Of het nu gaat om een oma die liever niet oppast, een oppas die haar eigen regels hanteert of familie die net iets te betrokken is: het ouderschap is zelden een soloproject. In de rubriek ‘Niet mijn (opvoe)ding’ lees je verhalen over de uitdagingen die daarbij komen kijken.
Karin (60) kan daarover meepraten. “Als ik zometeen met pensioen ben, wil ik doen en laten waar ik zelf zin in heb. Mijn tijd van zorgen is geweest”, vertelt ze aan LINDA.
Als Karins dochter een aantal jaar geleden aangeeft dat ze aan kinderen wil beginnen, hoopt en verwacht ze dat haar moeder enthousiast is op vaste dagen te komen oppassen. “Terwijl ik vijf dagen per week werk? No way, zei ik tegen haar”, vertelt Karin. “Zij woont op drie kwartier rijden, dus door de week kan ik sowieso niet oppassen. Bovendien voel ik me daar helemaal niet toe geroepen.”
Ze vervolgt: “Als ik een dag minder zou werken, kost me dat ongeveer 500 euro per maand. Dat is het me niet waard. Bovendien: ook als ik geen werkverplichtingen had, vind ik dat die tijd van mij is en niet vanzelfsprekend voor eventuele kleinkinderen.” Haar dochter reageert verbaasd en teleurgesteld. “Ik heb haar meteen uitgelegd dat het praktisch niet te doen was, gezien de afstand en omdat ik fulltime werk. Daarbij heb ik gezegd dat ik zeker wel wil oppassen als het een keer uitkomt, maar niet structureel.”
Naast haar dochter van 33 heeft Karin nog twee kinderen van 18 en 19. “Mijn andere twee kinderen zijn op relatief late leeftijd gekomen. Als ik zometeen met pensioen ben, wil ik doen en laten waar ik zelf zin in heb. Mijn tijd van zorgen is geweest. Als zij kinderen willen, zullen ze er zelf voor moeten zorgen. Ik heb mijn taak al volbracht.”
Oma Marlène (63) stelt grenzen aan oppassen: 'Ik offer mijn weekenden daar niet voor op'
Hoewel Karin duidelijk heeft hoe ze het grootouderschap voor zich ziet, is ze tot op heden nog geen oma. “Stel, ik zou nu oma worden, dan zou ik mijn best doen om bij ziekte en zeer iets te kunnen betekenen. Maar wat niet kan, kan niet: ik heb zelf ook een leven waarin zaken belangrijk zijn.”
Karin vindt dat niet meer dan normaal. “Mijn schoonmoeder heeft vroeger niet structureel of op vaste dagen op onze kinderen gepast, en dat heeft ze ook duidelijk zo aangegeven. Dat vond ik prima. Bij ziekte, of als wij een weekend weg wilden zonder de kinderen, was ze er bijna altijd. Daar ben ik altijd heel blij mee geweest.”
Ze vervolgt: “Ik vind het belachelijk dat het tegenwoordig soms als vanzelfsprekend wordt gezien dat oma’s en opa’s dan maar moeten oppassen. Ik hoor vaak genoeg dat kinderen zelfs kwaad worden op hun ouders omdat ze niet willen oppassen. Dat vind ik pas egoïsme.”
Het lijkt haar overigens wel leuk om oma te worden. “Maar dan wel op de manier zoals ik dat voor me zie: een keer van school halen, bij mij blijven eten of een dagje weggaan. En als de ouders een keer tijd voor zichzelf willen, wil ik ook best oppassen. Maar de kleinkinderen gaan ’s avonds gewoon weer naar huis als ik een dag heb opgepast. Dan heb je de lusten gehad, en liggen de lasten en het verdere opvoeden weer bij de ouders. Een nachtje – of twee – logeren is leuk, maar daarna weer lekker naar huis.”
Karin vindt het belangrijk om deze verwachtingen uit te spreken vóór de komst van een (klein)kind. “Mijn kinderen weten nu waar ze aan toe zijn. Dat is lastiger wanneer iemand zwanger is of als er al kleinkinderen zijn. Dan zit die verwachting vaak al wat dieper.” In haar omgeving ziet ze ouders die wel minder gaan werken om op te passen. “Dat zijn vaak de mensen die het zich financieel kunnen permitteren. Dan heb je ook die ruimte. Maar al had ik heel veel geld, dan nog zou ik het niet doen.”
Heb jij ook weleens te maken met verwachtingen, bemoeienis of botsingen binnen het (groot)ouderschap? Mail naar lezer@linda.nl met je naam, leeftijd en telefoonnummer, en deel (anoniem) jouw verhaal voor onze rubriek ‘Niet mijn (opvoe)ding’.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Oma Marijke (62) mist waardering van haar dochter: 'Ze vindt het vanzelfsprekend dat ik oppas'
Maartje is junior redacteur bij LINDA.nl en schrijft het liefst human interestverhalen. Ze is altijd nieuwsgierig naar de levens van échte mensen. Ze is gek op bakken – tot groot genot van haar collega’s.
