Het mooie aan Elon Musk, die binnen luttele weken het enorm invloedrijke Twitter aan het slopen is, is dat nu voor iedereen duidelijk zichtbaar is wat wij, gewone zielen die moeten zuchten onder incompetente, overbetaalde en ondraaglijk zelfgenoegzame managers, al lang wisten: dat een toppositie niet synoniem is voor kwaliteit. Met als broodnodige bonus dat rijkdom en een luxe leefstijl niet gelijkstaan aan intelligentie.
Hoewel je voor dat laatste alleen maar een blik hoeft te werpen op Instagram, waar de zogeheten influencers de dienst uitmaken. Influencers, met die term alleen al is van alles mis: het gaat uit van de hersenloze massa, goedgelovige volgers die makkelijk te manipuleren zijn.
Fascinerend vind ik het, dat parallelle universum van Instagram waar hoge gasprijzen niet bestaan en financiële zorgen onbekend zijn. Terwijl mensen op Twitter klagen over ‘energiearmoede’ of de krappe woningmarkt, pronken ze op Instagram met hun nieuwste Dior of Chanel tas, Prada jas, Balenciaga sneakers, dure restaurants, luxe reizen.
Het is best grappig: posts van influencers die begaan zijn met het milieu maar ondertussen non-stop de wereld overvliegen, die beweren dat ieder lijf mooi is, maar er alles aan doen om hun slanke lijf en platte buik te behouden, die dat dunne lijf iedere dag etaleren alsof Insta hun spiegel is. Ze posten foto’s en filmpjes van luxe diners, flessen drank, onbezorgd gelach, hyperdure resorts en hotels, peperdure merken.
Insta heeft ook een eigen lingo: mensen zijn niet aardig of sympathiek, maar ‘puur en mooi’. Puur, nog even en de aureolen en maagdelijkheidscertificaten worden uitgedeeld.
Vrouwen noemen elkaar niet meer lief, tegenwoordig zijn ze een ‘angel’ en voor wie in de overdrive gaat, ‘angel on earth’.
Ondertussen kijken hun volgers ademloos toe, delen hartjes uit, posten lyrische reacties en dromen ervan ook zo’n succesvolle influencer te worden die alles gratis krijgt.
Terwijl het gros van de wereldbevolking bezig is te overleven, voor basale rechten op te komen of simpelweg iedere maand rond te komen, is het leven op Instagram een groot feest.
Natuurlijk, heel af en toe komen ze langs met een post vol tranen, dat hun leven ook niet makkelijk is, dat ze last van anxiety hebben, of onzekerheden over hun lichaam, dat het ‘okay’ is ‘not to be okay’. De volgers vreten het.
Een keer zag ik een kleine rimpeling in de onbezorgde vijver: toen een Duitse influencer midden in de coronacrisis haar nieuwe Hermès tas deelde. Dat ging zelfs haar volgers te ver.
Ze heeft met haar vriend huizen in Londen en Hamburg waar ze nooit is, omdat ze niet uit het vliegtuig te slaan is. Maar haar leven is niet makkelijk, zo verzekerde ze ons vanaf de eerste rij tijdens Fashion Week. Ze is een heel gevoelig mens die door al die indrukken overprikkeld raakt. Denk dus vooral niet dat het makkelijk is gefêteerd te worden. Is hard werken.
Wat een deprimerende leegte. Eigenlijk zijn influencers als de graatmagere modellen op de catwalks; ze verkopen een onhaalbare droom.
Dat is meteen het verschil tussen Twitter en Instagram. Twitter is als een ruige buurt waar je constant op je hoede moet zijn en waar de lelijkheid van de mens je in het gezicht slaat. Instagram is fantasie.
'Of je nu wordt aangeraakt of niet, deepfake is een vorm van verkrachting'
