Vier maanden lockdown in Italië, vier maanden urenlange telefoongesprekken, vier maanden teren op slechts twee – hoewel heerlijke – dates. Wat is er dan over?
Blijkbaar alleen een mooie vriendschap. Anders was WJ niet na een uurtje koffiedrinken direct doorgereisd naar zijn bedrijf, maar was hij in ieder geval voor een nacht meegegaan naar mijn huis. Niet dat de sex op nummer één staat; ik was na al die maanden weer net zoals op onze eerste date gewoon in zijn armen gaan slapen. Maar dat hij geen poging waagt, zegt mij genoeg.
Ik spreek dan ook met weinig schuldgevoel met Mehmet af. Er knaagt wel iets dat ik het niet tegen WJ vertel, maar aangezien hij pas na ruim een week in Nederland te zijn eindelijk tijd voor me kan vrijmaken, voel ik me vrij om een beetje recreatief te pierewaaien.
Mehmet appt, belt me vaak ’s morgens als hij in de auto zit op weg naar zijn werk. Stuurt foto’s als hij bij zijn broer zit en vraagt geregeld waar ik naartoe ga, wat ik aan heb en of ik daar een foto van wil sturen.
Wanneer hij aan het eind van de middag weer vraagt: “Waar ben je over een half uur?” antwoord ik: “Ik ben me net aan het klaarmaken om te gaan hardlopen in het bos.”
“Stuur een locatie, dan kom ik naar je toe en loop met je mee. Ik wil je zien.”
En zo komt hij vanuit zijn werk aangescheurd om een boswandeling met me te maken. We lopen, we kletsen, maar het blijft bij praatje poep; oppervlakkige ditjes en datjes. Op een gegeven moment duurt het me allemaal te lang. Uren kletsen met WJ, nu wauwelen over niks, pfff. En mannen zeggen dat vrouwen veel praten. Misschien is hij verlegen? Dus ik versper hem de weg op het bospad, sta op mijn tenen, pak met mijn handen zijn gezicht vast en zoen hem volop. Later vertelt hij dat hij dit een magisch moment vond.
We lopen weer een stukje door, maar mijn zoen heeft de geest in de fles losgemaakt. Want ineens trekt hij me van het bospad af, pakt hij me vast, zet me tegen een boom en zoent me hartstochtelijk. Hij draait me om met mijn gezicht naar de bomen, houdt me tegen zich aan alsof hij me nooit meer wil loslaten, zoent me in mijn nek en pakt me bij mijn haar.
Hij is zo overwhelming, ik ben er bijna beduusd van. Daarbij vergeten we even dat we niet alleen zijn. Dat besef komt als ik een hond tussen de bomen door zie rondschuimen, dus zal er ongetwijfeld een eigenaar aan het eind van de riem zitten. “Er komt iemand aan!” fluister ik zo hard mogelijk. En dat brengt Mehmet terug in de werkelijkheid. Maar hondenuitlaters of niet, wat ik niet wil is sex op een tweede date en dan ook nog in het bos.
Ik ben niet preuts, maar sex is het leukste als je het uitstelt. De spanning bouwt op en de man blijft nederig. Dat vind ik een fijn idee. Ze krijgen snel genoeg praatjes in een relatie. Het voorspel mag wel even duren wat mij betreft. Dus moet Mehmet zijn erectie weer opbergen en in de wachtkamer plaatsnemen. Dat geldt overigens ook voor mij natuurlijk, maar ik heb meer zelfbeheersing en een dubbele agenda.
Ik moet mijn zaakjes met WJ afhandelen voor ik verder kan. Dus lopen we allebei nog ietwat verhit terug naar de auto. Mijn dochter wacht thuis op mijn kookkunsten. We nemen afscheid.
’s Avonds appt hij en ik merk dat zijn berichten wat broeieriger worden. “Ik wil je”, zegt hij. “Maar ik zeg je tevoren. Ik ben heel dominant qua sex.”
Oei, dit gesprek wordt heel interessant. “Kun jij daar wat mee of ben jij ook dominant?”
“Nee”, antwoord ik. “Dat ben ik niet. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen initiatief heb.”
“Damn”, antwoordt hij goedkeurend.
’s Avonds in bed kan ik de slaap niet vatten. Ik word heen en weer geslingerd tussen mijn emoties. WJ, met wie ik een heel liefdevolle, emotionele en spirituele verbinding heb, maar ook nog unfinished business en Mehmet… Wilde, heerlijke, grappige Mehmet die mijn leven is binnengestapt.
Lees ook
‘Als ik hem op Schiphol opwacht, klopt mijn hart in mijn keel’
