Alles achter je laten en op wereldreis gaan. Niet iedereen durft het, maar Mariska (45) en haar vriend Tjaart (51) hebben alle zeilen bijgezet om hun droom te verwezenlijken.
Letterlijk. Met hun samengestelde gezin zeilen ze momenteel de wereld over en pennen speciaal voor LINDA.reizen al hun avonturen neer.
Terwijl ik midden in de nacht wakker schrik van een ratelend geluid, stoot ik mijn hoofd terwijl ik mijn telefoon zoek om te kijken hoe laat het is. Half drie. Welke onverlaat haalt het in zijn hoofd om op dit tijdstip ankerop te gaan (het anker lichten om te vertrekken, red.) en de baai te verlaten?
Ik rol mezelf over Tjaart heen en wankel uit bed. Ik stoot me in het stikdonker onderweg nog een paar keer. Nu snap ik onze vertrekkende buurman. Een enorme swell (deining; het op en neer gaan van de golven, red.) loopt onze ankerbaai binnen en we rollen van links naar rechts. De inventaris van de keukenkastjes deint lekker mee en maakt ons allemaal wakker. Ons varende huis lijkt wel een kermisattractie.
We vertikken het om middenin de nacht te vertrekken en proberen nog wat uurtjes slaap te pakken. Op zo’n moment stop ik m’n oordoppen in om in ieder geval mijn gehoor als prikkelend zintuig uit te schakelen. De volgende ochtend is het niet veel beter. Zeeziek zonder te zeilen, dikke ellende.
Ik laat mijn ochtendritueel van gezicht wassen, crèmepje smeren en deo opspuiten maar achterwege. Onder 25 graden helling op de wc zitten is al uitdagend genoeg. Geen theemok blijft staan op het aanrecht en ik moet me schrap zetten om überhaupt een boterham te kunnen smeren.
Tot overmaat van ramp dondert een net gekochte fles Merlot in duizend stukjes uiteen op de grond. Thuis een gevalletje van ‘jammer, maar helaas’, aan boord een potentiële ramp. En niet omdat we onze alcoholische lusten dan niet meer kunnen botvieren, maar omdat het rode nat razendsnel tussen de kieren van de luiken onze ondergrondse opslag binnenloopt.
Op mijn knieën haal ik tientallen pakken, blikken en potten onder de kajuitvloer vandaan en sop de boel grondig uit. Anders kun je de klok gelijk zetten op kakkerlakken.
Lees ook
Mariska zeilt met haar gezin rond de wereld: ‘Paniek, ineens is onze boot weg’
Wie dus denkt dat wij in een paradijselijk huis over de wereld varen en dat het één grote vakantie is, komt van een koude kermis thuis. Neem nou de was. Na een week of twee is het standaard zo ver: op zoek naar een betaalbare wasserette. Slepend met shoppers vol kom ik er vervolgens achter dat ‘hier geen wasserette is’.
Wel kun je de was achterlaten en dan wordt het voor je gedaan. Een AH-shopper wassen en drogen kost omgerekend ‘maar’ 25 euro. Of er staan vier personen voor me te wachten bij de enige werkende wasmachine. Moedeloos sleep ik mezelf met de was terug naar de boot en ben ik de rest van de dag doende met onze kleine (hand)wasmachine. Mits we voldoende water en gas hebben voor warm water en onze accu’s voldoende zijn opgeladen.
Het dieptepunt is onze badkamer. Die hebben we dus niet. We douchen ons met koud water (als we voldoende water hebben) in het gangboord. Buiten dus. Negen van de tien keer voor het oog van een buurman die net gezellig een wijntje zit te drinken. Een echte douche kun je het niet noemen. Beetje nat druppelen, beetje zeep erop en afspoelen. En ondanks de Caribische temperaturen is het ’s avonds in de wind behoorlijk fris. Op zo’n moment denk ik weleens: waarom was ik ook alweer op reis?
Maar dan zie ik na een prachtige Caribische zonsondergang duizenden sterren me tegemoet blinken. En een volle maan, die net achter een wolkje vandaan piept en het water in de baai een bijna onwerkelijk blauwe glans geeft. Ik zie vliegende vissen uit het water springen en hoor de krekels op de kant zingen van plezier.
De buurman kijkt discreet even de andere kant op, het douchewater voelt ineens een stuk minder koud en ik tel mijn zegeningen en waan me plotseling in de hemel op aarde. Wat een ellende, zo’n wereldreis per zeilboot. Ik raad het iedereen aan.
Lees ook
Mariska zeilt met haar gezin de wereld over en geeft haar kinderen zelf les
Mariska en haar gezin volgen op hun zeilreis? Al haar verhalen vind je op Zouterik.com. Voor alle foto’s moet je hier zijn. En Linde vlogt hier over haar avonturen.
