Die kalkoennek van mij zou ik best wat strakker willen laten trekken. Maar moet ik het stiekem doen? Omdat ik mijn dochter wil meegeven dat je blij moet zijn met hoe je bent.
Als twintiger had ik een nogal uitgesproken mening over alles en iedereen om me heen en schroomde ik niet deze mening te uiten. Sterker, daar verdiende ik mijn geld mee, als helft van de ‘Brutale Meiden’, in ons gelijknamige televisieprogramma.
We namen geen blad voor de mond. Vonden we iemand lelijk, lui of een lul, dan spraken we dat en plein public uit. Onze brutaliteit bracht ons in de schijnwerpers, we werden besproken in de media en waren razend populair bij jongeren. Het idee dat onze uitspraken misschien kwetsend konden zijn voor een ander, daar waren we totaal niet mee bezig.
Het waren de nineties, brutaliteit was vernieuwend. Maar nu besef ik dat het vooral ook te maken had met de emotionele onvolwassenheid van mijn brein, vergelijkbaar met het narcistische gedrag dat een puber kan vertonen. Een van de mooie aspecten van ouder worden vind ik dan ook dat je meer empathie ontwikkelt voor de medemens.
Tegenwoordig zijn er talloze platformen waarop iedereen zijn ‘uitgesproken’ mening kan uiten. Dit werd weer duidelijk toen er vorige week een ‘rel’ ontstond nadat twee Real Housewives (beide veertigers) zich in hun podcast hadden uitgelaten over het uiterlijk van Sophie Hilbrand. Ter info: The Real Housewives of Amsterdam is een online realityserie, waarin zeven dames uit de Amsterdamse high society – strakgetrokken en goed gekleed – worden gevolgd.
Vooral tieners en twintigers vinden het héérlijke entertainment, de regelmatige bitch-fights tussen deze vrouwen. Twee van de housewives hebben nu dus een podcast – waarin ze Jan en alleman roasten – en een van hen merkte op dat Sophie eruitziet alsof ze al twintig jaar dood en aan het ontbinden is.
De reacties op internet verdeelden zich in verschillende kampen: team Sophie (pleitend voor natuurlijke veroudering), team Housewives (pleitend voor cosmetische ingrepen) en het subkamp dat opriep tot vrouwelijke solidariteit. Dat Sophie zelf niet tot een kamp behoorde en het haar niet veel boeide, bewees ze door de twee dames een podium te geven in haar talkshow, waarin ze wilde praten over ouder worden en schoonheid. De uiteindelijke conclusie aan de talkshowtafel was: laten we wat aardiger zijn voor elkaar.
Ik denk dat elke gezonde, emotioneel volwassen persoon het met mij eens is dat we allemaal moeten ontdekken waar we zelf gelukkig van worden. To botox or not to botox. Of ligt het misschien iets gecompliceerder?
Zorgelijk is de invloed die mensen zoals The Real Housewives hebben op hun fans, met name Generatie Z. Op deze manier groeit Generatie Z op met het idee dat een vrouw die zich niet (cosmetisch) laat behandelen – en dus niet het gevecht tegen de tand des tijds aangaat – onverzorgd is en er niet representatief uitziet. Zelfs jonge, práchtige meiden laten zich tegenwoordig al straktrekken. Als moeder (of oudere) willen we toch juist graag de bredere boodschap van zelfacceptatie overbrengen?
Aan de andere kant, die kalkoennek van mij zou ik best wat strakker willen laten trekken. Maar áls ik het zou doen, moet ik het dan stiekem doen? Omdat ik mijn dochter vooral wil meegeven dat je blij moet zijn met hoe je bent…
Dat is het dubbele, een spagaat waarin ik mezelf betrap.
En eerlijk gezegd vind ik dat heel stom van mezelf. Het liefst wil ik zijn zoals Sophie, die schittert als een voorbeeld van zelfacceptatie.
'Mijn ingebouwde foutemannensirene loeide. Keihard ook'
