Ben je eindelijk aanbeland bij de mooiste dag van je leven, crasht je dronken neef het diner met een gênante toost en besluit je wederhelft zich een hersenschudding te vallen. Top.
Voor de rubriek In Voor- En Tegenspoed spreken we vrouwen wier trouwdag nét niet helemaal volgens plan verliep. Vandaag de beurt aan Nicolle Hermans (56).
Trouwdatum
27 augustus 1994
“Het feest hielden we ’s avonds in een grote villa. Rond een uur of half elf hadden we zin om te knallen: tijd voor disco. Ik had geregeld dat mijn favoriete nummer als eerst gedraaid zou worden, dus de sfeer zat er meteen lekker in.
Ik ging helemaal los en danste de sterren van de hemel, tot alles ineens begon te jeuken. Van top tot teen kriebelde het. Ik dacht dat het misschien door mijn strakke jurk kwam, in combinatie met het vochtige weer. Ik ging met een vriendin naar de toiletten voor een check en plensde wat water in mijn gezicht.
Het werd er alleen niet minder op. Mijn lippen zwollen op, mijn keel trok dicht en mijn handen werden dik. Ik voelde dat het fout ging en dacht: die jurk moet uit. Ik schopte het gevaarte uit en wachtte in mijn ondergoed op een dicht toilet tot het minder zou worden. Het schijnt dat ik zelf nog om een ambulance heb gevraagd, vlak doordat ik buiten bewustzijn raakte.”
“Ze hebben me toen in mijn ondergoed naar de keuken gebracht, waar ik languit op de grond kon liggen. Nog steeds lag ik daar out en halfnaakt, dus legde een kok zijn jasje over mijn bovenlijf en drapeerde een vriendin haar sjaal over mijn benen.
Het schijnt een bizar tafereel geweest te zijn: ik lag daar, maar die keuken was nog vol in bedrijf. Obers stapten met hapjesschalen over mij heen om toch de gasten te kunnen bedienen. Er liepen gelukkig ook een paar artsen rond op het feest, die ontfermden zich over mij tot de ambulance er was. Zij vermoedden een anafylactische shock, maar helemaal zeker wisten ze het niet.
In de tussentijd ging het feest gewoon door, want de feestlocatie had meerdere zalen. Het viel niet op dat ik er ‘even niet was’. Ik ging mee met de ambulance en kwam uiteindelijk weer bij in het ziekenhuis. Het bleek inderdaad om een anafylactische shock te gaan, iets wat ik nog nooit eerder had meegemaakt en dus ook niet herkende. Zo’n shock wordt veroorzaakt door een extreme reactie van je immuunsysteem op een bepaalde stof: dat kan voedsel zijn, maar ook medicijnen of iets als latex. Als het echt fout gaat, kun je een hartstilstand krijgen. Dat was bij mij gelukkig niet het geval.
Om 01.00 uur werd duidelijk dat het allemaal wel goed zou komen, dus ging mijn man terug naar de villa om iedereen op de hoogte te brengen en het feest af te sluiten. Daarna reden er tot een uur of 04.00 taxi’s op en neer naar het ziekenhuis, met bruiloftsgasten die op bezoek kwamen.”
“Het huwelijk heeft geen stand gehouden, na 22 jaar zijn we uit elkaar gegaan. Best een goede score, als je nagaat hoe snel hij weduwnaar had kúnnen worden. Na de bruiloft heb ik nog een keer zo’n aanval gehad, het is nooit helemaal duidelijk geworden wat het veroorzaakt heeft. Ik draag nu wel altijd pilletjes en een epi-pen bij me, voor het geval dat.
Achteraf hoorde ik van de gasten dat het feest heel leuk was. Daar ben ik blij mee, het is alleen jammer dat ik het zelf niet heb meegemaakt. In april krijg ik een herkansing, dan trouw ik in een klein, coronaproof gezelschap met mijn nieuwe partner. Hij is arts en weet wat er de vorige keer is gebeurd, dus hij is in ieder geval goed voorbereid.”
Heb jij ook nog een goed verhaal liggen over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.
3 x bizarre bruiloftsverhalen: 'De ambtenaar voltrok stikchagrijnig onze ceremonie'
