“Ik was laatst in Duitsland met mijn nieuwe vriend. Tijdens een boswandeling stuitten we op een uitkijktoren. Mijn vriend trok me nog net niet de trap op. Het uitzicht zou volgens hem prachtig zijn. Eenmaal op de tweede verdieping begon ik te trillen van angst. Het zweet brak me uit en ik klemde me vast aan de reling. Ik had het idee dat de toren ging omvallen en wilde zo snel mogelijk naar beneden. Mijn vriend vond me maar een aansteller en vervolgde zijn weg naar boven. Het hele voorval maakte me boos, maar vooral verdrietig. Ik schaam me op zo’n moment behoorlijk. Waarom moet ik de pret bederven?”

Wintersport

“Een jaar geleden wisselde ik van baan. Ik was mijn oude baan aardig zat en was toe aan een nieuwe uitdaging. Het was even spannend, maar wende gelukkig snel. Ook ontmoette ik veel fijne mensen, met wie ik inmiddels een vriendengroep vorm. Het lijkt alsof ik hen al jaren ken, zo vertrouwd. Omdat we deze vakantie nog allemaal niks gepland hebben, stelde iemand voor om met zijn allen weg te gaan. Iedereen is in voor een weekje wintersport. Bij het idee alleen al krijg ik de rillingen.”

“Ik durf ze maar niet te vertellen over mijn hoogtevrees. Met eerlijkheid kom je het verst, maar ik ben bang voor hun reacties. Wat nou als ze het niet begrijpen? Ik heb veel te vaak negatieve reacties gehad. Dat ik me er maar gewoon overheen moet zetten en niet zo egoïstisch moet doen. Ik wil geen spelbreker zijn en de vakantie voor de rest verpesten. Herkent iemand zich hierin? Wat adviseren jullie mij?”

Lees ook
Lezerskwestie: ‘Ik kan maar geen knopen doorhakken’

Oproep

Wil je reageren, of zit je zelf ook in een situatie waarin je het even niet meer weet? Mail je verhaal dan naar nieuws@linda.nl en laat je anoniem adviseren door andere LINDA.-lezers.