geen gehaast. Geen race tegen de klok met meerdere visites op één dag. We maken er vijf semi-kerstdagen van, verspreid. Kerstavond met onze blended family thuis: pyjama’s, mini-pizza’s en cadeaus die Nolan vooral leuk vindt vanwege het papierscheuren.

Eerste kerstdag voor de verhaaltjes, 30 seconds-spelletjes en gourmetlucht die tot maart in de gordijnen blijft hangen. Tweede kerstdag alle kinderen naar hun tweede gezinnen en wij met Nolan naar mijn ouders. Derde kerstdag (ja, die bestaat hier officieel) met Micks ouders naar een all you can eat-vreetschuur. Vierde kerstdag koffie drinken bij mijn ex en zijn nieuwe gezin, met alle kinderen erbij en ’s middags lunchen met de hele club bij de ouders van Micks ex. Iedereen blij. Hopelijk.”

Gezellige dagen

“Ik weet dat het nog kan veranderen. Iemand kan ziek worden, een tijdstip kan verschuiven, een plan last-minute anders moeten. Dat hoort erbij. Maar dit jaar voelt anders dan voorgaande jaren. Relaxter. Vorige kerst reed ik op één dag drie adressen af met tassen kleding en flesjes en eten voor Nolan, voor de zekerheid. We reden van verplichting naar verplichting: het was zijn eerste echte kerst, dus iedereen wilde iets van hem meepikken. Hij was aan het eind van de dag doodop, maar ook ik was kapot.

Dit jaar hoop ik dat we tijd hebben om echt te zitten. Ik verheug me op gezellige dagen. Om met alle kinderen rustig te eten en kletsen, zonder te denken aan het volgende huis op de route of op de klok te kijken, omdat er een kind naar zijn volgende ouder moet.

Tegelijkertijd kijk ik eerlijk gezegd ook uit naar het moment dat we oudjaar hebben gehad, de drukte voorbij is en het leven gewoon weer zijn gang gaat. Geen schema’s meer, geen afstemming, geen volle agenda’s en geen dagen vol eetfestijnen. Gewone doordeweekse dagen, boterhammen met pindakaas en iedereen op tijd naar bed. Januari saai? Niet voor mij. Voor mij is het een maand van ademen, terugkeren naar ritme en even niet hoeven schakelen.”

Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

Niet zoals gepland: 'Net dertig was ik en dan al twee kinderen van twee verschillende vaders'Lees ook