Waar spiritualiteit tot ver in de 00’s tot een niche subcultuur behoorde voor nieuwsgierige huismoeders die paranormale beurzen afstruinden en mensen die de doden maar niet los wilden laten, slikken we het zielenleven vandaag de dag voor zoete koek. Spiritualiteit als copingmechanisme boost ons ego en doet compassie voor de ander slinken.
Een groot probleem voor de mentale gezondheid van onze maatschappij. Waar is onze Hollandse nuchterheid gebleven?
Jomanda is jaren geleden naar Canada gevlucht. Voor het met schande en schaamte bevlekte medium was geen plek meer in Nederland toen bekend werd dat Sylvia Millecam onbehandeld aan borstkanker was gestorven en de spiri-adviezen van Jo daar mogelijk een aandeel in hadden. Ons sobere volk was er als de kippen bij om deze ‘heks’ met een bezemsteel het land uit te vegen.
Er zitten voor- en nadelen aan het Calvinisme waar we internationaal zo bekend om staan. Sommigen vinden het een bekrompen en gedateerde volksmentaliteit; ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’. Anderen zijn groot voorstander van het harde werk en de houding ‘niet lullen maar poetsen’. Als ik wat naslagwerk verricht, schijnen we dit over te hebben gehouden aan respectievelijk de oorlog en de Watersnoodramp. Rampspoed zet ons met beide benen op de grond, collectief trauma brengt samen. Althans, als ik de coronauitbraak niet meereken. Halverwege 2020 was op vakantie gaan een volkszonde, eind 2021 is je niet laten vaccineren opeens een acceptabel resultaat van ‘eigen onderzoek’.
In een stuk uit het NRC over de ‘doe-het-zelf-burger’, wordt het huidige hyperindividualisme in ‘coronatijd’ verklaard door liberaal beleid van de staat. Het zou onze zelfredzaamheid te veel hebben gestimuleerd en dat wreekt zich nu. Agreed. Echter, nergens wordt onze eigen verantwoordelijkheid benoemd. Die vrijheid van het ‘zelf doen’ en ‘zelf nadenken’ dat het ego-monster in ons aanwakkert, neemt niet weg dat we nog altijd zelf bepalen in hoeverre we ons ego láten woekeren. Dat we een vrije opvoeding middels politiek beleid genieten, is geen excuus om ons als een stel verwende pubers te gedragen.
Allicht een verklaring waarom ik een broertje dood heb aan die spiri-kliek van egoïstische semi-BN’ers en megalomane guru’s die spiritualiteit niet gebruiken als tool om het ego te verstillen, maar om het eigen ego op te pompen. Mensen aanzetten om nóg meer aan zichzelf te denken. Vaak gepaard met commerciële doeleinden. Voor je het weet heb je een etherische nep-olie om je onderliggende psychische issues te verdampen bij kaarslicht. Of een maankalender om het vertrouwen in je sisterhood met die arme maan en je eigen kracht dusdanig op te blazen, tot een explosieve overtuiging dat jíj́ dat vaccin echt niet nodig hebt.
Spiritualiteit heeft nederigheid als doel. Het accepteren van het ‘hier en nu’, jezelf niet verheffen, liefde voor de ander en collectivisme boven individualisme. Zolang we dat niet willen snappen, pleit ik voor het in rap tempo herinvoeren van de Hollandse nuchterheid als maatregel. Een Calvinisme-‘light’! Misschien wil Jomanda ons vanuit Canada instralen.
Ginny Ranu: 'Knap eigenlijk, je opstellen als slachtoffer terwijl je zelf verantwoordelijk bent voor jouw leed'
