Haar vriendinnen benaderden mij met een dringend verzoek: of ik over haar wilde schrijven. Ze mocht niet vergeten worden. Ze was een jonge moeder van drie kinderen. Financieel zelfstandig. Krachtig, althans zo leek het aan de buitenkant.
Triggerwarning: dit artikel gaat over zelfdoding.
Maar achter haar voordeur speelde zich een ander verhaal af. Een verhaal van jarenlang huiselijk geweld, psychische terreur en fysieke mishandeling. Van pogingen om te ontsnappen, om te scheiden. Van aangiftes bij de politie, van contactverboden. En uiteindelijk: de wanhoopsdaad van een vrouw die geen uitweg meer zag. Ze beroofde zichzelf van het leven. Maar was dit werkelijk zelfdoding? Of is dit een vorm van femicide die we domweg niet meetellen?
