Met LINDA.premium heb je altijd online toegang tot het magazine, extra interviews & winacties
BEKIJK HIER
“Ik kreeg me net toch een heel lieve app zeg!”, vertelt vriendin Claudia. Er is een aanbidder op het toneel verschenen. Ze kreeg zijn Tinderprofiel doorgestuurd van een vriendin.
De aanbidder is ene Gerald. Fiscaal jurist, waar Claudia toevallig om zit te springen.
Ze schijnt hem zelfs een keer ontmoet te hebben bij die gemeenschappelijke vriendin, maar kreeg hem niet op haar radar. Toen ze zijn profiel kreeg doorgestuurd, begon er in de verte een belletje te rinkelen.
De vriendin vroeg of ze Claudia’s telefoonnummer mocht doorgeven. Dat mocht. En nog geen uur later had ze al een zeer uitgebreide app van hem: ‘Na onze ontmoeting zei ik al tegen je vriendin dat ik je een bijzondere, mooie, charmante en lieve vrouw vind. Een bonbon voor het oog. Ik voelde meteen een warme gloed van energie en liefde door mijn lichaam gaan.’
“Nou nou”, zeg ik. “Die gaat voortvarend te werk.”
“Ja”, antwoordt Claudia, “ik krijg al direct tien veren in mijn kont gestoken!” Ik vraag of ze zich enigszins kan herinneren of hij leuk was, maar het is allemaal vaag. Hij praatte ontzettend leuk, dat wist ze nog wel. En dat hij wat dikkig was.
Gerald laat er geen gras over groeien. Hij wil Claudia zo snel mogelijk zien.
“Ik weet niet of ik vlinders krijg. Ik spreek gewoon met hem af en zie wel wat er van komt.” “Gelijk heb je”, antwoord ik.
Een week later spreken ze af en in de tussentijd worden de appjes hoe langer hoe broeieriger. “Hij is superlief”, zegt Claudia. “Nee echt, SUPERLIEF!”
De vlinders fladderen inmiddels bij bossen. Ze kweelt er lustig op los. Hij is romantisch, hij heeft humor en een enorm vocabulaire om haar te vertellen hoe mooi ze is, en hoe lief, en hoe prachtig haar ogen zijn.
“Oh Sophie, als ik ’s morgen wakker word denk ik direct aan hem. En dan krijg ik meteen een app: ‘Goedemorgen lieve, mooie Claudia. Ik wou dat ik nu naast jou lag met jou in mijn armen.’ Ik weet gewoon niet hoe ik vandaag nog mijn werk moet doen! Het zweet breekt me uit!”
Het duurt nog vier dagen voor ze hebben afgesproken en het verlangen groeit met de dag. “Hij is superromantisch”, zwijmelt ze verder. “En superhorny”, antwoord ik. We lachen er hartelijk om.
Ze hebben vrijdag afgesproken en wanneer het donderdag is, vraagt hij of ze zaterdag ook vrij is. Twee dagen achter elkaar afspreken, daar word ik achterdochtig van. De ervaring heeft geleerd dat als mannen van meet af aan zo hard van stapel lopen, er iets niet klopt.
‘Wacht tot je elkaar face-to-face hebt gezien’, app ik terug. ‘Wees voorzichtig.’ Maar er is geen houden aan. Vrijdagochtend krijg ik een foto: ‘Hoe zie ik eruit?’, vraagt Claudia een tikkie onzeker.
Maar ze heeft niets om onzeker over te zijn. Gerald mag zijn mollige knuisten dichtknijpen met Claudia. Ze is een plaatje. Lang, slank, lang blond haar en ze heeft een sexy jumpsuit aan. ‘Je ziet eruit om op te eten’, stel ik haar gerust.
‘Hij is helemaal hoteldebotel’, appt ze. ‘En ik ook!’
In de zevende hemel gaat ze naar het strand waar ze hebben afgesproken. ‘Bel me zodra je weer alleen bent’, druk ik haar op het hart.
En dat is om vier uur ’s middags wanneer ik net in de auto zit. “Nou, dit gaat ‘m niet worden hoor”, is het eerste dat Claudia zegt. Ik weet niet waarom, maar we moeten allebei heel hard lachen.
“Hij stapte dus op het parkeerterrein naast me in de auto en was gelijk als een soort octopus om me heen. Hij slingerde meteen zijn tong heel ruw in mijn mond. Zo helemaal achter in mijn keel en dan heel wild. En hij greep me overal. Ging hij heel hard in mijn tepels knijpen en eraan draaien. Hij greep me ook meteen heel hard in mijn kruis. Keihard wrijven over mijn venusheuvel. Alsof dat lekker is! Hij heeft schijnbaar geen idee waar een clitoris zit!”
“WTF”, ik ben perplex. Wat is dit voor idioot.
“Legt hij mijn hand op zijn kruis, zei hij: ‘Dit is allemaal voor jou!’ Maar ik voelde alleen een klein champignonnetje!”
Inmiddels moet ik zo hard lachen dat ik de auto langs de kant van de weg moet stilzetten. “Je had moeten vragen: waar is de rest dan?” We schateren het allebei uit.
Uiteindelijk heeft ze hem weten te kalmeren en zijn ze zoals afgesproken gaan lunchen. Daar heeft ze hem uitgelegd dat dit niet de manier is, haar met huid en haar bijna te verslinden terwijl ze amper met elkaar gesproken hebben. “Oh”, antwoordde hij. “Ik heb me nog ingehouden.”
“Maar goed dat je die jumpsuit aanhad”, zeg ik tegen haar. “Ja, God zij geloofd en geprezen. Hij zei dat zelf ook naderhand. ‘Maar goed dat je dat pak aan had.’ Het leek wel of hij twintig jaar op een booreiland had gezeten!”
“Vriendin”, zeg ik tegen haar. “We kunnen hier wel heel hard om lachen, maar dit is gewoon aanranding. Seksuele intimidatie. Hoe durft hij! Respectloos! Hij heeft niet gevraagd of je hier akkoord mee bent. Broeierige appjes geven hem niet het recht je op het parkeerterrein bijna te verkrachten. Wat is dit voor idioterie.”
“Oh Sophie… ben ik zo naïef dan?”
“Nee, dit ligt niet aan jou. Hij is compleet van de pot gerukt.”
Het is weer zo’n typisch staaltje mannelijk entitlement. Ook al beantwoord je geile appjes, geeft dat geen vrijbrief om aan je te zitten. Als een vrouw zegt: “Rustig aan, laten we eerst praten”, dan heb je je handen, je tong en je harde plassertje bij je te houden. Het is pas een ‘ja’ als het een duidelijke ‘ja’ is en geen nanoseconde eerder.
En het domme is ook nog, dat je als man alle liefde, alle vlinders subiet wegjaagt. Van de romantiek is niets meer over. ‘Wat een afknapper’, appt Claudia nog na.
“Stomme kerels”, tik ik terug.
“Stomme kerels”, is haar antwoord.
Lees ook
‘Zijn afmetingen, bedprestaties en of hij z’n ballen scheert: vrouwen bespreken alles’