Loverboy

“Mijn dochter ging bij een vriendin logeren die in een loverboy-circuit bleek te zitten. Die avond gingen ze bij verschillende mensen langs. Een jongen vroeg mijn dochter of ze bij hem wilde komen zitten. Ze had door dat wat er om haar heen gebeurde niet in de haak was, maar hij gaf haar een veilig gevoel.”

Maar wat een gezellige logeerpartij met een vriendin had moeten zijn, eindigde in een nachtmerrie. “Hij gaf haar de keuze: ‘Of je pijpt me of ik verkracht je’. Ze was nog maagd en ik had haar geleerd dat sex iets moois is, wat je alleen hebt als je daaraan toe bent.”

Misbruikt en verkracht

De jongen, later bleek dat hij achttien was, misbruikte en verkrachtte haar. “Ze heeft zich verzet en hem weggeduwd, maar uiteindelijk bevroor ze. Wat er toen gebeurd is, weet ze niet precies. Ze werd als het ware wakker en dacht: ‘Shit, wat is er gebeurd?’. Haar broek was naar beneden en ze zag bloed.”

Haar dochter maakt zich zo snel mogelijk uit de voeten en neemt haar tante in vertrouwen. Samen vertellen ze haar moeder over de traumatische gebeurtenis.

Foute film

“Mijn wereld stond stil. Alsof je in een foute film belandt. Dit raakt je als moeder ten diepste. Ik zag hoe vies ze zich voelde. Ik ben hulpverlener en wist dat ze inhoudelijk niet meteen alles tegen mij uit de doeken moesten doen. Anders zou de politie misschien zeggen dat ze bepaalde dingen van mij had moeten zeggen. Ik heb haar vastgehouden en we hebben samen de politie gebeld.”

De politie was binnen twintig minuten ter plaatse. Mijn dochter ging in gesprek met de zedenpolitie. Daar mochten wij niet bij zijn, maar de vragen die ze stelden vond ik schokkend. Wat had ze aan gehad? Een shirt, een blouse, een broek, een rok? Had ze haar haar los en droeg ze make-up? Alsof ze het aan zichzelf te danken had.”

Forensisch onderzoek

Een forensisch onderzoek volgt. “Ze vond het vreselijk gênant. De zedenpolitie wilde dat ze aangaf wat hij met haar had gedaan. Ze moest het aanwijzen, maar ook verwoorden. Van top tot teen werd ze gefotografeerd. Benen wijd, billen wijd. Ze kreeg een morning after pil, hiv-medicatie en soa-controles.”

Van januari tot oktober 2019 stapten in totaal 1224 mensen naar de politie vanwege verkrachting. Daarvan leidden 499 zaken tot een aangifte. 172 zaken leidden tot een rechtszaak en slechts 102 zaken leidden tot een veroordeling, zo is te lezen op de website van Amnesty International. “De politie schrikt in gesprekken enorm af waardoor veel slachtoffers van dit traject afzien.”

Therapie

De rechtszaak van Sandra’s dochter had niet de gewenste uitkomst. De rechter sprak de man vrij omdat er – ondanks de blauwe plekken en inwendige bloedingen – niet genoeg bewijs was van dwang. Het OM nam hier geen genoegen mee en ging in hoger beroep. Die zaak loopt nog.

Haar dochter heeft het ondertussen zwaar. “Ze is gediagnosticeerd met PTSS, heeft paniekaanvallen en nachtmerries. Regelmatig dissocieert ze. Hiervoor heeft ze therapie gehad. Binnenkort gaat ze een intens traject in van exposure-therapie, EMDR en PMT. Ze heeft het er moeilijk mee, maar wil het graag aanpakken.”

Amnesty International

Sandra is inmiddels actief als activist voor Amnesty International en maakt zich hard voor de Let’s Talk about YES-campagne, waarmee wordt gestreden voor verandering van de verkrachtingswet en betere bescherming van verkrachtingsslachtoffers.

“Het verjaren van dit soort zaken moet worden afgeschaft. Veel slachtoffers schamen zich en stappen daarom niet meteen naar de politie. Daarnaast moet worden vastgelegd dat sex tegen je wil altijd verkrachting is. Niet alleen als er geweld in het spel is.”

Slachtofferbescherming

Nu is het volgens de wet zo dat er bewijs moet zijn van dwang. Terwijl zeventig procent van de slachtoffers bevriest, een natuurlijk overlevingsmechanisme. In plaats van dat een slachtoffer zou moeten bewijzen dat hij of zij zich heeft verzet tegen de sex, zou de vermeende dader moeten bewijzen dat hij of zij er alles aan heeft gedaan om zeker te weten dat de ander ook sex wilde.

“In plaats van ‘nee’ moet de dader ‘ja’ te horen krijgen. Daarmee voorkom je waarschijnlijk geen verkrachtingen, maar daarmee verstevig je de positie van het slachtoffer.”

Lees ook
Willeke vermoordde de verkrachter van haar dochter: ‘Mijn straf heb ik pas uitgezeten als ik dood ben’