Eigen huis

“Erik en ik zijn ruim vier jaar op zoek geweest naar een woning. Dat is, door de woningnood in het dorp waar we wonen, nog niet zo makkelijk. We zijn al sinds 2014 bij elkaar en wonen al die tijd bij onze ouders. Helemaal geen probleem natuurlijk, maar op een gegeven moment heb je wel behoefte aan wat meer privacy. Drie weken geleden kwam ik een advertentie van een huurwoning tegen op het internet en besloot te reageren. Nog geen week later zaten we erin. Het voelt nog steeds onwerkelijk. Ons eigen plekje, in een nieuwe omgeving.”

Lees ook
Lezerskwestie: ‘Ik denk erover de pil bewust een dag over te slaan’

“Bij een nieuwe woning komt natuurlijk een hoop kijken, zoals het uitzoeken van het interieur bijvoorbeeld. Iets waar ik al jaren naar uitkijk trouwens. In mijn vrije tijd zoek ik graag naar plaatjes op Pinterest, heerlijk vind ik dat. Ik heb mapjes aangemaakt voor de woonkamer, slaapkamer en keuken. Dat is vast iets wat veel vrouwen herkennen. Ik weet precies hoe ik het wil en sprong een gat in de lucht toen het eindelijk zover was. Mijn vriend vind het allemaal wel prima, geeft zo en hier en dan zijn voorkeur aan. De stijl die ik voor ogen heb, spreekt hem gelukkig ook aan. Dat scheelt.”

Ongevraagd advies

“Eriks moeder is best bemoeizuchtig, altijd al geweest. Toen ik nog bij hem thuis over de vloer kwam, was dit soms best frustrerend. Ze bepaalt het liefst alles voor iedereen. Als ik nieuwe kleding heb, krijg ik ongevraagd mode-advies. Als ik haar vertel over een lekker recept weet ze altijd wel iets beters en noem zo maar op. Het kwam dan ook niet onverwachts dat ze zich met onze inboedel begon te bemoeien. Ik heb haar al meerdere keren voorzichtig gezegd dat ik het liever op mijn eigen manier doe en niet dezelfde stijl heb. Ze knikt dan en zegt het te begrijpen maar doet het de volgende keer gewoon weer opnieuw.”

“Ze stuurt ons de hele dag berichten en gaf ons laatst een groot schilderij cadeau. Ontzettend aardig, maar zo persoonlijk. Ik heb het met Erik overlegd. Hij heeft er minder problemen mee dan ik. Ik vind eigenlijk dat het wel een beetje zijn taak is om het er met haar over te hebben. Het is tenslotte zijn moeder, niet de mijne. Ik heb haar er al op aangesproken en wil het niet blijven zeggen. Het is een lieve vrouw hoor, maar ze weet niet van ophouden. Ze bedoelt het vast goed, alleen begrijpt waarschijnlijk niet dat dit iets is wat wij samen moeten doen. Wat adviseren jullie mij?”

Oproep

Wil je reageren, of zit je zelf ook in een situatie waarin je het even niet meer weet? Mail je verhaal dan naar nieuws@linda.nl en laat je anoniem adviseren door andere LINDA.-lezers.