In onze serie ‘Monumentjes’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Valery (31) gedenkt haar moeder Jeannette (53), die overleed aan borstkanker.
Geschreven door Valery Mouthaan, ter nagedachtenis aan Jeannette van der Laars- van der Sluijs (2 december 1957 – 30 januari 2010).
In november 2000 werd er borstkanker bij je geconstateerd. Het was een erg agressieve vorm en je bent binnen twee weken geopereerd. Na een rits verschrikkelijke chemokuren werd je zelfs schoon verklaard. Precies één jaar later werden er uitzaaiingen gevonden. Vanaf toen zijn we nooit meer van die rotziekte afgekomen en zijn we jou erdoor verloren.
Lees ook
Paul en Suzanne over hoe ze overeind bleven ondanks dwarslaesie en borstkanker
Jarenlang kreeg je maandelijks chemokuren, bestralingen en deed je zelfs mee met experimentele onderzoeken. Je vond dat je toch niets meer te verliezen had en wonder boven wonder stelde je tien jaar lang je laatste dag uit.
Voor jouw ziekte waren we al een hecht gezin, maar door de ziekte zijn we een samengesmolten gezin geworden. Ook al stond elke dag in het teken van jouw ziekte, jij en papa slaagden erin om mij en mijn zus een zorgeloze jeugd te geven. We genoten bewust elke dag van het leven samen met jou en deden veel leuke dingen samen. Elke dag werd weer bewezen hoe sterk en vol levenslust jij zat, want je bleef tien jaar lang doorvechten. De medische wetenschap heeft veel van jou mogen leren.
Ook al wisten we dat deze dag niet meer te voorkomen was, leek het toch alsof de laatste dag niet echt was. We hadden namelijk al eerder op het punt gestaan dat we dachten dat je het niet meer ging redden. Toen kwam je er toch weer bovenop. Het zat er aan te komen en toch was de dag dat je overleed zo plotseling zonder afscheid.
Lees ook
Evelien (34) over het moederschap nadat haar eigen moeder overleed
Nu leef je voort in onze harten en weet ik sinds ik zelf kinderen heb wat je bedoelde toen je zei: “Wacht maar tot je zelf kinderen hebt, dan snap je wel wat ik bedoel. Ik hoop dat ik mijn kleinkinderen nog mag zien opgroeien.” Dit heeft helaas niet zo mogen zijn. Je kleindochter draagt jouw naam met eer. Ik ben bevoorrecht dat ik een moeder als jij heb gehad. Ik heb van jou geleerd wat moederliefde is. Dankjewel Mama.
Wil jij ook een monumentje schrijven? De herinnering levend houden aan je overleden geliefde, vriend of familielid? Mail dan jouw ode van rond de 400 woorden en een mooie foto naar rubrieken@lindanieuws.nl o.v.v. Monumentje.
