Ze komt binnen als iemand bij wie alles op orde lijkt. Verzorgd, vriendelijk, positief en alert. Niets aan haar uiterlijk verraadt wat zich jarenlang achter gesloten deuren heeft afgespeeld.
Ik spreek haar aanvankelijk om praktische redenen, maar het gesprek verandert zodra ze over haar verleden begint. Inmiddels heeft ze 42 rechtszaken achter de rug.
Trigger warning: dit artikel gaat over huiselijk geweld.
Ze komt uit een vermogende familie. Jaren later ontdekte ze dat het huwelijk niet zo toevallig was als ze had gedacht. Het was gearrangeerd. Er was geld geboden om met haar te trouwen. Die wetenschap bereikte haar pas toen ze probeerde het huwelijk te verlaten. Ik dacht altijd dat uithuwelijken en geldafspraken alleen voorkwamen in biculturele kringen, maar niets blijkt minder waar. Haar jeugd kende eveneens instabiliteit.
Haar moeder, door haar omschreven als manipulatief, vertelde haar als kind dat ze niet van haar hield. Op haar vijftiende verliet ze het ouderlijk huis. Op dit moment heeft zij geen contact met haar ouders, terwijl haar ex-man dat wel heeft; hij viert zelfs feestdagen met haar familie.
'Ik hoor nog steeds haar geschreeuw. En ik… ik deed niets'
Volgens haar begon het geweld met controle en verbaal misbruik. Na de geboorte van haar eerste kind raakte ze structureel uitgeput en viel ze regelmatig flauw. Haar man nam geen zorgtaken op zich. In gezelschap presenteerde hij zich als de regelaar; thuis liet hij alles aan haar over. Meerdere mensen in hun omgeving bevestigden dat beeld.
De vernederingen waren geen incidenten, maar structureel. Op haar vraag wat hij aantrekkelijk aan haar vond, antwoordde hij: “Niets.” Andere vrouwen werden openlijk seksueel beoordeeld. Zijn secretaresse zat naast hem aan tafel; zij werd bewust elders geplaatst. Het doel, zegt ze nu, was duidelijk: isolatie.
'Een peuter van drie die zegt: 'Papa sloeg mama op haar hoofd, er was bloed''
Toen hij tijdens een Formule 1-weekend een nacht wegbleef omdat hij bij een andere vrouw was, kreeg ze opnieuw geen steun van haar familie. Haar moeder zei dat hij “zijn vertier nodig had”. Ze was haar hele leven al neergezet als lastig en moeilijk. Die framing werkte door in hoe haar klachten werden ontvangen en genegeerd.
Tijdens haar zwangerschap escaleerde het geweld. Acht maanden zwanger werd ze zwaar mishandeld. Haar arm was gebroken, haar lichaam zat onder de kneuzingen. Toch werd aangifte doen haar afgeraden door haar ouders. Ze zou het geweld zelf hebben uitgelokt. Uit angst bleef ze. Ze sliep met haar kinderen in één kamer. Ze had geen toegang tot geld en geen paspoort.
Uiteindelijk besloot ze te vluchten, samen met haar kinderen. Die vlucht kwam tot stand met hulp van derden. Een bevriend stel bood ondersteuning. Terwijl haar man op zakenreis was, werden haar persoonlijke bezittingen weggehaald en opgeslagen. Ze dook onder met haar drie kinderen. De school en een advocaat werkten mee. Ze verliet het Gooi zonder financiële middelen. Haar verblijfplaats bleef onbekend.
Sanne (31) werd vermoord omdat ze wilde scheiden: 'In haar eigen huis door de man die ze vertrouwde'
Kort daarna volgden juridische procedures. De rechter verzocht haar haar adres bekend te maken, omdat haar ex-man ontkende geweld te hebben gepleegd. Zij had inmiddels aangifte gedaan en beschikte over een politie-alarmknop. Toch bleef het systeem druk uitoefenen op transparantie, terwijl haar veiligheid niet kon worden gegarandeerd. Ook haar ouders drongen aan op terugkeer.
Via juridische stappen werd beslag gelegd op aandelen van haar ex-partner, waardoor een bedrijfsverkoop werd geblokkeerd. Er kwamen aanwijzingen van belastingontduiking. Uiteindelijk werd alimentatie toegewezen. Tegelijkertijd bleven pogingen bestaan om haar terug te krijgen via financiële constructies en familierelaties.
Haar verhaal staat niet op zichzelf. Het laat zien hoe geweld, macht en zwijgen elkaar versterken en hoe ontsnappen soms begint met één deur die, ondanks alles, toch opengaat. Omdat het tweede kerstdag is, vraag ik haar wat haar kerstgedachte is. Ze zegt nooit de hoop te hebben verloren. Ze is gelovig en gelooft dat je altijd moet doorgaan, ook als je geen uitweg ziet. Ik wens alle vrouwen een veilige Kerstmis.
Voel je je onveilig in je eigen huis? Of heb je het gevoel dat iemand in je omgeving in een onveilige situatie verkeert? Je kunt Veilig Thuis 24/7 bellen op 0800 2000 voor advies of om een melding te maken. Ook kun je hen anoniem chatten. Heb je te maken met direct gevaar, bel dan 112.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Ze was ondergedoken, net als Astrid Holleeder, alleen kende niemand haar naam'
