Jaren geleden – hoe ouder je wordt, hoe groter de afstand tot gebeurtenissen en herinneringen – had ik een idee voor een nieuw blad. Ik was jong(er), nog vol goede moed en pitchte mijn idee bij een uitgever.
Die was zelf nog maar net nieuw op zijn plek, enthousiast en wilde verder praten. Korte tijd later kreeg ik een paniekerig berichtje van hem dat de bladen het zwaar hadden en hij geen mogelijkheden zag.
De bladen hebben het al jaren zwaar. Maar een wereld zonder fysieke bladen die je in je hand neemt om door te lezen of je te verwonderen, dat zou toch wel heel armoedig zijn. Ik hoop dat ze blijven bestaan ondanks alle doemdenkerij.
Mijn idee – een blad waarin het esthetische en frivole van een Elle of Vogue samenkomt met de inhoud van The Guardian of The New Yorker – koester ik nog steeds. Heel lang was er een strikte scheiding, richtten de vrouwenbladen zich nadrukkelijk op mode en lifestyle en vermeden ze de politiek. Waarschijnlijk om adverteerders niet tegen het hoofd te stoten, maar misschien ook omdat ze dachten dat hun lezers er niet in geïnteresseerd waren en zij als blad een andere functie hadden.
Dat is best raar, want je kunt in mode en beauty geïnteresseerd zijn en tegelijk meegesleept worden door de (wereld-)politiek. Sterker nog, de twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Trends zeggen iets over de tijdgeest, over hoe mensen in het leven staan. De politiek bepaalt de bewegingsvrijheid, zeker voor vrouwen. Het is vreemd om te denken dat mensen alleen een droomwereld willen, of stevige reportages: beide zijn nodig om de wereld te begrijpen.
Gelukkig zien de ‘vrouwenbladen’ dat steeds meer in en beseffen ze dat ze de politieke ontwikkelingen niet langer kunnen negeren, al was het maar omdat die direct ingrijpen in de levens van hun lezers. We zien dan ook steeds vaker journalistieke stukken en politieke onderwerpen, ook op LINDA.nl.
Dat is een belangrijke en positieve ontwikkeling, omdat deze bladen een heel ander vertrekpunt hebben: met empathie informeren, in plaats van de boel met misinformatie opstoken zoals heel wat grote media.
Podia komen met macht. En macht komt met verantwoordelijkheid. Wat je mensen voorschotelt, heeft gevolgen. Ik vind het hoopgevend dat die lang versmade vrouwenbladen zich meer en meer als een zachte en progressieve kracht laten gelden.
Welkom in de echte wereld. Laat dat opgefokte testosteron maar zien hoe het ook kan.
'Je hoeft niks te delen om elkaars menselijkheid te erkennen'
