Misselijk

Gerritsma en haar vriend waren op 1 juni 2020 ontzettend blij met de positieve zwangerschapstest. Gerritsma werd al snel ontzettend misselijk en ziek. Ze belde meerdere keren met de huisarts.

“Ik kon eigenlijk niet functioneren, zat op de bank en wist niet goed hoe ik de dag door moest komen. De huisarts zei dat het erbij hoorde. Ik kreeg wat medicatie, die overigens niet veel hielp.”

Echo

Begin juli was het grote moment: onze eerste echo bij de verloskundige. “Ik dacht nog dat ik misschien wel in verwachting was van een tweeling, omdat ik zo ontzettend misselijk was.” De verloskundige had echter een bijzonder vervelende boodschap. Ze zag helemaal geen kindje. “Ik dacht echt: dit kan niet. Ik voelde mij zo ontzettend zwanger. Dit geloofde ik niet.”

De verloskundige liet weten dat ze een soort celletjes, een soort druiventrosje zag en dat moest verwijderd worden. “Ze stuurde mij voor de zekerheid door naar de gynaecoloog omdat ik mij zo zwanger voelde. In het ziekenhuis kregen ze het vermoeden van deze vorm van zwangerschap. Ik kreeg een onderzoek en een bloedtest. Ze zagen dat mijn HCG-hormoon een waarde had van 79.000. Normaal kun je al misselijk zijn als dat getal op 50 staat!  Uiteindelijk moet de waarde onder de 5 zijn.”

Waardes

De vele zwangerschapshormonen in haar lijf betekende dus een mola-zwangerschap. Iets wat ze in het streekziekenhuis in Heerenveen niet veel zien. Gerritsma werd gecuretteerd om de meeste cellen weg te halen.

De rest moest het lijf zelf afvoeren. Hoewel haar waardes wel daalden, werd al aangegeven dat, wanneer dit zou stagneren ze mogelijk een chemobehandeling moest ondergaan. “Ik werd hier voor gewaarschuwd. Chemotherapie, kans op uitzaaiingen… dit hing allemaal boven mijn hoofd. Iedere week weer kregen we de uitslag van het bloed prikken. Zenuwslopend was het.”

Toekomst weg

Gelukkig bleken haar bloedwaardes in oktober 2020 goed. Gerritsma werd schoon verklaard. Dag en nacht had ze geleefd met de angst van kanker. Wat was daarbij het allermoeilijkste? “Dat was het gevoel dat je hele toekomst weg is. Ik was de controle kwijt. Ik kon er geen invloed op uitoefenen en dat was heel lastig. Als voormalig topschaatser voelde ik: ik ben gestart, moet naar de finish en dan ben ik klaar. Maar dat kon ik nu niet toepassen.”

“Zelfs mijn conditie is compleet weg. Mijn lijf is kapot. Het heeft tijd nodig, ook mentaal, om dit te verwerken en mijn vertrouwen in mijn lichaam terug te krijgen. Ik wil heel graag weer de oude Margryt worden.”

Enorme val

Ze is ontzettend blij dat Toprak haar ervaring met deze zeldzame vorm van zwangerschap met haar achterban heeft gedeeld. “Eindelijk iemand die er over praat en het niet voor zichzelf houdt. Pas als je het zelf meemaakt, snap je de enorme val die je maakt van denken dat je moeder wordt tot aan het ziek zijn. Ik ben blij dat zowel Toprak als ik mijn verhaal hebben gedeeld. Het taboe rondom dit soort thema’s moet doorbroken worden. Ik hoop dan ook dat mijn verhaal andere meiden helpt om er over te praten.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Toprak Yalciner (@topraky)