Hoe kan het dat we nog niet met honderdduizenden woedende burgers op het Binnenhof staan om te protesteren tegen het grote onrecht dat de slachtoffers van de toeslagenaffaire in de afgelopen – ruim – vijftien jaar is aangedaan?
Terwijl er aardig wat wordt geprotesteerd in Nederland. Tegenstanders van het coronabeleid staan vrijwel wekelijks ergens met borden te zwaaien, de Nederlandse boeren hebben wegen geblokkeerd en zijn zelfs met trekkers het Binnenhof opgereden vanwege het stikstofbeleid, er waren onlangs duizenden mensen op de been voor het woonprotest en ook de culturele sector wist niet zo lang geleden nog een hoop volk te bewegen actie te voeren.
Voor de gezinnen die systematisch zijn vermorzeld door de belastingdienst en de overheid, gaat ondertussen niemand de straat op. Ook niet toen vorige week uit cijfers van het CBS bleek dat er alleen al tussen 2015 en 2020, de laatste jaren dat de affaire heeft gespeeld, maar liefst 1.115 kinderen van slachtoffers van de toeslagenaffaire uit huis zijn geplaatst.
Nila raakte door Toeslagenaffaire haar kinderen kwijt: 'Ik stond dus op een geheime zwarte lijst'
Ik werd er een beetje misselijk van toen ik het las. 1.115 kinderen, dat zijn minstens veertig schoolklassen vol. Veertig schoolklassen kinderen van wie de ouders totaal onschuldig in gigantische schulden zijn gejaagd, die hun huis zijn kwijtgeraakt, psychische problemen hebben gekregen van alle zorgen, er in sommige gevallen helemaal aan onderdoor zijn gegaan.
En dat is nog maar een deel van de slachtoffers, want de toeslagenaffaire stamt al uit 2004. Hoeveel kinderen er in de periode tot 2015 bij ouders zijn weggehaald die door fouten van de overheid alles hebben verloren, is nog niet eens bekend. Of de 1.115 kinderen uit de periode 2015-2020 alleen bij jeugdzorg zijn beland vanwege de schuldenproblematiek, moet trouwens ook nog onderzocht. Tot die tijd kunnen we geen conclusies trekken, zei iemand. Maar er wordt al jaren van alles onderzocht. En ondertussen staat het leven van de slachtoffers stil.
Want het is al een tijdje bekend dat het gigantisch is misgegaan met de toeslagen. Het laatste kabinet Rutte is er uiteindelijk zelfs om afgetreden. Voor de slachtoffers werd in december 2020 de Catshuis-regeling bedacht, die kort gezegd betekende dat ze 30.000 euro per gezin financiële compensatie zouden krijgen.
Maar ook die afwikkeling verloopt tergend traag, waardoor een hoop mensen nog steeds diep in de ellende zitten. Van bijna de helft van de gezinnen die zich voor de regeling hebben gemeld, is het verzoek in eerste instantie afgewezen. Hun zaak zal nog volledig worden beoordeeld, maar het kan nog wel een tijdje duren voordat dat allemaal is geregeld. En ondertussen staan de schuldeisers gewoon weer op de stoep.
Ook nu gaan er dingen fout: zo bleek dit voorjaar al dat 1.750 ouders waren afgewezen voor compensatie, doordat de Belastingdienst op basis van hun eigen informatie ten onrechte had geconcludeerd dat ze helemaal geen kinderen hadden.
Ondertussen probeert demissionair minister-president Mark Rutte een nieuw kabinet te formeren. Dat aftreden was leuke symboolpolitiek voor de bühne, maar heeft in de praktijk verdomd weinig voorgesteld. Dezelfde partijen en in veel gevallen exact dezelfde politici die op z’n minst politiek verantwoordelijk waren voor de misère waar de toeslagenslachtoffers in zijn beland, blijven gewoon op hun plek zitten.
Waarom zijn we daar niet allemaal veel woedender over? Waarom hebben zoveel mensen bij de laatste verkiezingen toch gewoon weer op Mark Rutte gestemd? Ik begrijp het gewoon echt niet. Ook wij ontvangen trouwens kinderopvangtoeslag. Ik heb de berekening inmiddels zeker vijftien keer gecheckt, uit angst toch ergens een foutje te hebben gemaakt en ook in de ellende te worden gestort door de overheid. ‘Gelukkig’ voor mij heb ik een Nederlandse achternaam. Dan is het risico alvast een flink stuk kleiner. En ook dat is natuurlijk een grote schande.
Rianne Meijer is tekstredacteur bij LINDA., heeft een tweeling van een jaar, een Twitter-account en regelmatig last van een mening.
‘Hij is met zijn nageslacht aan de wandel, het is niet alsof-ie de stelling van Pythagoras heeft bedacht’
