Eric Corton is de nieuwe columnist van LINDA.nl. Hij gaat voor ons twee keer per maand delen wat hem allemaal opvalt. In zijn eerste column wil hij graag even kennismaken.
Dag allemaal,
Het is aardig en netjes om je even voor te stellen. Dat doe je als je elkaar voor het eerst ontmoet en misschien is dat in dit geval ook wel zo. Misschien heb je geen idee wie ik ben en waarom ik dit schrijf. Dus daar gaan we. Ik ben Eric Corton. Acteur, radiopresentator, schrijver, muzikant en volgens sommigen een ‘activist’. Daarnaast ben ik kleinschalig mais- en kippenboer in Kenia (vertel ik binnenkort meer over) en werk ik (vrijwillig) in de ouderenzorg. Ik ben al heel lang gelukkig getrouwd met Diana Sno en vader van een zoon van 26 en een dochter van 23. Ik ben inmiddels 56 jaar oud…going on 57. Geboren in 1969. Grappig dat je dat er zo vaak bij vermeldt. Je leeftijd.
We meten veel af in tijd. In minuten, uren, dagen of jaren. Ik merk dat het op mijn leeftijd tegenwoordig ook vaak over decennia gaat, maar dat hoort bij ouder worden. Het is een feit dat de tijd ons definieert. Tijd zet piketpaaltjes in je leven. Je weet bepaalde dingen in je leven nog precies in de tijd te plaatsen. Soms zelfs tot op de minuut. Terwijl andere zaken allang zijn weggezakt in de stroom van gebeurtenissen die het leven met zich meebrengt. Tijd is de gemeenschappelijke factor in onze geschiedenis en brengt logica in vooruitgang. Tijd plaatst dingen in perspectief. Wat voor mij belangrijk en misschien zelfs van levensbelang voelt, is voor anderen als iets waar ze nog nooit over nagedacht hebben. En toch is alles in zekere mate met elkaar verbonden.
Een mensenleven is maar een kleine muggenscheet op de tijdlijn van miljoenen jaren en toch doet het er toe. Als ik bedenk wat er tot op heden in mijn bijna 57 jaar op de wereld allemaal is gebeurd, dan is dat overweldigend. Van oorlogen tot het slopen van hoge muren die jarenlang werelden van elkaar scheidden. Van de LP en Spotify tot de bioscoop en Netflix. En van de draaischijf met krulsnoer tot complete computers in je hand. Zo overweldigend dat het perspectief er eigenlijk steeds meer toe doet. Groot of klein.
Ik moest er even over nadenken toen LINDA. mij vroeg om een tweewekelijkse column te schrijven. Want zit jij te wachten op mijn perspectief? Mijn kleine bescheiden bijdrage aan het maatschappelijk gesprek of het nut van het algemeen. Of mijn kijk op een vredelievende samenleving, op giftige haat en gevaarlijk geweld, op de aangestormde herfst, de schoonheid van een spinnenweb, liegende politici of de ridicule gekte van Black Friday. Mijn gevoel van diepe liefde voor het leven of het kiezelharde verdriet van verlies en stille eenzaamheid. Als ik om me heen kijk, met mensen praat, in stilte nadenk of de zinderende maatschappelijke bewegingen om me heen voel, wil ik daar graag iets over kwijt. En dat zal ik hier twee keer per maand proberen te doen. Dingen in perspectief plaatsen, observeren en noteren wat me opvalt. Ik hoop dat je met me meegaat….
Liefs,
Eric
Mocht er een onderwerp zijn waar jij van vindt dat ik er over moet schrijven? Schroom dan niet en stuur een mail naar lezer@linda.nl met je suggestie.
Eric Corton sluit zich aan bij Dolle Mina's: 'De stoom komt uit mijn oren, neus en alle andere gaten'
