De corona-quarantaine is al zwaar voor de meeste mensen, maar het is helemaal een nachtmerrie voor slachtoffers van seksueel geweld die nu met hun misbruiker thuis zitten opgesloten.

Zoals die kekgekuifde minister Hugo de Jonge bij de persco deze week zei: “We houden afstand, maar zijn misschien wel dichter bij elkaar dan ooit.”

Om niet te zeggen: op elkaars lip. Voortdurend. Dag en nacht. Voor sommigen van ons is dat geen reden tot zingen, maar eerder tot schreeuwen. Voor sommigen van ons is dat de hel op aarde. Naast dat er nog steeds veel zorg is over een mogelijk gebrek aan zorgcapaciteit de komende weken, gaan oplopende spanningen in huiselijke kring namelijk ook voor grote problemen zorgen.

De Kindertelefoon meldt een groei van het aantal telefoontjes en ook de politie en stichtingen als Veilig Thuis krijgen te maken met een steeds grotere hulpvraag. In verschillende landen wordt een toename van huiselijk geweld van dertig tot veertig en in Brazilië zelfs vijftig procent gerapporteerd. Hoog tijd om dit onderwerp weer eens met grote hanenpoten in de agenda te kalken.

Dat gebeurde vorige week dan ook in het Kamerdebat van 26 maart: ‘We zien dat het huiselijk geweld oploopt en dat is ook niet gek in deze tijd’, zei minister De Jonge. Ik vond dat wel gek, eigenlijk. De uitspraak van De Jonge dan. Het leek alsof hij misbruik goedpraatte, omdat we in een stressvolle periode verkeren.

Terwijl ik zou denken dat er nooit een goed excuus is om je af te reageren op een ander en zeker niet op iemand die zwakker is dan jij. Maar misschien bedoelde onze Hugo het goed en waren zijn woorden gewoon net zo verkeerd gekozen als zijn schoenen.  Ondertussen houden hulpverleners hun hart vast. Een vriendin van me, een maatschappelijk werker, bereidt zich voor op een flinke toename van het aantal intakes.

Een andere kennis is reclasseringsambtenaar, ook zij vreest een piek in thuisgeweld-gevallen. Een nieuwe curve die afgevlakt moet worden dus. En weer kunnen wij helpen. Het is wel extra lastig, omdat slachtoffers letterlijk opgesloten zitten met hun misbruikers. Zelfs bellen naar hulpinstanties is moeilijker geworden. Houd daarom je ogen en oren goed open en meld het als je denkt dat iemand in een onveilige situatie zit, of vraag ze hoe het gaat. Laat zien dat je betrokken bent.

Voor mensen die zelf problemen thuis hebben; probeer toch hulp te zoeken, al is het met een briefje in je boodschappentas dat je ergens achter kunt laten. In Frankrijk zijn er twintig speciale meldpunten in winkels gekomen, zodat vrouwen hulp kunnen vragen tijdens het boodschappen doen.

Als je in Spanje in de apotheek om ‘masker 19’ vraagt, is dat een code voor de medewerker: die neemt dan contact op met een hulpverlenende instantie. Dat lijkt me voor ons land ook wel wat. Zullen we ‘zon 19’ als code nemen? Dan is dat coronalied toch nog ergens goed voor.

Bel bij zorgen altijd Veilig Thuis 0800-2000.