Nu ik de vijftig nader, ben ik er inmiddels van overtuigd dat ik qua flirten in niks op de gemiddelde vrouw lijk. Wat dan precies gemiddeld is? Geen idee, maar bij mij gaat het vooral in de beginfase mis.
Als ik een man écht leuk vind of er zelfs verliefde gevoelens ontstaan, dan zul je mij nimmer met een hand schalks door m’n haar zien glijden en til ik evenmin het hoofd schuin.
Nee, als ik je leuk vind dan voel je je juist ongemakkelijk in mijn bijzijn, doe ik stoer en plaag ik je, soms op brute wijze. Dat leek op mijn zestiende fout te gaan bij Luuk, op wie ik toen heimelijk verliefd was. Iets wat ik pas na twee jaar aanrommelen durfde toe te geven. Gelukkig liep dat flirten uiteindelijk goed af in een relatie van vijf jaar.