Is wraakporno eindelijk strafbaar gesteld, hebben vrouwen er weer een nieuw probleem bij: deepfake-porno. Pornobeelden waar de gezichten van echte vrouwen in zijn verwerkt.
De beelden zijn nep, maar toch voel je je als slachtoffer naakt en kwetsbaar, want hoewel je weet dat jij het niet bent, weten de kijkers dat misschien niet en word je aangekeken op het materiaal. Bovendien is het naar, je gezicht te zien in handelingen, zeker extreem intieme, die niet de jouwe zijn. Er wordt een beeld van jezelf in je hoofd geplant dat niets te maken heeft met wie jij bent.
Het overkwam journalist Welmoed Sijtsma die er een serie over heeft gemaakt. De serie heb ik niet gezien, maar het idee dat je als vrouw gestraft kunt worden met nepbeelden, vind ik veelzeggend over hoe verknipte mannengeesten over vrouwen denken en hoe het vrouwenlichaam, zélfs wanneer het niet echt is, reden is voor schaamte, straf en zieke fantasieën.
Het heeft lang geduurd voor het zover was, maar nu het vrouwenlichaam een bepaalde mate van juridische bescherming geniet in een deel van de wereld, verzinnen mannen dus nieuwe manieren om zich vrouwen en hun lichamen toe te eigenen.
Het vrouwelijk lichaam was altijd en overal al een politiek wapen: vrouwen worden als buit verkracht in oorlogen, hun zelfbeschikking is inzet van verkiezingen, hun seksualiteit een excuus voor onderdrukking en hun ontblote haren reden voor geweld. Niet alleen in verre, vage landen, overal om ons heen zijn vrouwen onveilig.
Ook hier in Nederland, waar mannen kennelijk vervolging hopen te ontlopen door vrouwen online te vernederen met nepbeelden. Want wraakporno mag dan strafbaar zijn, van deepfake heeft het wetboek van strafrecht nog niet gehoord.
En zo blijf je als vrouw bezig. Iedere keer weer dat lichaam van je beschermen, bedekken tegen ongewenste blikken, ontbloten als statement, terug vorderen op de ander. Het lichaam is van jou, maar de wereld gaat ermee aan de haal. Niet alleen fysiek, maar ook virtueel.
Deepfake-porno is een sadistische manier om de vrouw te tarten en kapot te maken, zonder dat ze daarvoor ook maar iets hoeft te doen. Bij wraakporno gaat het nog om echte beelden met een context die je kunt uitleggen, waar je achter kunt staan, maar hier is alles nep aan, het is ontregelend en ontwrichtend. Het is psychologische oorlogsvoering die een diepe twijfel in je zaait en je van je gevoel van waardigheid en veiligheid berooft.
De daders kunnen ondertussen doen alsof ze zich nergens schuldig aan maken, want ze hebben je met geen vinger aangeraakt. Maar of je nu wordt aangeraakt of niet, deepfake is een vorm van verkrachting.
Hopelijk zal de wet er gauw als zodanig mee omgaan. Het vrouwelijk lichaam zou geen canvas hoeven zijn voor verveelde, gestoorde en gewelddadige geesten.
'Aan de onderkant worstelen mensen, maar de top zwemt als Dagobert Ducks in hun geld'
